آریانا نیوز: ویبسایت دیپلومات در مقاله‌ای به بررسی راه کارهایی پرداخته است که می‌تواند با همکاری چین و هند، منجر به برقراری صلح و ثبات پایدار در افغانستان شود…
در این مقاله نویسنده معتقد است شکست مبارزه با تروریزم در افغانستان، می‌تواند اثرات بسیار زیان‌باری برای منطقه و جهان به بار بیاورد، از این رو لازم است چین و هند با همکاری یکدیگر تلاش کنند چالش‌های موجود در راه ثبات و امنیت منطقه و جهان را شناسایی کرده و با کمک افغانستان و دیگر ذینفعان منطقوی و بین‌المللی از فرصت‌های متعددی که برای مواجهه با این چالش‌ها وجود دارد بهره‌گیری کنند.
به زعم نویسنده، قدم نخست در این راه، ارزیابی دقیق تهدیدات در سطح منطقوی و جهانی و دستیابی به فهم مشترک از ماهیت آن‌هاست. با این کار مقدمه‌ی فعالیت‌های هماهنگ جهت از میان برداشتن این تهدیدات فراهم می‌شود. همکاری نیروهای تروریستی و شبکه‌های مجرمانه در سطح بین‌المللی باعث شده امکانات و توانمندی‌های حفاظتی، لجستیکی، مالی، آموزشی، تسلیحاتی، استخباراتی و اقامتی این گروه‌ها در کشورهای منطقه افزایش پیدا کند. برای مثال همکاری شبکه حقانی و طالبان برای ناامن و بی‌ثبات کردن افغانستان، باعث آن شده است که منطقه تبدیل به فضایی مناسب برای فعالیت‌های گروه دیگر از جمله داعش خراسان، القاعده، جنبش اسلامی ترکستان شرقی، لشکر طیبه، تحریک طالبان پاکستان، جنبش اسلامی اوزبیکستان و … گردد.
همانطور که شی جینپینگ، رییس جمهور چین در نطق خود در اجلاس اخیر سران سازمان همکاری شانگهای در چینگ‌دائو گفت: باید برنامه‌ی همکاری در مبارزه با سه نیروی اهریمنی تروریزم، جدایی‌طلبی و افراطی‌گری در سال‌های ۲۰۲۱-۲۰۱۹ را به صورت جدی اجرایی کنیم. باید از تمام توان گروه ارتباطی شانگهای-افغانستان جهت پیشبرد صلح و بازسازی افغانستان استفاده شود. به گفته او کشورها هر روز بیش از دیروز به یکدیگر اتکای متقابل پیدا می‌کنند و تنها با اتحاد و همکاری است که می‌توان به ثبات و توسعه پایدار دست پیدا کرد.
نارندرا مودی، صدراعظم هند نیز به نوعی مواضع رییس جمهور چین را تکرار کرده و مبنای کار سازمان را ۶ محور عنوان کرد: (۱) امنیت باشنده گان، (۲) توسعه اقتصادی، (۳) ارتباطات منطقوی، (۴) اتحاد، (۵) احترام به استقلال، (۶) مراقبت از محیط زیست. او نیز بی‌ثباتی در افغانستان را برآیندی ناخوشایند از تروریزم دانست و ابراز امیدواری کرد همه کشورهای منطقه به تلاش‌های دولت اشرف غنی برای برقراری صلح در افغانستان احترام بگذارند.
به اعتقاد نویسنده، چین و هند می‌توانند ضمن حمایت از صلح، مبارزه با تروریزم و مبارزه با مواد مخدر در افغانستان، در بخش‌های منابع طبیعی و زیرساخت‌های ارتباطی کشورمان سرمایه‌گذاری کنند و به افغانستان کمک کنند دوباره روی پای خود بایستد تا موجبات امنیت در مناطق سرحدی هند و چین نیز فراهم گردد و هدف این دو کشور نیز که تقویت شبکه ارتباطات فزیکی و دیجتل در منطقه است، برآورده شود. از طرفی با توجه به اینکه ریشه مشکلات افغانستان نه محدود به کشور، بلکه مشکلاتی منطقوی است، چین و هند می‌توانند با همکاری ایران، روسیه و پاکستان به ثبات و توسعه افغانستان کمک کنند. چین همچنین می‌تواند از رابطه خوب خود با پاکستان استفاده کرده و دولت اسلام‌آباد را به حرکت و اقدام در راستای پیشرفت‌هایی که روی کاغذ میان این کشور با افغانستان در زمینه صلح و امنیت حاصل شده است، تشویق کند.
یکی از عرصه‌هایی که چین می‌تواند در این راستا از آن بهره‌برداری کند، نشست سه‌جانبه وزرای خارجه چین-افغانستان-پاکستان است که می‌توان با استفاده از آن این امکان را برای افغانستان و پاکستان فراهم کرد که پیشرفتی ملموس در دستیابی به اهداف پروگرام اقدام پاکستان-افغانستان جهت صلح و اتحاد (APAPPS) داشته باشند. همچنین چین و هند می‌توانند در کنار یکدیگر مقدمات عضویت کامل افغانستان در سازمان همکاری شانگهای را فراهم کنند. این دو کشور با بهره‌گیری کامل از گروه ارتباطی شانگهای-افغانستان می‌توانند از صلح در افغانستان به رهبری این کشور حمایت کنند و منابع لازم برای توسعه‌ی پایدار افغانستان در بلندمدت را تأمین کنند.
