آریانا نیوز: آیا امریکا نیز چون اتحاد شوروی سابق نیروهای خود را از افغانستان بیرون خواهد برد؟
به نقل از دویچه وله، هفده سال از حمله نظامی به افغانستان زیر رهبری امریکا می‌گذرد و دیگر مشخص شده است که این حمله کارایی نداشته و به نتیجه‌ای مطلوب نرسیده است. هنوز نیروهای ناتو زیر عنوان پشتیبانی جدی ۲۰ هزار عسکر را در افغانستان مستقر کرده اما این نیرو نیز هیچ تاثیری در برقراری صلح در افغانستان ندارد.
امریکا و رییس جمهور اشرف غنی مورد حمایت امریکا در افغانستان که در گذشته شهروند امریکا بوده، ابتدای ماه جون سال جاری عیسوی (۲۰۱۸) با اعلام آتش‌بس یک‌طرفه به‌مناسبت عید قربان بسیاری را متعجب کردند.
دونالد ترمپ، رییس جمهوری امریکا، در ماه آگست سال گذشته عیسوی (۲۰۱۷) پیشنهاد کرده بود که راه حلی سیاسی در افغانستان بوجود آید که در آن دیدگاه بخش‌هایی از طالبان نیز گنجانده شود.
اشرف غنی ۲۸ اسد (نوزدهم اوت) سال جاری باز هم با پشتیبانی امریکا آتش‌بسی سه ماه اعلام کرد. این آتش‌بس اما در موردهایی از طرف طالبان شکسته شده است.
اووِ کلوسمان، مفسر اشپیگل آنلاین در این باره نوشته است که گزارش‌های ناتو، نهادهای امریکا و سازمان معتبر و غیردولتی گروه بین‌المللی بحران نشان می‌دهند که امریکا با حمله به افغانستان همچون بریتانیا و روسیه که پیشتر به این کشور حمله کرده بودند، موفقیتی به دست نیاورده و همه این اشغالگران به هنگام حمله قدرت خود را بیش از حد واقعی ارزیابی کرده بودند.
پول بسیار در دست فاسدان
نتیجه تحقیقی که در آغاز سال ۲۰۱۸ از طرف تفتیش امور بازسازی افغانستان (SIGAR) انجام شد، نشان می‌دهد که پول‌هایی که از طرف امریکا به افغانستان سرازیر شدند یکی از عوامل فساد و تضاد در بیشتر گروه‌ها در این کشور بوده است.
این تحقیق به این نتیجه رسیده که امریکا برای بازسازی افغانستان مبالغ بسیار زیاد و فوری در اختیار دولت افغانستان قرار داد، اما این پول‌ها برای بازسازی استفاده نشدند، بلکه به کیسه مالکان کلان کشور سرازیر شدند.
و همین شرایط تنفر فقرای افغانستان را نسبت به دولت افزایش داد و طالبان از این امر سود برد. نتیجه این که دولت افغانستان به تدریج کنترول بر نیمی از کشور، از جمله ولایت هلمند را از دست داد.
گروه بین‌المللی بحران در ماه جون ۲۰۱۴ نیز نسبت به روند بدتر شدن شرایط امنیتی در افغانستان هشدار داده بود. در گزارش گروه بین‌المللی بحران از جمله آمده بود که نیروهای امریکایی با حرکات وحشیانه، آدم‌ربایی و شکنجه مخالفان، شرایط را برای نیرومندتر شدن طالبان فراهم آورده‌اند. طالبان به این وسیله توانست به نیروهای خود که بیشتر آنها از افراد بیکار تشکیل شده‌اند، بیفزاید.
در تحقیقی که از طرف کمسیون دفاعی و امنیتی ناتو در ماه آوریل سال جاری عیسوی (۲۰۱۸) انجام شد، مشخص شد که اردوی ملی و پولیس افغانستان دیگر نمی‌توانند در برابر پیشروی طالبان مقاومتی جدی کنند.
در این گزارش آمده است که رهبری بد در کشور سبب شده تا به شمار عساکر فراری از اردوی ملی افغانستان هرچه بیشتر افزوده شود.
ریکورد تولید تریاک
فاجعه ناشی از مداخله نیروهای نظامی به رهبری امریکا در افغانستان در ارتباط با تولید تریاک در کشور نیز خودنمایی می‌کند. دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) در گزارش اخیر خود اعلام کرده که تولید تخمینی تریاک در افغانستان در سال ۲۰۱۷ به‌نسبت سال پیش از آن ۶۳ فیصد افزایش یافته و به ۹۰۰۰ تن رسیده است.
گروه بین‌المللی بحران در تحقیقی به این نتیجه رسیده که دلایل این امر فساد گسترده در دولت است. در این گزارش آمده است که مقامات دولتی فاسد و افراد نزدیک به دولت مدتی طولانی در سودرسانی اقتصادی در تولید تریاک سهیم بوده‌اند.
طالبان در این رابطه با شعار مبارزه با فساد دولتی و مبارزه برای پیروزی دین و سرزمین مادری در صحنه حاضر شده است و خود را مدافع مردم و علیه امریکایی‌های متکبر و اشغالگران کافر معرفی می‌کنند
حامیان طالبان
طالبان به طور عمده از حمایت بزرگ‌ترین گروه قومی کشور، پشتون‌ها، برخوردارند، که 40 فیصد از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.
طالبان از حمایت نیروهای امنیتی پاکستان نیز برخوردارند. حامیان دیگر آنها عربستان سعودی و قطر هستند. این دوکشور در زمان اشغال افغانستان از طرف اتحاد جماهیر شوروی (۱۸۷۹ تا ۱۹۸۹) این کشور را به آزمایشگاهی برای تحقق ایده جنگ مقدس تبدیل کردند.
اما بیشترین حامی طالبان افغانستان از ابتدا تاکنون خود جامعه افغانستان است با ساختاری که در آن روحانیون و مالکان کلان شیوه زنده گی را برای ملیون‌ها شهروند بی‌سواد تعین می‌کنند.
در زمان اشغال افغانستان توسط اتحاد شوروی سابق، همین که اشغالگران و نیروهای دولتی زیر نفوذ آنها متوجه شدند که فعالیت‌شان ناموفق بوده، سعی کردند با طالبان سازش کنند. اکنون امریکا نیز به همین نتیجه رسیده است.
اما آتش‌بس و سعی در تفاهم با طالبان به سود شوروی سابق نشد و آنها در فبریوری سال ۱۹۸۹ نیروهای‌شان را از افغانستان فراخواندند. اکنون امریکا نیز در چنین شرایطی قرار دارد و باید دید که چه می‌کند.
