شباهت های پایدار از دو شکست فاجعه بار

وضعیت امروز حکومت افغانستان شباهت های زیادی با آخرین رژیم تحت پشتیبانی شوروی یعنی حکومت داکتر نجیب الله دارد، که می توان از زمان رژیم داکتر نجیب الله به روند بنامش مصالحه ملی، ایجاد نیرو های ملیشه، گسترش نفوذ مخالفین حکومت در شهرها و دهات نام برد و در حکومت کنونی نیز از روند گفت و گوهای صلح با طالبان و ایجاد پولیس محلی که ماهیت عملکرد ملیشه یی را دارد و در جهت دیگر نفوذ امروز طالبان در افغانستان را نام گرفت. با وجودی که ایالات متحده امریکا درپی تقویت نیروهای اربکی و ملیشه ای افغانستان و تامین ثبات در کشور است ولی کمترین پیروزی هایی را دراین عرصه نداشته است.
کاهش محبوبیت جنگ افغانستان نزد اندیشه های عمومی در غرب و نا امنی های موجود، کسب رتبهء اول فساد اداری در سطح جهان نشان دهندهء ضعف و از لحاظ اقتصادی هم افغانستان چهل درصد بودجه ی عادی و صد در صد بودجه توسعه یی اش را از کمک های خارجی به دست می آورد که این خود نشان از شکنند گی حکومتداری در افغانستان است
افکار عمومی در آمریکا به شدت از تداوم حضور آمریکا و مزمن شدن مسئله افغانستان رنج می برد و مردم آمریکا دیگر به حاصل جنگ افغانستان نمی اندیشند و تنها به رهایی آمریکا از باتلاق افغانستان تأکید دارند. بنابراین روی همرفته به این نتیجه می رسیم که دولت آمریکا و مردم آن به این اجماع رسیده اند که نتیجه جنگ را در افغانستان باخته اند و تا همه چیز را نباخته خودش را به خانه شان برسانند.چندی قبل بیشتر از بیست ایالت آمریکا خواستار جدائی از حکومت مرکزی امریکا گردیده بودند که این خود نشان بارز و آشکار بر گفته های میخائیل گورباچف است . بنابراین مردم افغانستان و آمریکا در این برهه تاریخ در برابر همان نمایشی قرار گرفته اند که گویا در تاریخ دیروز افغانستان آن را دیده بودیم و امروز داریم به همان نمایشی می رسیم که دیروز با بازیگری شوروی در افغانستان اجرا شد. در این دو نمایش شباهت ها و عبرت های آموزنده و تأسف باری برای افغانستان وجود دارند.
در سیزدهم ژوئیه ۲۰۱۱ نخستین کاروان نیروهای آمریکایی افغانستان را ترک کردند به این ترتیب خروج آمریکا از افغانستان نیز در روز چهارشنبه سیزدهم ۲۰۱۱ کلید خورد. بین خروج کامل ارتش سرخ و حالا آغاز خروج آمریکا از افغانستان، ۲۲ سال فاصله است. ۲۲ سال در عمر یک ملت چیز زیادی نیست. یک چشم بهم زدن است، انگار همین دیروز بود. هر افغانستانی که حداقل ۳۰ سال داشته باشد، حالا شاهد خروج یک ابر قدرت دیگر از افغانستان است. ارتش سرخ بعد از ۱۰ سال حضور در افغانستان، بطور کامل از کشور خارج شدند؛ نیروهای آمریکایی بعد از ۱۰ سال خروج را آغاز کرده‌اند.
۲۲ سال بعد صحنه ها در بعضی از موارد آنقدر شبیه هم هستند که انگار نه افغانستان یک پدیده واقعی است و نه اتفاق های که در کشورمان افتاده است؛ انگار داری فیلم تخیلی را برای بار دوم می‌بینی، مردم عادی اکثرا خود را به پایان بازی دانا و آگاه می‌دانند، و با جملات چند پهلو و معنی‌دار “خدا عاقبت را به خیر کند”. نگرانی شان را از تکرار پایان مشابه، اظهار می‌کنند. اما سیاستمداران و تحلیلگران علی رغم همه تفاوت ها هنوز شباهت هایی را مطرح می کنند. تحلیلگران و سیاستمداران معتقدند که دولت دکتر نجیب الله نیز همانند حکومت کرزی حمایت های بی دریغ و تبلیغات گسترده شوروی و پول بی حساب انها محافظت کرده نتوانست و مسلما این بار نیز حمایت غرب از رژیم مزدور کنونی نیز نخواهد توانست تا انها را بعد از خروج تجاوزگران بر کرسی قدرت نگاه دارند.
یکی از شباهت های قوی ای که وجود دارد، این است که یک اقلیت شهری بریده از مردم روستاها و بی دانش از مسائل دینی و از عمق ارزش های معنوی مردم در آن دوره آمدند و بر مردم حاکم شدند، در این دوره هم می بینیم که تقریبا همان حالت در افغانستان است. الا شاهد هستیم، کسانی از کشورهای دیگر می آیند با تفاوت اینکه ، کسانی که در آن زمان به قدرت رسیدند، در خود افغانستان بودند و تابعیت دوگانه نداشتند، اما اشتباه کردند و چنان حالی به سرشان آمد و می خواهند چیزهایی را بر این مردم تحمیل کنند که خواست این ملت نیست و در نتیجه، بار دیگر شاهد هستیم که تقابل ارزش هایی که در نزد مردم، مهم و مقدس می باشند با آن چه که دیگران آن را به عنوان ارزش های یک نظام مدرن می خواهند در افغانستان پیاده کنند، به وجود آمده و این امر، عملی ناممکن است.
اکنون این مشکل به میان آمده و در همین شهر کابل وقتی به مساجد می رویم، می بینیم که مردم دست به دعا می شوند و کسانی را که سبب آمدن خارجی ها به افغانستان شدند ،نفرین می کنند و این را عملا هر روز می بینیم و چنین چیزی به این معنا است که مردم آن را نمی خواهند و باید به این توجه شود، چرا که می تواند در آینده، بسیار خطرناک باشد. اگر خارجی ها بخواهند در افغانستان یک حکومت دست نشانده داشته باشند، باید بدانند که این، عین کاری است که روس ها کردند و نتیجه نگرفتند.