آریانا نیوز: پناهنده گان افغان که عمدتاً سال‌ها در پاکستان زنده گی کرده‌اند، پس از پایان مهلت تعین شده از سوی دولت پاکستان، اکنون در کمپ‌های سرحدی چمن بلوچستان منتظر بازگشت به افغانستان هستند. وضعیت دشوار آنان، خاصتاً در میان زنان و هنرمندان، نشان‌دهنده مصارف انسانی تصمیمات سیاسی و لزوم نیاز به سیاست‌های مهاجرتی همدلانه است…
غلام حضرت، پناهنده افغان متولد کراچی، 43 سال از زنده گی‌اش را در پاکستان گذرانده است. او که هرگز افغانستان را ندیده، اکنون در کمپ سرحدی چمن بلوچستان منتظر بازگشت اجباری به کشورش است. بسیاری از پناهنده گان دیگر نیز شرایط مشابهی دارند؛ برخی از آنان پس از دریافت اخطار برای بازگشت، خانواده‌های خود را از دست داده‌اند یا در وضعیت بحرانی قرار گرفته‌اند.
از زمانی که مهلت دولت پاکستان برای پناهنده گان افغان در 31 مارچ به پایان رسید، عملیات‌های بازداشت توسط پولیس در مناطق مختلف آغاز شده است. رحمت‌الله 40 ساله یکی از پناهنده گانی است که هنگام خرید دوا برای فرزند مریض خود بازداشت شد. او می‌گوید: چه کسی از بچه‌های مریضم مراقبت خواهد کرد؟
پناهنده گان افغان در سرحد چمن با مشکلات زیادی مواجهند. الله محمد، یکی دیگر از پناهنده گان افغان، پس از دستگیری توسط نیروهای امنیتی در بلوچستان، از گم شدن تمامی دارایی‌های خود از جمله رمه و خانه‌اش سخن می‌گوید.
سفر به افغانستان برای بسیاری از پناهنده گان خاصتاً در شرایط کنونی به‌دلیل اعتصاب‌ها و مسدود شدن سرک‌ها در بلوچستان، بسیار دشوار شده است. عبدالغنی که همراه خانواده‌اش از کراچی سفر کرده، از شرایط سخت سفر خود می‌گوید: ما پنج روز در سَرک بودیم. در طول مسیر هیچ غذا یا آبی وجود نداشت و اکنون در این کمپ نیز هیچ امکاناتی وجود ندارد.
سازمان ملل و دولت طالبان در کابل از وضعیت پناهنده گان افغان در سرحد پاکستان ابراز نگرانی کرده‌اند و از پاکستان خواسته‌اند تا اخراج اجباری را متوقف کند. این وضعیت خاصتاً برای زنان، دانش‌آموزان دختر و هنرمندان که در معرض تهدید امنیت و بیکاری هستند، نگران‌کننده است.
در برخی شهرهای پاکستان، مانند پشاور و کویته، بسیاری از پناهنده گان افغان با تکیه بر هنر و موسیقی زنده گی می‌کنند. اکنون با اخراج این افراد، زنده گی و امنیت آن‌ها در معرض خطر است.
پناهنده گان افغان که بسیاری از آن‌ها سال‌ها در پاکستان زنده گی کرده‌اند و حتی نسل‌ها در این کشور رشد کرده‌اند، اکنون خود را بی‌خانمان می‌بینند و به مُـلکی فرستاده می‌شوند که بسیاری از آنان هیچ‌گاه آن را ندیده‌اند. داستان‌های آنان بیانگر مصارف انسانی ناشی از تصمیمات سیاسی و بر لزوم سیاست‌های مهاجرتی همدلانه و فوری تأکید دارد.
