آریانا نیوز: طالبان با گذشت هر سال با پلان‌ها و ابتکارات تازه جنگی در حال رشد در افغانستان هستند، گسترش روابط طالبان همانند یک دولت موازی کابل و ایجاد دفاتر در کشورهای خارجی که بیشتر از آن مانند سفارتخانه‌ها استفاده میکنند و همچنین شایعاتی مبنی بر تسلیح شدن مخالفان مسلح این گروه توسط کشورهای خارجی با چرخبال های نظامی همه گویای تحول دیگر در میدان جنگ افغانستان است.
افغانستان طی 15 سال گذشته شاهد ناامنی و خشونت بوده است، میزان و نوع این خشونت‌ها با گذشت هر روز تغییر میکند که بدون شک تغییر و تحولاتی را در میادین جنگ نیز به بار می‌آورد.
در سال 2001 عیسوی و پس از سقوط طالبان تمام مردم اعتقاد داشتند که دیگر هیچ مخالف مسلحی در کشور وجود نداشته و افغانستان پس از 3 دهه تحمل خشونت دیگر به ساحل آرامش رسیده است.
این اعتقاد سبب تحولاتی بزرگی در کشور مانند سرازیر شدن سیل‌آسای مهاجرین از کشورهای همسایه، آغاز بازسازی و نوسازی و سرمایه‌گذاری‌ها گسترده در بخش‌های مختلف شد.
متأسفانه این وضعیت دیری نپایید که یکبار دیگر طالبان از گوشه و کنار افغانستان سر بلند کرده و برای نابودی دستاوردهای این ملت دست به کار شدند.
طالبان در جریان سال 2005 و پس از آن، نظامیان خارجی، نیروهای دولتی، زیربناهای اقتصادی، سرمایه‌داران و حتی مردم عادی را در کشورمان به بهانه‌های مختلف با حملات انتحاری و انفجاری هدف قرار داده و پلان نابودی آنها را ریختند.
مخالفان مسلح این وضعیت را همچنین برای چند سال حفظ کردند تا اینکه موج فعالیت‌های تازه خود را با حملات جمعی آغاز کردند، این دور فعالیت‌های طالبان دور تضعیف ملت بود.
همزمان با آغاز حملات جمعی طالبان در سال‌های 2009 و پس از آن، مراکز آموزشی، صحّی، نظامی، اقتصادی و کولتوری هدف قرار گرفته و حتی مساجد نیز در این میان از دست طالبان در امان نماند.
پس از سال 2009 مراکز حملات جمعی طالبان از وُلسوالی‌های دوردست ولایت‌ها به مراکز شهرها و حتی کابل رسید، البته این موارد زیر سایه حضور صدها هزار نظامی خارجی یا به اصطلاح برخی دولتمردان کابل (دوستان خارجی) رخ می‌داد.
مخالفان مسلح در رأس آن طالبان با گذشت هر سال با پلان‌ها و ابتکارات تازه جنگی در حال رشد در افغانستان هستند، ضمن اینکه هیچ برنامه‌ای برای نابودی این گروه وجود ندارد، برنامه‌هایی برای تقویت، حمایت مالی و تجهیز طالبان نیز با گذشت هر روز بیشتر می‌شود.
گسترش روابط طالبان همانند یک دولت موازی کابل و ایجاد دفاتر در کشورهای خارجی که بیشتر از آن مانند سفارتخانه‌ها استفاده میکنند و همچنین شایعاتی مبنی بر تسلیح شدن این گروه توسط کشورهای خارجی با چرخبال های نظامی همه گویای تحول دیگر در میدان جنگ افغانستان است.
در جریان روزها و ماه‌های گذشته، راپور‌های زیادی از حمایت مالی و تجهیز طالبان توسط چرخبال های ناشناس در ولایت‌های سرپل، غور، زابل و غزنی نشر شده است، راپور‌هایی که به هیچ صورت عقل انسانی و درک سیاسی از وضعیت موجود آن را نمی‌تواند تکذیب کند.
هر چند محمد رادمنش معاون سخنگوی وزارت دفاع چندی پیش، گفته بود که این چرخبال ها کمکی به دشمن نکرده و تجهیز نیروهای افغان که در خط مقدم جنگ هستند فرود می‌آیند، اما باید پذیرفت که خط مقدم جنگ نیروهای دولتی در هر جایی نیست که این چرخبال ها فرود می‌آید.
در تازه‌ترین راپور‌ها دیده می‌شود که چرخبالهایی در مراکز وُلسوالی‌هایی فرود آمده‌اند که تمام این وُلسوالی‌ها به دست طالبان بوده و نیروهای اردوی ملی هیچ پُسته ای در آن ندارد.
به هر روی، باید پذیرفت که اردوی ملی توانایی کنترول وضعیت کشور و جهت‌دهی جنگ را ندارد، زیرا درحال حاضر که اکثر جنگ‌های کشور علیه تروریزم توسط چرخبال ها سازمان‌دهی می‌شود، نیروهای اردوی ملی در این بخش هیچ نقشی ندارد.
حریم هوایی افغانستان را امریکا کنترول میکند و این تنها چیزی است که سبب شده تا چشم دولت، ملت و نظامیان افغان از تمام مسایل بسته مانده و نظامیان خارجی هر طوری که خواستند فعالیت کرده و به هر میزانی که خواسته باشند به دشمن کمک کنند.
این وضعیت برای مردم به هیچ صورت قابل تحمل نبوده و در صورت ادامه این وضعیت، ناخودآگاه ملت یا در برابر دولت می‌ایستند و یا مقابل نظامیان خارجی، اما زودتر از آن پلان جدید ناامن‌سازی افغانستان در حال اجرا است.
اکنون در کنار فرود چرخبال های خارجی در مناطق تحت کنترول طالبان و داعش، مخالفان مسلح تا ورودی کابل رسیده و دست‌کم در 4 وُلسوالی پایتخت نفوذ پیدا کرده‌اند که بدون شک این موارد، زمینه‌سازی برای تحول و تغییر در نوع جنگ کشور خواهد بود.
تلاش‌های ناکافی دولت در جریان سال‌های گذشته نتیجه‌بخش نبوده و بدون شک این تلاش‌ها در آینده و با تغییر راه‌ها و روش‌های جنگ در کشور نیز نتیجه‌بخش نخواهد بود، لذا دولتمردان در صورتیکه خواستار بقای اقتدار خود و تأمین امنیت و نابودی تروریست‌ها باشند باید روی این وضعیت توجه لازم داشته باشند.
با بوجود آمدن هر تغییر و تحولی در جنگ، دولت تضعیف و مخالفان مسلح تقویت شده و در صورت که این تحول با ابتکار طالبان به خوبی اجرا شود، شاید دامنه اقتدار دولت تنها در چند شهر محدود باقی بماند.
به دولت افغانستان بکار است از همه اولتر لازم است که سیستم رادار را فعال سازد اقلا تشخیص شود که این طیاره ها از کدام کشور داخل خاک افغانستان میشوند، از ساختن پلچک ها سرک های فرعی دست کشیده و از بودجه داخلی سیستم باید فعال نماید تا جلو این عملکرد ها گرفته شود ، زمانیکه حکومت یک سیستم را استفاده میکند نتیجه ان موثر واقع نشد سیستم را مورد ارزیابی قرار میدهد ولی متسفانه که حکومت به این کار قادر نیست هر انچه که باداران خارجی شان فرمودن قبول میکنند ولی هر روز ملت افغان قربانی میدهد.