آریانا نیوز: از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، این گروه با اعمال ده‌ها محدودیت بر زنان و دختران، عملاً آنان را از عرصه‌های اجتماعی، آموزشی و اقتصادی حذف کرده‌اند؛ اقدامی که با کاهش کمک‌های بشردوستانه نیز همراه شده و بحران انسانی را در کشور به اوج رسانده است…
طالبان طی چهار سال اخیر، بیش از ۷۰ فرمان و دستور اجرایی صادر کرده‌اند که مستقیماً حقوق و آزادی‌های اساسی زنان و دختران افغان را نقض کرده است. این محدودیت‌ها، از ممنوعیت آموزش متوسطه و عالی برای دختران گرفته تا ممانعت از کار در ادارات دولتی و نهادهای غیردولتی، باعث انزوای فزاینده زنان در جامعه شده است.
شورای پناهنده گان در تازه‌ترین بیانیه خود هشدار داده است که کاهش کمک‌های بشردوستانه به افغانستان، جان ملیون‌ها شهروند را تهدید می‌کند. به گفته سوزی فان میغن، رییس دفتر این شورا در افغانستان، بیشترین قربانیان این وضعیت، زنان و اطفال‌اند.
او تأکید کرده که این نهاد مجبور به بستن دو مرکز خود و تعدیل نیرو شده است و در صورت عدم تأمین بودیجه، دفاتر بیشتری نیز تعطیل خواهند شد. چندین کشور اروپایی از جمله جرمنی، هالند، بلجیم و بریتانیا از کاهش یا توقف بودیجه‌های کمکی به افغانستان خبر داده‌اند.
با ممنوعیت تحصیل دختران بالاتر از صنف ششم، تاکنون بیش از ۲.۲ ملیون دختر از آموزش بازمانده‌اند. گزارش سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که در صورت ادامه این روند، شمار دختران محروم از تحصیل تا سال ۲۰۳۰ ممکن است به ۴ ملیون نفر برسد.
فعالان حقوق زنان می‌گویند که این محرومیت، نه تنها آینده فردی دختران را تهدید می‌کند، بلکه سرمایه انسانی کشور را به‌شدت تضعیف کرده و روند توسعه افغانستان را با چالش‌های جدی مواجه می‌سازد.
ممنوعیت آموزش و اشتغال برای زنان، آنان را در چرخه‌ای از وابستگی اقتصادی، فقر و آسیب‌های اجتماعی قرار داده است. ناتوانی در کسب درآمد، زنان را ناچار به وابستگی به مردان خانواده کرده و این وضعیت، خطر خشونت خانگی و استثمار را افزایش داده است.
چهارمین سال متوالی است که در افغانستان، زنگ مکاتب برای دختران نوجوان به صدا درنمی‌آید. هنوز روشن نیست چه زمانی این سیاست‌ها پایان خواهد یافت و چه تعداد دیگر از دختران، رؤیای آموزش و پیشرفت را از دست خواهند داد.
