آریانا نیوز: امید، مردم را خسته از شعارهای صلح حکومت می داند و می گوید: نه مردم، نه نخبه ها و نه رسانه های ما امیدی به صلح از طریق این نشست ها ندارند.
چهارمین نشست چهارجانبه صلح در افغانستان برگزار شد. با وجود امیدواری هایی که حکومت از این نشست ها برای رسیدن به صلح داشت، نظامیان پاکستانی سه کیلومتر در خاک افغانستان به پیش آمده اند و برای خود پسته ایجاد کرده اند. آیا صلح با این نشست ها تامین خواهد شد؟ چرا تا به حال که چهار نشست از آن می گذرد هیچ تغییر مثبتی مشاهده نشده است؟
ذوالفقار امید رییس حزب کار و توسعه در برنامه «باخبر» گفت: مابه عنوان یک جمع سیاسی خواهان لغو شورای نام نهاد صلح و خواهان متوقف شدن پروسه نقلی به نام صلح هستیم. موضع ما در گذشته همین بوده و حالا هم همین است.
وی، با بیان اینکه این، نشست ها و جلساتی که برای صلح دایر می شود همه جعلی هستند افزود: ده سال گذشته است، این نشست ها جریان دارد گاهی در کابل، گاهی در اسلام آباد، گاهی در قطر و گاه در جاهایی دیگر اما نتیجه ای که از آن به دست آورده ایم، گسترش تروریزم، فرصت دادن به آنها، زمین گیر کردن قوای مسلح خودمان وزمین گیر کردن مردم افغانستان بوده است. از این لحاظ این پروسه بیشتر به نفع تروریستها است. اگر واقعا دنبال صلح واقعی هستیم، برای اولین گامی که برای این پروسه ها برداشته می شد باید نظر مردم افغانستان گرفته می شد که این کار انجام نشد.
امید، در خصوص همکاری حکومت با تروریست ها بیان داشت: مهمانخانه ها برای تروریست ها در کابل و در قندوز گرفته شد، پاسپورت های سیاسی برای آنها توزیع شد و همیشه این نشست ها بوده است که حملات و عمل وحشیانه تروریست ها را توجیه کرده است. همین نشست ها بوده است که به جامعه جهانی گفته است که طالبان تروریست نیستند.
رییس حزب کار و توسعه هیچ اراده ای را برای تامین صلح در افغانستان نمی بیند و می گوید: ورود چین و آمریکا در این نشست ها هیچ تاثیر مثبتی بر روند گفتگوهای صلح ندارد. در گذشته هم آمریکا وجود داشت، البته آمریکا داخل جنگ بود. در گذشته هم چین وجود داشت و این نشست ها به شکلی دیگر جریان داشت. در گذشته هم همین شورای نام نهاد صلح وجود داشت و کارشان جز گسترش تروریزم نتیجه دیگری نداشت. افغانستان به مرکز تروریست ها تبدیل شده است. فعلاً بازیگر فقط چین نیست، آمریکا نیست، ارگ ریاست جمهوری نیست، پاکستان نیست، بلکه بسیاری از کشورها در افغانستان نقش بازی می کنند بدون اینکه ذره ای منافع افغانستان را در نظر بگیرند.
امید، مردم را خسته از شعارهای صلح حکومت می داند و می گوید: نه مردم، نه نخبه ها و نه رسانه های ما امیدی به صلح از طریق این نشست ها ندارند. این ارگ است که پیوسته شعار صلح می دهد. در طول ده سال این ارگ ریاست جمهوری است که یک طرفه دم از صلح می زند، در حالی که طرف مقابل هیچگونه حرفی ازصلح نمی زند. آیا صلح به صورت یک طرفه می شود؟ آیا صلح با ابزاری مانند طالبان که در دست دیگران است می شود؟
وی، ادامه داد: سران حکومت در پروژه گسترش تروریزم در افغانستان سهیم هستند. بخشی از گسترش تروریزم به دست حکومت و بخشی به دست پاکستان و بخش های دیگر در دست دونر های دیگر است. برنامه این است که داعش در افغانستان سرزمین و حکومتی داشته باشد و برای هفت سال ادامه پیدا کند و تهدیدی برای کشورهای همسایه باشد. آمریکایی ها که در آخرین مورد، خود را اثبات کرده و با وجود پیمان امنیتی برخلاف آن عمل کردند و هیچ اقدامی برای تامین امنیت در افغانستان نکردند. چنین کشوری چگونه می تواند صلح را به افغانستان بیاورد.
به باور امید، اگر واقعا می خواهیم در افغانستان صلح و امینت بیاید اجماع جهانی ضرورت داریم. در این اجماع باید تمام کشورهای منطقه و همسایه های ما شامل باشند. افغانستان تا به حال این کار را نکرده است چرا که اراده ای برای صلح و مبارزه با تروریزم وجود ندارد. چراکه سران حکومت، کشور را به معامله گرفته اند و وطن فروشی جریان دارد. از دندغوری گرفته تا مشرقی و از مشرقی تا جنوب هم پاکستانی ها تاسیسات می سازند و هم داعش و طالبان سنگرهای خود را دوباره ترمیم می کنند. داعش دنبال سرزمین است. در سوریه و عراق ناامید شده است چرا که در آنجا سران حکومت با آنها مخالف است و نمی توانند بیش ازاین به پیش روند اما در سرزمین ما سران حکومت با آنها هماهنگ کار می کنند. تمام امیدواری داعش این است که در افغانستان می توانند حکومتی را بسازند که دلخواه خودشان و حامیان آنها باشد.
