آریانا نیوز: یک عضو ارشد طالبان خطاب به رییس جمهور غنی گفت که حکومت افغانستان حق ندارد در روند آزادی زندانیان این گروه دخالت کند…
یک عضو ارشد طالبان که نامش فاش نشده به دیلی تایمز گفت: توافق این گروه برای آزادی زندانیان با امریکا است و دولت افغانستان و اتحادیه اروپا حق ندارند در این روند دخالت کنند.
این عضو مذاکره‌کننده طالبان گفت که توافقنامه قطر و نیز توافق برای تبادل ۵ هزار زندانی طالبان و هزار زندانی دولت افغانستان بین امریکا و این گروه است.
وی همچنین در پاسخ به پرسشی درباره زمان آغاز مذاکرات بین‌الافغانی نیز اظهار داشت که زمان این گفتگو‌ها بستگی به آن دارد که امریکا چه وقت روند آزادی زندانی باقیمانده طالبان را تکمیل کند.
گفتنی است که آزادی ۵ هزار زندانی طالبان و هزار زندانی دولت افغانستان یکی از مواد توافقنامه امریکا و طالبان است که در قطر به امضا رسید.
کارشناسان مسایل سیاسی معتقدند که امریکا به خاطر توجیه شکست سنگین اش در افغانستان، به دنبال صلح با طالبان و خروج از افغانستان می باشد.
یکی از دلایل این شکست عدم کنترول و مدیریت طالبان است که اکنون ابزار دست رقبایش خاصتاً روسیه قرار گرفته است. از طرف دیگر، دونالد ترمپ به دنبال استفاده ابزاری از صلح در افغانستان در کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری است.
شبکه خبری ان‌بی‌سی امریکا در گزارشی گفته است که دونالد ترمپ، رییس جمهوری امریکا به طور خصوصی به همکارانش فشار آورده تا نمایشی از ختم جنگ افغانستان ترتیب دهند تا عملی‌شدن قول انتخاباتی‌اش را نشان دهد و جایزه صلح نوبل باید به او داده شود.
در همین پیوند گزارش‌هایی نیز درز کرده، که مشاوران رییس جمهور امریکا به او گفتند که صلح افغانستان یک روند کند، لرزان و زشت دارد و رییس جمهور نباید خود را با یک توافق شکننده مواجه سازد.
حال سوال این است که آیا آزادی 5000 طالب با دادن ده هزار افغانی به هر نفر، که هر کدام آن‌ها حداقل یک نیروی امنیتی و یا افراد ملکی اعم از زن و مرد و کوچک و کلان را شهید و باعث وارد آمدن ملیون‌ها دالر خسارت مردم گردیده؛ می‌تواند راهکار بنیادی برای نجات افغانستان از این بحران و بن بست باشد؟
پاسخ این سوال باتوجه به بغرنج بودن این بازی دشوار است، ولی آنچه واضح است، این‌که اولا این اعمال مخالف صریح شرع، قانون اساسی و قوانین نافذه کشور است. از سوی دیگر، نمی‌توان ادعا کرد که رهایی زندانیان طالبان مصلحت عامه است، چون از یک‌سو جفای بزرگی در حق بیش از پنجاه هزار شهدای امنیتی و دفاعی و ده‌ها هزار افراد ملکی ماست که آمار حداقلی آن را دفتر یوناما همه ساله اعلام می‌دارد، و از سوی دیگر، اقدامی پر از ابهام است که سبب ناامیدی و تضعیف شدید روحیه قوای امنیتی می‌گردد.
کارشناسان به این باور استند که راهکاری بنیادی برای نجات افغانستان و برون رفت از بحران در کوتاه و درازمدت عوامل ذیل می‌تواند باشد:
1- در مرحله اول خروج بدون قید و شرط امریکا از افغانستان؛ چون اولا با توجه به سیاست‌های منطقوی و ادوار تاریخی واضح است که امریکا داعش‌زا و طالب‌ساز است و در هر ملکی داخل گردیده، آن کشور را با اوج تنش‌های قومی، سیاسی و اجتماعی، به خاک و خون کشانده و با غارت و نابودی منابع طبیعی و زیر‌ساخت‌های آن‌ها چون ویتنام، سوریه، عراق، یمن و افغانستان؛ از آن خارج شده است. ضمنا حضور این کشور در مُلکی مثل افغانستان، باعث احساس خطر شدید رقبای منطقوی و بین‌المللی آن می‌گردد که خود باعث دخالت نسبت شدید آن‌ها در افغانستان می‌گردد.
به دنبال خروج امریکا، باید پای همه کشورهای خارجی خاصتاً پاکستان از افغانستان قطع شود که البته دشوار به نظر می‌رسد، ولی با همت مردم امکان‌پذیر است و راه چاره دیگری به نظر نمی‌رسد.
2- راهکار بنیادی که مهم‌تر از همه راهکارها بوده و ثمر آن در درازمدت دیده می‌شود، اینست که دولت و باشنده گان کشور تمام تلاش خود را متمرکز بسازند که نسل جوان و اطفال فعلی و آینده افغانستان حداقل تا سطح تعلیمات ثانوی به طور اجباری آموزش و پرورش ببینند. در عین حال باید کنترول دقیقی بر مراکز تحصیلی خاصتاً مراکز دینی وجود داشته باشد تا تفکر طالبانیسم و داعشیسم را به آن‌ها القا نکنند. ضمنا نگذارند که اطفال کشور قبل از اکمال این مرحله، برای تحصیل به کشورهای خارجی بروند و تا حد ممکن مهاجرت نکنند. با اعمال این راهکار، بزرگترین ابزار دشمن که همانا انتحاری و انفجاری توسط اتباع خود افغانستان است، خنثی می‌گردد.
