آریانا نیوز: گاردین نوشت: 25 هزار عسکر افغانستانی در هلمند مستقر شدهاند و دولت برای مقابله با طالبان نیروی کافی در این ولایت در اختیار دارد، اما مشکل اساسی این است که اکثر این عساکر اصلاً حضور فزیکی ندارند.
هزاران عسکر افغانستانی برای مبارزه با طالبان ثبتنام کردهاند اما هرگز وجود فزیکی ندارند.
یک گزارش تازه که در روزنامه گاردین به چاپ رسیده نشان میدهد که حدود 40 فیصد عساکر در ولایت «هلمند» یا با اسمهای تقلبی ثبت نام کردهاند و یا هم مرده و هیچ وجود فزیکی ندارند.
براساس این گزارش، این عساکر تخیلی در هلمند، پولیس سرحدی را مشکلات زیادی روبرو کرده است.
«غلام ولی» یکی از قومندانهای پولیس سرحدی به این روزنامه گفته که ما اصلاً آموزش مبارزه در خط مقدم را ندیدهایم اما تصریح کرده که وظیفه ما حفاظت از نقاط سرحدی و عبور و مرور شورشیان و قاچاقچیان مواد مخدر میباشد.
در حال حاضر غلام ولی با 122 پولیس سرحدی دیگر در منطقه «باباجی» ولایت هلمند که در 300 کیلومتری سرحد پاکستان جابه جا شده میگوید که برای مبارزه با گروه طالبان در این منطقه موظف شده است.
«راز محمد» یکی از ماموران پولیس سرحدی میگوید که در نخستین روزهای استقرار در این منطقه 3 پولیس سرحدی در جریان نبرد با طالبان کشته شدند و برای 2 ماه ما به خاطر آشنایی کامل از منطقه مشکل داشتیم.
به گفته محمد، ماموران پولیس درنهایت موفق به دفع حملات طالبان شدند اما با فصل کشت تریاک و آغاز دوباره فصل جنگی طالبان حملاتشان را از سرگرفتند.
براساس ارزیابیها گفته میشود که 25 هزار عسکر در ولایت هلمند مستقر شدهاند و دولت برای مقابله با طالبان نیروی کافی در این ولایت در اختیار دارد اما مشکل اساسی این است که اکثر این عساکر اصلاً حضور فزیکی ندارند.
در سراسر افغانستان اسامی عساکر اردوی ملی و ماموران پولیس با نامهای جعلی عساکر کشته که به صورت رسمی اسمشان اعلام نشد،ه ثبت شده است.
یک تحقیق تازه که توسط شورای ولایتی ولایت هلمند صورت گرفته نشان میدهد که 40 فیصد عساکر که ثبتنام شدهاند، اصلا حضور فزیکی ندارند.
نویسندگان این گزارش که از سوی حکومت افغانستان منصوب شده و آن را دراختیار گاردین قرار گرفته میگویند که رقم عساکر خیالی شاید بیشتر از این باشد.
مقامات امریکایی بارها از وجود عساکر خیالی ابراز نگرانی کردهاند. اداره بازرس ویژه امریکا در امور بازسازی افغانستان که در تاریخ 30 آوریل در این راستا گزارشی نشر کرد که هم ایالات متحده امریکا و هم حکومت افغانستان از شمار دقیق نیروهای امنیتی افغانستان آگاهی ندارند.
«طوفان وزیری» از اعضای هیئت دولت افغانستان که برای بررسی این وضعیت به ولایت هلمند فرستاده شده بود میگوید که عساکر خیالی در افغانستان بخشهای امنیتی را نسبت به گروههای شورشی بیشتر صدمه میزند.
وزیری میافزاید که در جریان بررسیها ما دریافتیم که در یک پایگاه نظامی یک قومندان نظامی از جمع 100 عسکر در این پایگاه به نیمی از آنها بدون در میان گذاشتن مقامات بالا دستور ترک وظیفه را داده بود و تمام حقوق این عساکر را به جیب خود میزد.
به گفته وی، یکی از مشکلات این بود که قومندانان نظامی در این ولایت به خاطر ضعف مدیریتی ارقام تلفات دقیق نیروهای امنیتی را پنهان میکرده و پول این عساکر کشته شده را به جیبهای خود میزدند.
یک مقام امنیتی که از ذکر نامش خودداری کرده گفته که حدود 300 تن در یک پایگاه نظامی در لوی ولسوالی «سنگین» ولایت هلمند فرستاده شده بودند اما زمانی که این پایگاه سقوط میکند تنها 15 نفر در این پایگاه حضور داشته بوده است.
یکی دیگر از مشکلاتی که در این گزارش به آن اشاره شده، پریشان حالی عساکر در خط مقدم نبرد است؛ عساکر در منطقه «باباجی» هلمند با یک مقدار غذا که معمولاً سبزیجات هستند شکمشان را سیر میکنند و گاه گاهی برای شب یک مقدار گوشت در دسترسشان قرار میگیرد.
دراین گزارش امده است که در مورد یک عسکر در لوی ولسوالی مارجه ولایت هلمند سلاحش را با یک کیسه آرد با طالبان مبادله کرده است.
هم چنین این گزارش از دخیل بودن تعدادی زیادی از افسران در قاچاق مواد مخدر پرده برداشته و گفته که اکثر عساکر اردوی ملی و پولیس معتاد به مواد مخدر هستند.
این گزارش میافزاید: زمانیکه طالبان گزارشهای اطلاعاتی از پریشانحالی عساکر به استفاده از مواد مخدر دریافت میکنند، باز دست به حمله به این پایگاه میزنند.
بر اساس گزارش دولت افغانستان، 95 فیصد لوی ولسوالی «کجکی» و 80 فیصد لوی ولسوالی «مارجه» تحت تسلط طالبان قرار دارد.
در لوی ولسوالی سنگین تنها مقرهای پولیس و اردوی ملی در اختیار دولت است، «نوزاد» و «موسی قلعه» به کلی تحت تسلط طالبان قرار دارد و 60 فیصد لوی ولسوالی «گریشک» نیز از سوی طالبان اداره میشود.
گفته میشود که تاکنون دولت به علت فقدان استراتژی جنگی نتوانسته اصلاحات در بخشهای امنیتی هلمند را به وجود بیاورد.
«ولی افغان» میگوید مناطق سرحدی ما با مشکلات زیادی مواجه هستند چون ما نیروی کافی نداریم و بدون اجازه قومندانان نظامی حق برگشت به خانه نداریم.