از سهل انگاری کمیسیون انتخابات تا سرگردانی مردم!

آریانا نیوز: حکومتی که نمی‌تواند یا نمی‌خواهد انتخابات برگزار کند، مگر مجبور است که این‌همه هزینه و هیاهو راه بیندازد برای بازی با شعور و سرنوشت مردم؟

با وجودی که اخطار طالبان به مراتب بیشتر شده و تهدیدها برای اشتراک در انتخابات فزونی یافته بود، مردم با شور و اشتیاق فراوان در این انتخابات نیز اشتراک کردند.
مردم یکبار دیگر نشان دادند که همچون گذشته همیشه در تمامی صحنه ها حاضر استند اما این بار حکومت عقب نشینی داشت و متاسفانه در قدردانی از مردم یک گام به عقب برداشت.

کمیسیون انتخابات که نماینده حکومت و جامعه جهانی در فراهم آوری زمینه های مناسب و آسان برای رای دادن مردم در انتخابات به شمار می رود، با سهل انگاری تمام، عدم توجه به ضایع شدن وقت و سرگردانی و تحیر مردم، پروسه ای ناقص و ناقضی را ارایه داد که هیچکسی از آن راضی به نظر نمی رسید.

کمیسیون انتخابات همانگونه سه (3) ملیون ثبت نام رای دهنده گان را نُه (9) ملیون اعلام کرد، در انتخابات نیز قبل از رسیدن مردم، صندوق ها در اکثر مراکز رای دهی پر شده بود و مردم بدون رای دادن به خانه های خود بازگشتند.
برخی ناظران صندوق های رای دهی در کابل می گویند که در نیم ساعت اول که انتخابات برگزار شد تمام صندوق ها پر شده بود در حالیکه مردم هنوز در صف ایستاده بودند.

شماری از مراکز رای دهی بدون علت خاصی تعطیل بود و تمامی کسانیکه در آن مرکز ثبت نام کرده بودند سرگردان و متحیر بدون رای دادن به خانه های خود رفتند.

برخی از کارمندان به دلیل تهدیدهای امنیتی از رفتن به مراکز رای دهی خودداری کردند ولی مردم تا ساعت ها منتظر کارمندان بودند و بالاخره مراکز را ترک کردند.

سهل انگاری در رساندن مواد انتخاباتی به بعضی از مراکز پایتخت، ساعت ها مردم را منتظر گذاشت. زمانیکه رای گیری آغاز شد، آنقدر به کندی پیش می رفت که تا ساعت ها مردم در صف ها معطل شدند و بسیاری بدون رای دادن مراکز را ترک کردند.

سهل انگاری در ارسال لست های رای دهنده گان یک مرکز به مرکز دیگر و حتی به ولایت دیگر، باعث رای ندادن تعداد دیگری از مردم گردید. بالاخره کمیسیون مجبور به اعلام یک تخلف شد و آن عدم توجه به لست ثبت نام بود که به دلیل نبود لست رای دهنده گان هر مرکز در همان محل، اعلام گردید بدون توجه به لست رای دهنده گان مردم رای بدهند و این خود زمینه تقلب را فراهم آورد و بدینوسیله تمامی تذکره های تقلبی و جعلی اقبال رای دادن یافت و اینگونه تقلب، رسمی و قانونی شد.
افرادی بودند که بعد از تلاش در محل رای نتوانستند نام های شان را پیدا کنند و با عصبانیت تمام دو داده، دو داده سایت رای دهی را ترک نمودند. یکی میگفت پنجاه سال بعد یاد خواهیم گرفت که چگونگی پروسه انتخابات و رای دهی را تنظیم کنیم.

برخی‌ سایت‌ها در مرکز و ولایات و ولسوالی‌ها بدون اطلاع قبلی انتقال داده شده‌ بود که این خود باعث اذیت و سرگردانی مردم گردید.

کارکنان آموزش کافی ندیده بودند و حتی طریقه برخورد با مردم برای شان آموزش داده نشده بود. برخی از کارمندان موقت که در مراکز رای دهی استخدام شده بودند نمی دانستند که باید با مردم بادارانه و خان منشانه سخن نگویند و به مراجعه کننده گان احترام بگذارند.

كمسيون براي راي دادن يك نفر در حدود يك دقيقه را مد نظر گرفته بود اما در عمل براي راي دادن يك نفر حدود 10 تا 20 دقيقه وقت صرف می شد.
فرد مسوول توزیع برگه رای دهی باید بین ۵ تا ۱۵ دقیقه مشخصات فرد رای دهنده را می نوشت، تا برگه رای به فرد رای دهنده داده شود، فرد هم باید ۵ دقیقه دنبال کاندید مورد نظرش می بود تا او را از برگه پیدا کند.

دستگاه های بایومتریک که حدود 25 ملیون دالر هزینه برداشته است، تقریبا کاربرد موثر و مفیدی نداشت. زیرا اکثر این دستگاه ها خراب بود و اصلا کار نمی کرد. برخی دیگر دستگاه ها که کار می کرد، کارمندان آن دستگاه ها با کارکرد آن دستگاه ها آشنا نبودند. اینگونه بود که بسیاری از مراکز بدون درنظر گرفتن دستگاه های بایومتریک و گرفتن نشان انگشت و مشخصات الکترونیکی مردم صرفا به رنگ کردن انگشت رای دهنده گان بسنده کردند.

بدینسان یک انتخابات مملو از تقلب و جعل یکبار دیگر در کشور تکرار گردید و شعور و شخصیت مردم یکبار دیگر به بازی گرفته شد و یکبار دیگر رای های گوسفندی اما با تکنالوژی جدید وارد صندوق ها گردید تا جهان قانع شود که در افغانستان انتخابات برگزار می شود.

هرچند بسیاری از مدیریت ضعیف در انتخابات این دوره یاد کردند اما واقعیت قضیه این است که مدیریت ضعیف نبود بل مدیریت تقلب بسیار قوی و زیرکانه به انجام رسید.