دولت افغانستان؛ بازیچه سیاسی است یا بازیگر سیاسی

ائتلاف اشغالگران به رهبری امریکا، که در تمامی عرصه های نظامی، امنیتی، اقتصادی ، باز سازی ، دولت سازی و بالاخره تأمین دموکراسی و حقوق بشر به شکست های صریح مواجه شده اند، بخاطر فریب ذهنیت های شهروندان شان و چپاول آرای آنها و بخاطر تصاحب کرسی های انتخابی به تبلیغات دروغ و فریب دست زده و ارقام و گزارش های غلط را به مردم شان عرضه می نمایند، چنانچه اوباما از همین نیرنگ ها در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری امریکا استفاده نموده و صریحا گفت که جنگ ما در عراق و افغانستان به پایان رسیده و پیشرفتهای قابل ملاحظه نصیب مردمان این دو کشور شده است، و بدین وسیله توانست در دور دوم ریاست جمهوری نیز در قصر سفید باقی بماند، در حالیکه بنابر گفتهء جیمی کارتر یکی از رئیس جمهور های قبلی امریکا، انتخابات ریاست جمهوری سال جاری، یکی از پر هزینه ترین انتخابات در تاریخ امریکا بوده که طی آن مبلغ (۶ میلیارد دالر) هزینه گردید، که می توان گفت بدترین انتخابات در جهان بوده است. بلی نصف این مبلغ را وال ستریت پرداخته است نه مردم امریکا. بناء رئیس جمهور بایستی در خدمت وال ستریت یعنی (یک در صد) مردم امریکا باشد!
از جانبی هم، متجاوزین اشغالگر در رأس ان ضد بشرهای امریکائی، بعد از یک دهه قتل ، کشتار، تجاوز و غارت کشور اکنون که در حال خروج از کشور هستند میخواهند خود را بیگناه جلوه داده و تمام حوادث و فجایع یک دهه را بدوش مزدوران داخلی بیندازد و بدین ترتیب در اکثر مصاحبه ها و کنفرانس ها دولت دست نشاندهء کابل را مسؤول تمام نابسامانی های موجود معرفی داشته ولی مزدوران داخلی نیز که بعد از یک دهه خدمت و همکاری در کنار اشغالگران تجارب زیادی از انها آموخته اند و دست کمی از آن ها ندارند ، این ها نیز در تلاش پاک کاری لکه های داغ و ننگین انجام دادهء خویش هستند، و برای جلب حمایت مردمی برای امید زندگی فردای خویش ، خود را عاجز و ناتوان معرفی نموده و اعتراف می کنند که در طی این مدت آن ها کدام اختیار و ارادهء مستقل در ادارهء امور از خود نداشتند و اکنون میخواهند تا گذشته را جبران نمایند.
چنانچه هموطنان ما شاهد هستند اکنون بعد از یک دهه ، طراحان بن بر روی صحنه قدم رنجه نموده و بعد از معرفی عریض و طویل خویش بحیث کار شناسان ارشد که کار آموزی خود را در بربادی و تجزیهء کشورهای متحد و یکپارچه به پایهء اکمال رسانیده اند، ادعا مینمایند که توافقات بن به کج راهه رفته است.
اینها که در آموزشگاه های امپریالیست ها آموزش دیده اند، میدانند که چگونه می توانند در خدمت اهداف و منافع غارتگرانهء غارتگران و متجاوزین قرار گرفته و در حدود منافع آزمندانه ای آنها گویا که به حل منازعات بپردازند، برخلاف، قیافهء مستقل بخود گرفته و خود را ناجی و دلسوز مردم معرفی داشته و اکنون که همه راهکارهای اربابان و غلامان آن ها با کمک و همکاری شبانه روزی کارشناسان ارشد خارجی و دخلی به بن بست رسیده است افکار و اشکال خویش را تغییر داده و ابتکار صلح را پیشکش می نمایند، و همه چیز را فراموش نموده حتی کوچکترین انگشت انتقاد را آگاهانه به عوامل و طرف های مربوط که در مرکز آن همین اشغالگران امریکا- ناتو قرار دارند، دراز ننموده و همهء مشکلات را به به دوش پاکستان می گذارند. ولی اگر به واقعیت امر نگریسته شود مسبب تمامی مشکلات پیش آمده تجاوز ناروا و اشغال کشور توسط متجاوزین غرب هستند. همین اشغال کشور وحاکمیت فاسد کابل، بروکراتهای خائن، متجاوزین به نوامیس و اموال مردم در اتحاد و همکاری با همین جامعهء جهانی متجاوز و اشغالگر مسبب ویرانی ، قتل و جنایت و توهین به دین و مقدسات اسلامی افغان گردیده و این مشکل اصلی ، جدی و علاج ناپذیر مردم و کشور عزیز ما بوده و است و تا زمانیکه سایهء اشغال از سرزمین ما دور نشود و این حاکمیت ضد ملی و مزدور جای خود را با یک دولت اسلامی عوض نکند، منازعهء افغانستان راه حل دیگری ندارد!
با انچه بیان گردید چنین نتیجه گیری می شود که هیچگونه اراده ای چه از جانب متجاوزین و اشغالگران امریکا-ناتو، و چه از جانب جنایتکاران دست نشاندهء داخلی در جهت استقرار حکومت اسلامی و عدالت اجتماعی ،تأمین صلح، بازسازی کشور وجود نداشته و نمی تواند وجود داشته باشد، زیرا حوادث گذشتهء کشور نشان داد که آن ها به جز از تخریب، غارت، ترور، ایجاد وحشت و دهشت، ویرانگری و بربادی، هیچ برنامهء دیگری ندارند و تا کنون چندین کنفرانس بین المللی که از بن تا کابل، از پاریس تا توکیو ، از لندن تا انقره و از بروکسل تا شیکاگو در مورد افغانستان به اشتراک شرکای ائتلاف شان دایرو توافقنامه های دوجانبه و چندین جانبه به امضاء رسیده و دهها میلیارد دالر هزینه گردیده، وضع از هر جهت روز تا روز بدتر شده است و هیچ آدرس با صلاحیتی که بتواند با تمام شفافیت، معضله و راه حل کشور ما را مورد سوال قرار داده و مأخذه نماید، وجود ندارد.

احسان فدایی