زلمی رسول وزیر امور خارجه کشور، پس از دیدار با مقام های دولت قطر، بر مدیریت گفتگوهای صلح از سوی دولت افغانستان تاکید کرد.
آقای رسول می گوید که مذاکرات صلح با طالبان تنها از آدرس افغان ها پیش برده خواهد شد و این پروسه (گفتگوهای صلح) باید بین الافغانی شود.
این در حالیست که تا کنون طالبان از پذیرش دولت افغانستان به عنوان جانب اصلی مذاکرات صلح خود داری کرده اند.
در ادبیات طالبان از دولت افغانستان همواره به عنوان “حکومت کابل” یاده شده گفته اند، با دولتی که دست نشانده غربی هاست، حاضر به مذاکره نیستند.
دیدگاه این گروه (طالبان) این است که کابل از صلاحیت های لازم در خصوص صلح و مذاکره برخوردار نیست و از این رو طالبان نمی خواهند با حکومت رئیس جمهور کرزی وارد مذاکره شوند.
طالبان پس از تائید آغاز گفتگوهای دیپلوماتیک با امریکا، از این تلاش ها به عنوان تفاهم با جامعه جهانی یاد کرده اند اما این گفتگوها در اواخر سال گذشته (1390) رسماً از سوی طالبان متوقف شد.
طالبان دلیل توقف مذاکرات با امریکا را عدم گشایش دفتر سیاسی برای این گروه در قطر و رها نشدن زندانیان طالب از گوانتانامو، عنوان کردند.
اهمیت نقش امریکا و قطر
زلمی رسول وزیر امور خارجه نقش قطر و امریکا در زمینه پیشبرد گفتگوهای صلح را مهم خوانده است.
او گفته است:” این دو کشور (امریکا و قطر) باید زمینه را برای موفقیت گفتگوهای صلح فراهم کنند.”
در همین حال خالد العطیه وزیر امور خارجه قطر یک بار دیگر تاکید کرده است که کشورش از تلاش های مشترک در زمینه برقراری صلح در افغانستان حمایت می کند.
او گفته است:” قطر تلاش ها برای گشایش دفتر نمایندگی طالبان در این کشور را به خاطر دنبال می کند تا زمینه تفاهم و گفتگو میان همه طرف ها ذیدخل در افغانستان مساعد شود.”
مقام های قطری در جریان دیدار با وزیر امور خارجه افغانستان، گفته اند که نمایندگی سیاسی این کشور (سفارت) خود در کابل را فعال می کنند.
وزارت امور خارجه هدف از این قدام قطر (گشایش سفارت) را زمینه سازی برای بهبود روابط دیپلوماتیک کابل – دوحه عنوان کرده است.
قطر در حالی به عنوان دولت اثرگذار در روند مذاکرات افغانستان ظهور کرده که اپوزیسیون منتقد حکومت، با سردی از انجام گفتگوهای صلح در این کشور حمایت کرده است.
جبهه ملی و ائتلاف ملی دو جریان سیاسی منتقد نظام، حکومت را متهم کرده اند که با راه اندازی گفتگوهای صلح در تلاش معامله پنهایی با طالبان است.
این دو جریان سیاسی همواره این نگرانی را مطرح کرده اند که گروه اصلی درگیر با طالبان (جبهه سابق شمال) از گفتگوهای صلح دور مانده و این امر ممکن است پیامدهای ناگواری را در قبال داشته باشد.
جبهه ملی و ائتلاف ملی، پیشتر متشکل از احزاب و چهره های جهادی است که سال ها در برابر طالبان جنگیده بودند.