واکنش های مختلف به پخش اعترافات زنان معترض از سوی طالبان

آریانا نیوز: انتشار ویدیویی از فعالان زن بازداشت‌شده از سوی طالبان واکنش‌های گسترده مختلفی را در پی داشته است…

نشر ویدیو از جانب طالبان که در آن اعتراف زنان فعال در بند دیده می‌شود، واکنش‌ها را به همراه داشته است.

سمیرا حمیدی یک مسوول بخش جنوب آسیا در سازمان عفو بین‌الملل یکی از واکنش دهندگان است. او گفت که طالبان به صورت اجباری از زنان اعتراف گرفته اند و آنها را ترسانده اند: ویدیوی نشر شده توسط گروه طالبان که اعتراف خانم‌های معترض را نشان می‌دهد، متاسفانه نشان دهنده از تاکتیک یا شیوه طالبان برای خاموش ساختن صداهای معترضین و کسانی که کارهای ضد حقوق بشری شانرا به چالش می‌کشاند، است. اگر به ویدیو توجه کنیم، وضعیت روحی خانم‌های معترض به گونه درست فهمیده می‌شود که تحت فشار استند.

وزارت داخله حکومت طالبان یکشنبه شب (اول حوت) ویدیوی را که در آن ۲۹ تن از زنان که حدود ده روز پیش از یک خانه امن در کابل ناپدید شده بودند، نشر کرد.

در این ویدیو، شماری از زنان که در اعتراض‌های کابل اشتراک کرده اند، می‌گویند که از سوی چند فعال زن در بیرون افغانستان تشویق شدند که به مظاهره بپردازند تا زمینه انتقال‌شان به خارج از افغانستان مساعد شود.

سمیرا حمیدی تاکید کرد که اعضای خانواده‌های این ۲۹ زن هم باید رها شوند. به گفتۀ بانو حمیدی، جامعه جهانی باید از طالبان ضمانت بگیرد که به این زنان آسیبی نمی‌رسد.

فوزیه کوفی فعال حقوق زنان و عضو هیئت مذاکراتی دولت پیشین افغانستان در تویترش نوشته که گرفتن اعتراف اجباری و نشر تصاویر زنان در صورتی که به شخصیت آنها زیان برساند، جرم است.

راضیه بارکزی یکی از زنان فعال هم با نشر یک ویدیو گفته که او و همقطارانش به مبارزه‌شان ادامه خواهند داد: همسنگران ما باید بدانند که ما در کنار‌شان ایستاده ایم و آنها قهرمان‌های ما استند. تا آزادی انفرادی آنها و آزادی مردم افغانستان، دست از مبارزه و تلاش بر نمی‌داریم.

سخنگویان حکومت طالبان به پیام‌ها در مورد ویدیوی نشر شده پاسخ ندادند. اما برخی رسانه‌ها به نقل از عاقل عزام معاون سخنگوی وزارت داخله حکومت طالبان گزارش داده اند که گفته است، این زنان اعتراف کردند که از خارج تمویل می‌شدند و بر خلاف طالبان شعار می‌دادند.

طالبان نخست نپذیرفته بودند که این زنان را بازداشت کرده اند. آنها همچنان در مورد اتهام‌ها به خاطر ناپدید کردن شماری از فعالان زن، اظهار بی‌خبری کردند. مانند تمنا زریاب پریانی، زهرا محمدی، پروانه ابراهیم خیل و عالیه عزیزی.

پروانه پس از واکنش‌های گسترده رها شد اما در مورد سه تن دیگر تا هنوز خبری نیست.

با حاکمیت دوباره طالبان، ده‌ها تن از زنان برای حق کار و آموزش دست به اعتراض زدند و از جامعه جهانی خواستند تا بر طالبان فشار آورد که مانع آموزش و کار بانوان نشوند.