آریانا نیوز: افغانستان از سال 1992 به این طرف یکی از کشورهای مهم صادرکننده مواد مخدر در جهان است، صادرات غیرقانونی که با گذشت هر روز افزایش می‌یابد.
در زمان زمامداری محمد ظاهرشاه آخرین پادشاه و سردارمحمد داوود خان نخستین رییس جمهور، افغانستان کم‌ترین آمار کشت مواد مخدر را داشت که تمام این مواد افیونی نیز تحت نظارت دولت تنها جهت استفاده آن برای ساخت دوا صورت می‌گرفت.
با پایان کار دولت سردارمحمد داوود خان و روی کار آمدن رژیم کمونیستی، ناامنی در برخی مناطق شکل گرفته و با گذشت هر روز افزایش یافت که این ناامنی تا امروز هم به صورت گسترده‌ای وجود دارد.
در این میان، ناامنی رابطه مستقیمی با کشت و قاچاق مواد مخدر یافت، یعنی به هر میزان که ناامنی افزایش یافت، فرصت کشت و قاچاق این مواد نیز بیشتر شد تا اینکه در زمان جنگ‌های داخلی، با همکاری و تشویق دستگاه اطلاعاتی ISI پاکستان، گروه‌های مافیایی اقدام به آغاز قاچاق مواد مخدر به خارج از کشور کردند.
افغانستان در زمان جنگ‌های داخلی و طالبان بیشترین آمار کشت و قاچاق مواد مخدر را داشت، در اکثر ولایت‌ها این مواد افیونی در تمام زمین‌ها و حتی کنار سَرَک‌ها و شاهراه‌ها کشت می‌شد.
این روند ادامه داشت، طالبان اقدامی برای نابودی کشتزارهای مواد مخدر نمی‌کرد، تا اینکه دولت طالبان توسط نظامیان امریکایی و اروپایی با دستور جورج دبلیو بوش رییس جمهور سابق امریکا سرنگون شد و نظام جدیدی در کابل مستقر شد.
به هر روی، افغانستان از سال 1992 به این طرف یکی از کشورهای مهم صادرکننده مواد مخدر در جهان است، صادرات غیرقانونی که با گذشت هر روز افزایش می‌یابد.
حضور گسترده و صدها هزار نفری غرب در افغانستان نه‌تنها مانع کشت و قاچاق مواد مخدر افغانستان نشد، بلکه در تسریع و افزایش آن نقش موثری ایفا کرد.
عساکر غرب به جای مخالفت از کشت و قاچاق مواد مخدر از این روند حمایت کردند، تا حدی که میزان حضور نظامیان خارجی در هر ولایتی را با میزان کشت مواد مخدر می‌توان بررسی کرد.
در ولایت هلمندبیشترین نظامیان خارجی خاصتاً انگلیسی و امریکایی حضور داشت، در همین ولایت اکنون و سال‌های گذشته بیشترین آمار کشت مواد مخدر خاصتاً تریاک صورت گرفت، تا حدی که بیشتر از 50 فیصد تمام مواد مخدر تولید شده افغانستان در زمین‌های هلمند کشت می‌شود.
همزمان با حضور نظامیان خارجی زمزمه‌هایی برای نابودی مواد مخدر نیز آغاز شد، وزارتی زیر نام وزارت مبارزه با مواد مخدر آغاز به فعالیت کرد و حشر‌هایی نیز از سوی دولت شکل گرفت.
عالمان دینی در سال 2004 عیسوی فتوایی مبنی بر حرام بودن کشت مواد مخدر صادر کردند، همزمان با آن دولت کشت و قاچاق آن را جرم دانست و تأکید بر مجازات عاملان آن کرد.
از سال 2001 عیسوی تاکنون دست‌کم 8 ملیارد دالر برای مبارزه با این پدیده مصرف شد، ضمن اینکه نیروهای زیاد دولتی به جای تأمین امنیت، در تخریب کشتزارها بکار گرفته شد.
این تلاش‌ها و ده‌ها مورد دیگر نتیجه‌ای نداد، کشت مواد مخدر برعکس خواست مردم افزایش یافت تا حدی که دولت کابل در حقیقت از نابودی کامل آن عاجز مانده است.
دلایل ناکامی مبارزه با مواد مخدر را می‌توان در سخنان هارون‌الرشید شیرزاد معاون سابق وزارت مبارزه با مواد مخدر پیدا کرد، وی 2 سال پیش با تأکید بر اینکه دست خارجی‌ها در پشت پرده افزایش کشت و قاچاق مواد مخدر است، گفته بود که این پدیده با همکاری و تشویق مافیاهای خارجی بیشتر شده است.
وی سازمان ملل متحد و سایر سازمان‌های بین‌المللی را متهم به عدم همکاری در راستای مبارزه با مواد مخدر کرده و گفت: جامعه جهانی در کنار اینکه ما را تنها گذاشته، بر ما فشار وارد می‌کند که از کشت و تولید مواد مخدر جلوگیری کنیم، اما دولت به تنهایی قادر به از بین بردن این پدیده شوم نیست.
شیرزاد افزود: در بیش از یک دهه گذشته حدود ٢٠ فیصد کمک‌های مالی در عرصه نابودی کشت مواد مخدر، از طریق دولت و متباقی از سوی کشورهای کمک‌کننده به مصرف رسیده است.
وی همچنین تصریح کرد: قاچاقچیان کلان مواد مخدر در کشورهای جهان وجود دارند، اما جامعه جهانی در شناسایی و دستگیری آنها اقدام نکرده و ملامتی را به دوش دولت کابل می‌اندازد.
معاون وزارت مبارزه با مواد مخدر گفت: اگر جامعه جهانی در دستگیری قاچاقچیان بین‌المللی اقدام کند، خود به خود کشت و قاچاق مواد مخدر کاهش می‌یابد.
وی همچنین افزود: با وجود این که بیشترین تریاک در افغانستان کشت می‌شود، اما 3 فیصد سود ناشی از آن، به زارعان می‌رسد و ٩٧ فیصد آن، به جیب قاچاقچیان خارجی انتقال می‌یابد.
گفتنی است که بر اساس تازه‌ترین راپور وزارت مبارزه با مواد مخدر ، حدود 4 هزار و 800 تن مواد مخدر در سال 2016 در افغانستان کشت شده است.
