اولین معنای امضای توافق نامه ی راهبردی بین افغانستان و ایالات متحده ی آمریکا تداوم جنگ و ناامنی است. به این معنی که تمام تلاش های صورت گرفته در راستای صلح ضرب صفر شده است.
مخالفت با امضای توافق نامه ی راهبردی بین حکومت های افغانستان و ایالات متحده ی آمریکا در این جا در این گردهمایی استوار بر چند مبنا است:
1-فتوای علمای افغانستان مبنی بر حرام بودن پیمان استراتیژیک.
2-مخالفت احزاب سیاسی. بر این اساس که تاریخ ده ساله ی افغانستان نشان دهندی حل بحران کنونی توسط خود افغانستانی هاست نه نیروهایی بیگانه.
به گفته ی سخنرانان این مراسم امضای این توافق نامه اولین معنایش جنگ است نه صلح.
امضای موافقت نامه ی راهبردی برخلاف خواست مردم و نیز احزاب سیاسی موضوع دیگری بود که سخنرانان این مراسم به آن اشاره کردند.
در قطعنامه ی 8 مادی این گردهمایی ازجمله به این موضوعات اشاره شده است که با امضای این موافقت نامه راه صلح با مخالفین به صورت کامل مسدود گردیده و برادامه ی جنگ تاکید شده است.
برخلاف ادعای سلطه گران تجربه ی ده سال گذشته نشان می دهد که آمریکا در برابر مداخلات بیرونی عکس العملی از خود نشان نخواهند داد.
قصد آمریکا این است تا پس از سال 2014 میلادی، بار جنگ را به دوش افغانستانی هاگذاشته و خود از داخل پایگاهایشان فقط به آتش جنگ، از دور هیزم بریزند.
