در حالی که مردم عراق طی روزهای اخیر، خروج نظامیان آمریکا از کشورشان را جشن گرفتند، هموطنان ما هنوز شاهد ادامه جنایات نیروهای آمریکایی هستند بدون اینکه توان دم زدن یا مخالفت داشته باشند.
سه روز پیش در حملات شبانه نيروهاي امريکايي در شرق کشور، نظامیان خارجی به منزل رئیس مبارزه با مواد مخدر ولایت “پکتیا” هجوم برده و سبب کشته و زخمی شدن چهار عضو این خانواده به شمول کشته شدن یک مادر باردار شدند.
روز گذشته شورای امنیت افغانستان با حضور محترم کرزی و “جان الن” فرمانده نظامیان خارجی در افغانستان تشکیل جلسه داد که طی آن رئیس جمهور از آلن خواست تا برای انجام عملیات به منزل شهروندان افغانستانی وارد نشوند.فرمانده عمومى نظامیان خارجی مستقر در افغانستان نیز به خاطر بروز این اتفاق از مردم معذرت خواهی کرد.
همین. یک مادر باردار کشته می شود، چند تن زخمی می شوند. به ساحت خانواده تعرض می شود، رئیس جمهور محکوم می کند،غرب عذر خواهی. این روالی است که مدتها ارگ ریاست جمهوری و ستاد فرماندهی آمریکا درکابل در قبال کشته شدن مردم بیگناه پیش رو گرفته اند.
مگر نه اینکه در جرگه عنعنوی بر توقف فوری عملیاتهای شبانه نیروهای آمریکایی تاکید شد، پس چرا هنوز خارجی ها به بهانه های واهی هر شب به خانه های مردم افغانستان هجوم می آورند؟ در مورد مذکور مقامات رسمي ناتو مدعي شده بودند هدف از این حمله ، يکي از سرکردگان شورشي بوده است اما دفتر والي پکتيا اعلام کرد، اين حمله “عملياتي خودسرانه” بوده که منزل رئيس مبارزه با مواد مخدر پکتيا را هدف قرار داده است.
پس با این حال رئیس جمهور کرزی یا خود را به تمسخر گرفته که یکسره به آمریکایی درباره عملیاتهای شبانه تذکر می دهد، بدون اینکه نتیجه ای داشته باشد، یا آمریکاییها او را به سخره گرفته اند که می گویند این حملات شبانه به خانه های مردم بسیار با ارزش است.
چندی پیش خبرگزاری آمریکایی “آسوشیتدپرس” آورده بود که “ویلیام مک راون” فرمانده عملیات ویژه آمریکا از حملات شبانه به خانه ها در افغانستان دفاع کرده و گفته است: من معتقدم که در پایان روز، می توان فهمید که حملات شبانه خیلی باارزش است زمانی که شما در تلاش هستید که کسی را بگیرید و وی در تلاش برای مخفی شدن است.
حال شما بگویید: اگر آمریکایی ها حتی ذره ای برای حرف محترم کرزی مبنی بر توقف عملیات و تلاشی های شبانه ارزش قائل بودند، باز هم مدعی می شدند که ما دست از این عملیاتها (تجاوزات) برنمی داریم چون خیلی باارزش است (و در آن اطفال و زنان باردار بیگناه کشته می شوند). این یعنی اینکه حرف رئیس جمهور افغانستان نزد کاخ سفید نشینان از هر چیز بی ارزشی بی ارزش تر است حتی از یک کاسه قروت.
واقعا اگر مقامات دولتی افغانستان برای یک لحظه هم تصور می کردند که شب هنگام که در خانه خود همراه با زن و بچه شان در حال استراحت هستند، به یکباره ده نظامی غول پیکر آمریکایی تا دندان مسلح وارد خانه می شوند، در آن وقت اهل و عیال آنها چه وضعیتی دارند از بابت ترس و وحشت. شاید کمی جدی تر با این موضوع برخورد می کردند. اما افسوس که همه این بدبختی ها مربوط به مردم است و دولتمردان از این دغدغه ها فراغند.
