وحدت مردم افغانستان؛ خاری در چشم دشمنان!

آریانا نیوز: اخیرا حرکات خودجوش ملت نشان داد که جز خود مردم هیچکس دیگری نمی تواند افغانستان را از آفت جنگ و مداخله های خارجی نجات دهد…

تداوم چهاردهه جنگ با ترکیب نظامیان خارجی و گروه های مختلف داخلی درافغانستان، رخدادی کم سابقه و خودجوش و حرکتی به منظور غالب کردن خواست مردم برای صلح، از گوشه ای جوانه زد و بارقه ای از امید برای ایجاد موجی اجتماعی شد.

چهارم ماه حمل امسال وقتی مهاجم انتحاری در ورزشگاه شهر لشکرگاه مرکز ولایت هلمند؛ جوانان و نوجوانان خسته از انفجار و درگیری روزانه را که به تماشای ورزش نشسته بودند ، هدف قرار داد ، کسی فکرنمی کرد که قطره خون های ریخته شده همان دلیل سرریزشدن کاسه صبر مردم باشد.
این حمله انتحاری جان 10 تن از جوانان ورزشکار و تماشاچیان را گرفت و 37 تن دیگر را نیز راهی شفاخانه کرد و با توجه به محل آن که هیچ ارتباطی با نیروهای دولتی ، نظامیان خارجی و پولیس نداشت ، خشم عمومی را برانگیخت و باشنده گان لشگرگاه بر تکرار این زخم و اندوه ماتم گرفته و برای نجات خود از این وضعیت به فکر اقدام افتادند.
این انفجار تکانه ای در مردم لشکرگاه بوجود آورد و آنها کاروانی را به طرف ولسوالی موسی قلعه ولایت هلمند که به نوعی مرکز گروه طالبان در این ولایت محسوب می شود ، اعزام کردند تا ضمن درخواست توقف درگیری و جنگ ، مطالبه مردم را برای صلح ابلاغ کنند.
هر چند گروه طالبان به خواست این کاروان هلمندی پاسخ مثبت نداد اما 12 تن از اعضای حاضر در این کاروان انگیزه صلح خواهی خود بعد از پاسخ منفی طالبان از دست ندادند و پای پیاده عازم کابل شدند تا با صدایی رساتر خواست خود را فریاد بزنند .
کاروان 12 نفری لشگرگاه 23 ثور شهر را به سمت کابل ترک کرد و با پیمودن نزدیک به 700 کیلومتر و عبور از ولایات کندهار ، زابل ، غزنی و میدان وردک خود را به پایتخت رساندند.
کاروان هلمند در هر ولایتی که برای رفع خستگی استراحت می کرد، شماری از مردم که خود زخم خورده جنگ های طولانی بودند به امید نجات از چنین وضعی همراه کاروان شدند و وقتی پس از 38 روز پیاده روی کاروان هلمند که دیگر ابعاد ملی تری یافته بود با پاهای زخمی 28 جوزا وارد کابل شد و در مسجد عیدگاه در نزدیکی محل نهاد ریاست جمهوری اتراق کرد جمعیت مردمی از صد گذشته بود.
نباید نادیده گرفت که همراهی با این کاروان جدا از پذیرش زحمت 700 کیلومتر پیاده روی با قبول خطر هر لحظه انفجار انتحاری یا انفجار بم و ماین کنار سرک یا افتادن در کمین افراد مسلح همراه است و در واقع این 100 در چنین شرایطی ارزش عددی خاص ای دارد.
شمار این کاروان هنگام ورود به کابل به بیش از 100 نفر رسیده بود و تعدادی از باشنده گان رنج کشیده کابل هم به این جمع پیوستند و این کاروان در جریان حضور خود در کابل به هیچ نهاد دولتی نرفت و از مقامات نیز خواستند که در صورت تمایل به دیدار با آنها به شکلی عادی بدون نیروی های امنیتی در میان آنها حاضر شوند.
این کاروان زمانی به پایتخت رسید که آتش بس دو جانبه دولت و طالبان خاتمه یافته بود آتش بسی که برای نخستین بار در تاریخ درگیری های افغانستان به مناسبت سه روز رخصتی‌های عید فطر محقق شده بود.
البته دولت با توجه به استقبال مردم و به منظور ترغیب طالبان ، یک طرفه آتش بس خود را برای مدت 10 روز دیگر بعد از رخصتی‌های عید تمدید کرد اما طالبان بی توجه به این اقدام حملاتش را علیه نیروهای دولتی در مناطق مختلف افغانستان از سر گرفت.
حاضران در کاروان صلح خواهی از طالبان خواستار تمدید آتش بس بودند اما با گذشت چند روز و انتظار برای پاسخ مثبت طالبان، جواب منفی دریافت کردند و طالبان به کاروان صلح پیغام داد که به جای مراجعه به آنها برای صلح به بگرام مرکز تجمع نظامیان امریکایی بروند و از آنها بخواهند که افغانستان را ترک کنند تا جنگ پایان یابد.
اما این کاروان از روز دوشنبه در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در شرق شهر کابل حضور یافته و اعلام کرده اند که برای 3 روز در مقابل این دفتر تحصن می کنند و صدای خود را به گوش جهانیان برای کمک به پایان جنگ برسانند.
دفتر سازمان ملل به کاروانیان گفته که متعهد به حمایت از باشنده گان افغانستان برای تمدید آتش‌ بس و آغاز گفت وگوهای صلح برای پایان دادن به جنگ هستند.
سازمان ملل متحد در اعلامیه ای گفته است که دروازه این نهاد برای بحث در مورد تمدید آتش‌ بس و آغاز گفت ‌و گو برای ختم جنگ باز است.
حاضرین کاروان همچنین گفته اند که در مقابل سفارت خانه های پاکستان، امریکا، روسیه، ایران و بریتانیا در کابل تحصن خواهند کرد و هدفشان را از این کار رساندن صدای افغان ها به مردم این کشورها و همراه کردن آنها برای تحقق صلح در کشورمان اعلام کرده اند.
حرکت هلمندیان الهام بخش برای مهاجران افغان در پاکستان و شماری از مردم داغ دیده و ستم کشیده سایر ولایات کشور شد و هشت روز پیش هفت تن از مهاجران افغان در پاکستان با همین انگیزه صلح خواهی شهر پیشاور را به سمت کابل ترک کردند که روز دوشنبه وارد کابل شدند.
همچنین خبر رسیده است که شماری از مردم ولایات پکتیا و پکتیکا برای هم نوایی با کاروان هلمند تجمعاتی را برای صلح خواهی راه اندازی کرده اند و از طالبان خواسته اند که به آتش بس پیوسته و برای گفت وگوهای صلح آماده شوند.
روز سه شنبه نیز رسانه های محلی اعلام کردند که یک گروه دیگر از کاروان صلح خواهان از ولایت کنر در سرحد پاکستان و از شهر اسعد آباد به سمت کابل راه افتاده است و انتظار می رود که هر روز بر این گونه تحرکات افزوده شود.
این تحرکات مردمی زمانی رو به گسترش گذاشته که نداهایی از بیرون افغانستان برای حمایت جهانی از گفت و گوهای صلح و دیدار مقامات دولتی و گروه طالبان در برخی از کشورهای همسایه افغانستان یا کمی دورتر شنیده می شود ، هرچند طالبان پیوسته وقوع چنین دیدارهایی را تکذیب می کند.
هفته گذشته مقامات دولت اوزبیکستان اعلام کردند که نشستی را با حضور مستقیم افراد طالبان و مقامات دولتی افغانستان میزبانی کرده اند و همچنین دیروز گزارش هایی در رسانه های داخلی نشر شد که از دیدار مقامات طالبان و دولت افغانستان در آذربایجان خبر می داد.
سخنگویان ارگ نیز بصورت تلویحی به رسانه های محلی کشور گفته اند که بزودی تحولات مهمی درعرصه جنگ و صلح رخ خواهد داد.
باورها بر این است که افزایش این تحرکات از گوشه و کنار هر ولایت و افزایش فشار افکار عمومی اجتماعی باعث شود که گروه های میانه رو طالبان و شماری از جنگجویان خسته آنها نیز از این کاروان حمایت کنند و تغییری راهبردی در افکار رهبری طالبان ایجاد شود.
اکنون علاقه ای که مردم برای حمایت از کاروان های صلح نشان می دهند این احتمال را قوت بخشیده که افکار عمومی به سمتی می رود که یقین کند جز خود مردم هیچکس دیگری نمی تواند افغانستان را از آفت جنگ و مداخله های خارجی نجات دهد و امنیت و صلح را ملت ها با کمک دولت هایشان ایجاد می کنند.