پیامدهای بی تدبیری مسوولین در برابر حوادث طبیعی افغانستان

آریانا نیوز: وقوع حوادث طبیعی در افغانستان هر سال به دفعات رخ می دهد که متاسفانه اقدام خاصی در زمان وقوع این گونه رخدادها صورت نمی گیرد…

علت این امر نبود زیرساخت های نظام مند در حوزه امداد و نجات یا عدم ظرفیت های کافی نهادهای مشخص متولی کمک رسانی در اغلب موارد می باشد.
گاهی در حوادث بسیار کلان مانند زلزله بدخشان در دو سال قبل کشورهای خارجی برای کمک وارد عمل می شوند اما خود کمک رسانی نیازمند وجود زیرساخت های مانند سرک و امنیت است که به علت نبود آنها در عمل این نوع امدادها نیز موثر نیست و در عمل مردم محل آنها که باز مانده اند خود دوباره دست به بازسازی می زنند و زنده گی را سامان می دهند.
در زمستان سال 1393 ریزش برفکوچ در ولایت پنجشیر بوقوع پیوست که در آن 187 نفر جان باختند و در سایر مناطق نیز تلفاتی بر اثر اتفاق مشابه رخ داد که جمله تلفات آن به 220 تن رسید.
به علت ریزش برفکوچ 100 منزل مسکونی زیر برف مدفون شد و 100 تن دیگر نیز مصدوم شدند.
در این حادثه کشورهای دور و نزدیک به کمک آسیب دیده گان این رویداد شتافتند و کمک غذایی و لوازم اولیه زنده گی و امداد ارسال کردند که در میدان هوایی کابل به مسوولان تحویل شد اما راه انتقال هموار نبود.
همچنین حادثه طبیعی دیگر که در هشتم ثور سال 1394 در ولسوالی خواهان ولایت بدخشان رخ داد که در آن صدها تن کشته و مصدوم شدند و بیش از 100 منزل مسکونی ویران وبر اثر رانش زمین در زیر خاک مدفون شدند.
در سال 95 و 96 نیز صدهها نفر بر اثر وقوع سیلاب جان باختند و در سال جاری نیز بیش از 72 نفر اثر قربانی سیل شدند.
اما در اکثر حوادث که در کشور رخ می دهد اداره ملی آمادگی مبارزه با حوادث با امکانات اندک خود پس از گذشت چند روز به کمک آسیب دیدگان می رسد یا هیچ کمکی صورت نمی گیرد.
علاوه بر این مشکلات افغانستان در حوزه محیط زیست نیز با معضلاتی جدی روبرو است که برخی با عوامل کاستی درامداد رسانی مشترک است مانند امنیت و نبود سازمان های مسوول و برخی به تغییرات اقلیم و روش های مصرف انرژی و منابع آب باز می گردد.
آلودگی هوا نیز در شهرهای کشورمان مشکل افزوده بر این مشکل کلان است.
در شهرهایی مانند کابل نبود سَرک های اسفالت در عمل موجب بالا رفتن میزان ذرات معلق در هوا می شود و در زمستان نیز به علت مصرف غالب ذغال سنگ و چوب های جنگلی برای ایجاد گرما، آلودگی کیمیاوی مانند منواکسایدکربن، گوگرد و دیگر ناخالصی های متداول در سوختن کانی ها بر میزان این آلودگی ها می افزاید.
بر اساس راپور های نشر شده در کابل غلظت ذرات معلق در هوا گاهی به 500 میکروگرام در یک مترمکعب می رسد که این میزان پنج برابر بیشتر از حد مجاز است که نرخی معادل 150 میکروگرام را برای حد خطرناک در نظر دارد.
این راپور ها نشان می دهد که آلودگی هوای کابل چند مرتبه بیش از حد خطر، خطرناک است.
اداره ملی حفاظت محیط زیست گفته است که منبع آلودگی هوای کابل سَرک های بدون اسفالت، استفاده ذغال سنگ برای گرم کردن منازل، وجود کوره های خشتپزی و فابریکه های ذوب آهن است که همگی زنده گی مردم را به خطر اندخته است.
در حوزه آب نیز مشکل وجود دارد با تغییر اقلیم بارش کم شده است و برداشت از آب های زیرزمینی افزایش یافته و نوع کشت های سنتی با مصرف آب فراوان و استفاده بی رویه از کودهای کیمیاوی و سموم بر آلودگی های آب افزوده است.
در هیچ یک از شهر از جمله کابل شبکه دفع فاضلاب وجود ندارد و عمده مصرف آب منازل از چاه داخل خانه ها و همجوار با چاه فاضلاب تامین می شود و چون حجم آب پایین رفته بر غلظت آلودگی میکروبی آب چاهها افزوده شده است.
در حوزه حفاظت از حیات وحش مشکل وخیم است، هنوز شکار و فروش پوست حیوانات نادر رواج دارد و ساختاری برای مقابله نیست و محرومیت و فقر بر سرعت این نابودی افزوده است.
جنگل ها نیز با توجه به این که یگانه سوخت ارزان و دردسترس ملیون ها قریه نشین بدون امکانات و آورگان درگیری های خونین محسوب می شود وضعیت خوبی ندارند و به گفته کارشناسان غربی رو به نابودی است.