آریانا نیوز: ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان در جدیدترین اظهار نظر خود، خواستار اشتراک حزب اسلامی در مذاکرات صلح شد…
ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان در گفتگویی اظهار داشت: حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار از احزاب سیاسی است که جای خالی آن در مذاکرات بین الافغانی احساس می شود اما طالبان می توانند از راه های دیگری با این حزب تماس، ارتباط و تفاهم داشته باشند.
مجاهد یادآورشد برای رسیدن به تفاهم با جناح های سیاسی راه های دیگری هم وجود دارد که طالبان در پیش بگیرند.
به گفته ذبیح الله مجاهد حزب اسلامی از احزابی است که باید در صحنه حاضر شود و در مذاکرات صلح نقش داشته باشد.
مجاهد در ادامه گفت: ما خواهان این استیم که با همه احزاب سیاسی که با ما درگیر بودند یا نبودند و اکنون در کشور زنده گی می کنند تعامل مثبت داشته باشیم.
مجاهد گفت؛ در گذشته نیز هدف اکثریت احزاب سیاسی تحکیم یک نظام اسلامی بوده است و اکنون نیز مشترکات طالبان در نظام اسلامی وجود دارد.
این عضو گروه طالبان در اخیر از تمام احزاب سیاسی خواست تا در صحنه حضور پیدا کرده با طالبان تفاهم و مذاکره داشته باشند تا در آینده جنگ، اختلاف و درگیری در بین این گروه های سیاسی ایجاد نگردد.
سخنگوی طالبان در حالی این سخنان را به میان می آورد که پیش از این حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار را یک حزب سود جو و منفعت طلب خطاب کرد که نمی تواند در روند صلح افغانستان نقش مثبتی ایفا کند.
مجاهد قبل از این به رسانه ها گفته بود؛ حزب اسلامی کار خاصی در افغانستان انجام نداده است بلکه برای کسب پول و قدرت موضع خود را تغییر داده و به دولت افغانستان تسلیم شده است.
سخنگوی طالبان در ادامه این اظهارات خود خاطرنشان ساخت که حزب اسلامی در صفوف جهاد نقش مهمی نداشته است و هدف اش از پیوستن به روند صلح تنها به دست آوردن امتیازات، پول و قدرت است.
از جانبی دیگر گلبدین حکمتیار هیئت مذاکره کننده دولت با طالبان را فاقد صلاحیت های لازم دانسته و خود نماینده ای را برای گفتگو با طالبان در این هیئت معرفی نکرد و روند صلح افغانستان را به صورت مستقل دنبال کرده که باعث شد انتقاد های زیادی از سوی دیگر جناح های سیاسی متوجه وی و حزب اش باشد.
حکمتیار در این اواخر در ارتباط به روند صلح افغانستان مذاکرات پنهانی با مقامات پاکستان داشت.
گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی در دیدار با وزیر امور خارجه پاکستان، سفر به آن کشور را، سفر به خانه خود دانست.
وی با پیام صلح و بی شک به نیت تجدید پیمان همکاری به پاکستان عزیمت کرده است. این سفر از این منظر که وی از آنجایی که در سالهای اخیر دچار انزوای سیاسی همچنین طرد از جامعة کنونی افغانستان را حس نموده است. شاید تلاش های اخیر وی برای یافتن جایگاه سیاسی، همراهی دوباره و تجدید اعتماد ولی نعمتان قبلی خود بوده باشد.
دوسیه سیاسی آقای حکمتیار چه در دوران جهاد و چه در حال حاضر با تمام فعالیت ها و هرج و مرج ها، دوسیه ایی درخشان نیست و نخواهد بود. هرچند وی پس از صلح با دولت افغانستان به وطن بازگشت، اما او در هیچ دوره ای جایگاه سیاسی نیافت چرا که او سیاستمداری است بد اخلاق که به دنبال مقاصد خود همیشه متوسل به خشونت بوده است. تاریخ روزهای ننگین و عملکرد او را فراموش نخواهد کرد.
سفر به پاکستان و یا غوغای رابطه با ترکیه و اقامت فرزندانش در آن کشور نمی تواند این مهره سوخته خارجی ها را از انزوا نجات دهد.
پاکستان در چهار دهه اخیر ثابت کرد که همسایه خوبی برای افغانستان نیست. تنش ها و دخالت های گذشته برکسی پوشیده نیست و شاید این دخالت ها و ناآرامی ها در کشور را مرهون زحمات ستون های استخباراتی و جاسوسی حکمتیار در افغانستان باشیم.
سفرهای حکمتیار به خارج، دستاوردی برای دولت و مردم افغانستان نخواهد داشت. بلکه پشت کردن و دهن کجی به دولت کنونی افغانستان است، حکمتیار مُلکی را وطن خود می داند که دشمن قسم خورده افغانستان است. در برهه ایی از زمان که همه به دنبال آبادانی وطن مادری استند او در جستجوی پناهگاهی در آغوش نامادری است.
حکمتیار در واپسین روزهای سیاسی اش به دنبال منابع مالی از آی.اس.آی. می باشد تا در فرصتی مناسب بتواند علیه حکومت استفاده نماید.
به نظر می رسد از دولت باید کنترول بیشتری در دیدارهای مذاکرات مفاهمه و معاملات باشنده گان اعمال گردد.
