درگیری‌های خونین در بدخشان؛ زارعین معترض به تخریب مزارع با طالبان درگیر شدند

آریانا نیوز: درگیری‌های شدید میان طالبان و زارعین در ولسوالی جرم ولایت بدخشان وارد چندمین روز خود شده است. زارعین معترض به تخریب مزارع کوکنار، در برابر نیروهای طالبان مقاومت کرده‌اند و منابع محلی از تبدیل‌شدن تنش‌ها به یک بحران انسانی هشدار می‌دهند…

گزارش‌های منابع خبری از ولسوالی جرم ولایت بدخشان، حاکی از آن است که درگیری‌های شدید میان زارعین محلی و نیروهای طالبان به چندمین روز خود رسیده و بیم آن می‌رود که این تنش‌ها به بحرانی خونین‌تر بدل شود.

به گفته ساکنان قریه فرغامنج، نیروهای طالبان به بهانه تخریب مزارع کوکنار با خشونتی بی‌سابقه به منطقه یورش برده‌اند. این اقدام نه تنها امنیت مردم را به خطر انداخته، بلکه موجی از خشم و اعتراضات مردمی را برانگیخته است.

منابع محلی گزارش می‌دهند که مالکان مزارع، به دلیل حمایت ضمنی برخی فرماندهان محلی طالبان، به کوه‌ها پناه برده و در برابر نیروهای اعزامی از قطعه‌ خاص طالبان موضع گرفته‌اند. صدای فَیر‌های هوایی در منطقه شنیده می‌شود و نشانه‌های آشکار از درگیری مسلحانه میان دو طرف مشاهده شده است.

اعتراضات مردمی و مداخله مقامات طالبان

تنش‌ها زمانی تشدید شد که معترضان با جسد یکی از کشته‌شدگان به سوی دفتر والی طالبان در فیض‌آباد حرکت کردند. این بحران زمانی موقتاً مهار شد که فصیح‌الدین فطرت، رئیلوی درستیز قوای مسلح طالبان، به میانجی‌گری پرداخت و مردم را متقاعد به دفن جسد کرد. با این حال، منابع محلی می‌گویند که خشم مردم همچنان شعله‌ور است و خطر شعله‌ور شدن دوباره اعتراضات وجود دارد.

اتهامات دوگانه‌سازی در سیاست‌های طالبان

برخی اعضای پیشین شورای ولایتی بدخشان، طالبان را به اجرای دوگانه سیاست‌های ضد مواد مخدر متهم کرده‌اند. به گفته آنان، در حالی‌که طالبان با شدت در بدخشان مزارع کوکنار را تخریب می‌کنند، در سایر ولایت‌ها، کشت این گیاه درآمدزا ادامه دارد. این تناقض آشکار، به باور منتقدان، نتیجه نظامی فاسد و ناکارآمد است که تحت نام دین و قانون، سرکوب و تبعیض را تشدید می‌کند.

فقر، بیکاری و اجبار اقتصادی

زارعین بدخشان می‌گویند که کشت کوکنار برای آنان انتخاب نیست، بلکه یک اجبار اقتصادی است. در سایه بیکاری گسترده و بی‌توجهی حکومت به معیشت مردم، بسیاری از زارعین چاره‌ای جز روی‌آوردن به کشت این گیاه ندارند. اما طالبان به‌جای ارائه راه‌حل‌های معیشتی یا ایجاد شغل، تنها با زور و خشونت با دهقانان روبه‌رو می‌شوند.

درگیری‌های جاری در فرغامنج تنها یک نزاع محلی نیست؛ بلکه بازتابی از وضعیت عمومی افغانستان تحت سلطه طالبان است، جایی که وعده‌های عدالت و امنیت جای خود را به سرکوب، خشونت و بی‌توجهی به حقوق اساسی مردم داده‌اند.