آریانا نیوز: حامد کرزی در پاسخ به این سوال که چرا جنگ افغانستان پایان نمی یابد گفت ما شکست خورده ایم…
حامد کرزی، رییس جمهور پیشین کشورمان در مصاحبه ای با هفته نامه اشپیگل، در پاسخ به این پرسش که جنگ افغانستان از نگاه غرب شکست خورده است اما با این حال چرا پایان نمی یابد گفت: در ابتدای این جنگ ما موفق بودیم، طالبان بیرون رانده شد، زنان حقوق خود را دریافت کردند، انستیتوها و سازمان هایی ساخته شد. اما بعد از آن امور کج و اشتباه جریان پیدا کرد. زنده گی های زیادی از بین رفته اند. شمار افراط گرایان در کشور ما افزایش پیدا کرده است. داعش همچنین در افغانستان عملیاتی انجام می دهد. ما شکست خورده ایم.
وی تنها راه نجات از جنگ در افغانستان را یک راه حل سیاسی دانسته و گفت: این راه حل یک صلحی است که همه و هچنین طالبان در آن اشتراک داشته باشند. ما باید همه با هم متحد شویم و به یک توافق جدید نیاز داریم. در شروع جنگ ما همه همسایگان افغانستان را با خود همراه داشتیم از جمله، غرب، روسیه، چین، عربستان سعودی و ایران؛ این وحدت کلیدی برای موفقیت بود. حالا همه این کشورها رقیب هم شده اند. آن ها سعی می کنند در افغانستان به طرف مقابل آسیب برسانند. هزینه این اوضاع را افغان ها پرداخت می کنند.
کرزی در ادامه گفت: حقیقت داستان این است که ایالات متحده همواره می دانست که طالبان منطقه بازگشت و پناهگاه امنی در پاکستان دارد. با این وجود امریکا تا امروز اردوی پاکستان را با ملیاردها دالر حمایت می کند. امریکایی ها دستان کسانی را می گیرند که عساکر ما وآن ها و همچنین شمار زیادی از ملکیان افغان را می کشند. من هرگز این مسئله را درک نکرده ام و به شدت از این مسئله خشمگین استم. امریکایی ها تنها به حیث یک منطقه جنگی به افغانستان نگاه می کنند. این دیدگاه یک خطا بوده و است و باید تصحیح شود. امریکا نباید دشمن پاکستان باشد اما باید بر اساس واقعیات عمل کند.
کرزی در بخش دیگری ازاین مصاحبه تصریح کرد که اگر امریکا رویکرد خود را تغییردهد ما می توانیم بهترین متحدان باشیم.
حامد کرزی در ادامه در پاسخ به این پرسش که در ماه می سال 2019 در افغانستان انتخابات برگزار می شود و آیا شما دراین انتخابات وارد رقابت با اشرف غنی می شوید گفت: من یک رییس جمهور منتخب دموکراتیک بودم و نمی خواهم این میراث را آلوده کنم. قانون اساسی افغانستان تنها دو دوره قانونگذاری را اجازه می دهد.
آره
از امو روز که پیمان ره امضا کردی و طالب ها ره از یک دروازه گرفته به وردازه دگه رها می کردی
آفرین اعتراف کردی
راست میگه این یک واقعیت است