محترم اشرف غنی احمدزی در زمانی قدرت را به دست گرفته که تحولات منطقه دستخوش مسایل متعدد مهمی است که مساله ی داعش یکی از اساسی ترین آنها می باشد. قطعا واکنش کشورهای مختلف در قبال این گروه تروریستی نقش به سزایی در رابطه این کشورها با افغانستان دارد چرا که منبع و ریشه داعش و طالبان یکجا می باشد.
لذا بر دولت وحدت ملی واجب است تا با دیدی بازتر به مساله ی حامیان داعش نگاه کند چرا که همین کشورهایی که امروز از این گروه حمایت می کنند کسانی هستند که پیش تر از طالبان حمایت کردند و اکنون نیز پتانسیل همکاری با طالبان در آنها وجود دارد. یکی از این کشورها ترکیه است که از قضا با جنرال دوستم رابطه ی دیرینه خوبی دارد.
با توجه با رابطه ای که بین جنرال عبدالرشید دوستم معاون اول محترم اشرف غنی احمدزی و سران کشور ترکیه وجود دارد، باید دولت جدید به این کشور ترک به دید یک تهدید نگاه کند تا یک فرصت. چرا که ترکیه بارها نشان داده که برای رسیدن به منافع خود، پایبند هیچ تعهدی نیست و برایشان طالبان و دولت کابل فرقی نمی کند، هرکدام برایش منفعت بیشتری داشته باشد از همان گروه حمایت می کند.
برای اثبات این مطلب فقط کافی است نگاهی بیندازید به سیاست این روزهای ترکیه در قبال گروه تروریستی داعش:
ترکیه از ابتدای حرکت داعشی ها مخصوصاً در عراق؛ هیچ عکس العمل منفی و ضد داعشی نداشت و در حقیقت هیچ کمکی برای مبارزه با این گروه به عراق نمی کرد. حتی گاهاً اخباری هم شنیده می شود که بعضی از این تبعه های ترکیه در درگیری ها توسط داعش دستگیر شدند؛ این ها را داعش آزاد کرد و یک نشانه ای از این بود که یک نوع همکاری بین داعش و ترکیه در خاک عراق وجود داشته است. وقتی قضیه داعش بالا گرفت و موصل را خواستند اشغال کنند، طبیعی بود که ترکیه به خاطر منافع خودش در موصل یک مقدار مواضعش تغییر کند. ز آن وقت ترکیه علیه حملات داعش تا حدودی موضع گرفت. همه به این خاطر بود که ترکیه منافع خودش را در عراق در خطر دید.
ترکیه همواره مواضع دو پهلو نسبت به داعش داشته است. از یک طرف در ابتدای درگیری های سوریه؛ ترکیه کاملا از گروه های مخالف در سوریه که داعش هم یکی از آنها بود حمایت می کرد. بعدها که مساله داعش به عنوان یک مساله تروریستی در سطح بین المللی مطرح شد، باز منافع ترکیه ایجاب می کرد که به عنوان یک کشوری که مخالف گروه های تروریستی است، موضع بگیرد.
علت این حمایت ترکیه هم چند موضوع بوده است که یکی از آن خرید نفت داعش است. این گروه تکفیری نفت را به بهایی بین ۲۵ تا ۶۰ دالر در هر بشکه به دولت ترکیه می‌فروشد، در حالی‌که در موارد بی‌شماری مشاهده شده که این نفت به قیمت ۱۵ دالر از داعش خریداری شده، در حالی‌که قیمت جهانی آن حدود یک صد دالر در هر بشکه است.
از سوی دیگر، حمایت‌های لجستیکی ترکیه از داعش در قدرت یافتن این گروه تکفیری بسیار تاثیرگذار است. دولت ترکیه در خرید و انتقال بیش از ۲۰۰ دستگاه موتر نظامی و غیر نظامی برای گروه تروریستی تکفیری داعش مشارکت داشته و این امر موجب تسهیل تحرکات این گروه در مرزهای ترکیه با دمشق شده است.
دولت ترکیه همچنین اقدام به تجهیز و در اختیار گذاشتن کارخانه‌ها و کارگاه‌های تعمیر و بازسازی تجهیزات و موترهای نظامی داعش کرد و این موضوع به شکلی ویژه درباره تعمیر و بازسازی تجهیزات سنگین و نیمه سنگین داعش که آنها را طی نبردهایش با دیگر گروه‌های مسلح تروریستی در سوریه یا عراق یا ارتش عراق طی حمله به موصل به غنیمت گرفته قابل ملاحظه است.
حال با این توضیحات ببینید که آیا حضور ترکیه در افغانستان فرصت است یا تهدید؟ به ویژه اینکه قرار است اشرف غنی صاحب در اولین سفر خارجه ی خود به چین برود و در کانفرانس استانبول قلب آسیا شرکت کند که قطعا اولین برخورد ولی با سران این کشور ترک در آنجا رقم خواهد خورد و از آنجایی که این کشور با جنرال دوستم رابطه دوستی دیرینه دارد، احتمال عقد هر نوع پیمان همکاری بین ترکیه و افغانستان نیز وجود دارد.
