از قدرت رو به افول حزب جمعیت تا یکه تازی حکمتیار به رهبران جهادی!

آریانا نیوز: در حالی که بزرگترین حزب افغانستان در سطح رهبری با اختلاف های کلان دسته و پنجه نرم می کند و مقام های ارشد آن در حکومت یکی پس از دیگری از مقام برکنار می شود، حکمتیار همچون یک رییس جمهور در سفرهای ولایتی برای حکومت نسخه می پیچد و به رهبران جهادی می تازد…

حکومت ریاستی دوران جدید که تنها هفده سال از آن می گذرد تنها به دلیل حمایت امریکا و توسل به فساد سقوط نکرده است در حالی که همواره گزینه فدرالی از سوی برخی سیاستمداران غیرپشتون مطرح می شود تا از سلطه ریاست جمهوری کاسته شود.

در این میان، احزاب در کشور به دلیل قومی بودن دچار سلطه گری است و به همین دلیل شکننده در برابر اختلاف های درونی کمتر با شرایط روز سیاسی و جامعه تطبیق پذیر می باشد، حزب جنبش در نبود جنرال دوستم منزوی و جمعیت در اختلاف های عمیق از سطح رهبری گرفته تا رده های پایین، ضعیف تر از گذشته می باشد در حالی که از حزب و انشعاب های حرکت اسلامی چیزی نمانده است.

اما جمعیت بیش از هر حزبی در افغانستان دارای امتیازهای کلان بود و بدون مشکلاتی که پیرامون جنبش، حرکت و اسلامی را در برگرفته بود، نصف سهم حکومت را تصاحب کرد اما آنچه سبب ضعف و نزول آن شد، ریشه در رهبری و عدم سیاستمداری در میان مقام های بلندپایه آن در قدرت دارد.

بزرگترین ضربه ای که به این حزب پس از ترور برهان الدین ربانی وارد شد، چنددستگی و اختلاف میان مقام های آن به دلیل ریاست صلاح الدین ربانی می باشد زیرا دوران جدید دیگر به مانند جهاد تاب تحمل رهبری موروثی را ندارد و انتخابات از حکومت گرفته تا احزاب برای تعین رهبر حیاتی می کند.

صلاح الدین ربانی نیز نه اقتدار لازم برای رهبری آنهم در حزبی به بزرگی جمعیت را دارد و نه صلاحیت کافی من‌حیث وزیر خارجه شدن به طوری که جز پشتیبانی از عطا محمد پس از برکناری از سوی ارگ نتوانست در برابر سلطه طلبی اشرف غنی ایستاده‌گی کند.

آمدن حزب اسلامی در توافقنامه صلح سبب برهم خوردن نظم برقرار در حکومت شد به طوری که دیگر حزب جمعیت در خلا رهبری و اختلاف های درونی نه قدرت نظامی دارد و نه سهم 50 فیصدی در قدرت.

در این میان، هرچند حکمتیار را می توان رهبر فتنه و دسیسه ها دانست که با تمامی حکومت و گروه ها به نزاع پرداخت و اعتقادی به اتحادها ندارد اما در رهبری آنهم بر حزب اسلامی، قدرتمندی است که توانست چهاردهه حافظ منافع حزب باشد حتی در دوران انزوا.

و در حالی که بزرگترین حزب افغانستان در سطح رهبری با اختلاف های کلان و در رده های پایین تر با نارضایتی ها دسته و پنجه نرم می کند و مقام های ارشد آن در حکومت یکی پس از دیگری از مقام برکنار می شود، حکمتیار همچون یک رییس جمهور در سفرهای ولایتی برای حکومت نسخه می پیچد و به رهبران جهادی می تازد.

هرچند رهبران حزب جمعیت در چهار دهه گذشته از بانفودترین مقام ها در سیاست بوده اند اما بیش از هر زمانی در سه سال و نیم ریاست جمهوری اشرف غنی دچار خطا و لغزش شدند، عطا محمد در طمع کسب پست ریاست اجراییه و سهمی از حکومت، وارد معامله با ارگ شد که در این راه به حزب جمعیت و قومیت تاجک پشت کرد و همان مقام ولایت بلخ را نیز از دست داد.

با برهم خوردن اتحادهایی شکل گرفته در ابتدای انتخابات ریاست جمهوری گذشته که اکنون بدل به دشمنی هایی کلان شده در تبعید جنرال دوستم و برکناری عطا محمد، مصلحت اندیش ترین سیاستمداران حزب جمعیت در حکومت باقی مانده اند.

عبدالله که حمایت جامعه جهانی را مهم تر از هر پشتیبانی داخلی می داند در کنار غنی به مقام تشریفاتی ریاست اجراییه دلخوش است و صلاح الدین ربانی هرچند در رهبری حزب جمعیت حضور دارد هیچ گاه در حد و اندازه یک منتقد با جرات ظاهر نشد حتی در رد صلاحیت از سوی ولسی جرگه.

به نقل از افغان پیپر، در این میان، صلاح الدین ربانی با وجود ضعف های بیشمار اما بهتر از عبدالله در حکومت بوده و با پشتیبانی از عطا محمد نشان داد که تنها به مقام خود در قدرت نمی اندیشد و نسبت به منافع حزب و قومیت حساس است و در حالی که ریاست اجراییه در نشست کابل با فرافکنی، صلح را معطوف به عوامل خارجی عنوان می کرد وی در برابر جامعه جهانی با اشاره به سلطه گری ارگ، پرهیز از اختلاف قومی و اتحاد را گام نخست صلح دانست.

صلحی که با وجود رییس جمهورهایی همچون اشرف غنی عرق در خون و ناامنی تروریستان می شود و کشورهایی که هر کدام منافع خود را در جنگ افغانستان جستجو می کنند نه در روزگار حال بلکه در آینده دور نیز در هاله از ابهام است.