آزادی ۵ هزار طالب که دست شان به خون هزاران بی‌گناه آغشته است، چه پیامدی خواهد داشت؟

آریانا نیوز: آیا نمی‌توان چنین تعبیر و تحلیل کرد که این قضیه نیروهای امنیتی را ضعیف و سبب تقویت طالبان می‌شود، در حالیکه طالبان خلع سلاح نشده و هم‌اکنون تا به دندان مسلح استند…

سرانجام پس از هفده ماه مذاکرات پیدا و پنهان بین امریکا و طالبان، توافق‌نامه‌ای تحت نام صلح بین دو طرف امضا شد که گفته می‌شود این توافق‌نامه راه را برای مذاکرات بین‌الافغانی و برقراری صلح در افغانستان باز کرده است.

مایک پومپیو و ملا برادر در محفل امضای این موافقت‌نامه سخنرانی و از موفقیت این پروسه ابراز رضایت کردند. بر اساس این توافق قرار است تا چند روز آینده ۵ هزار طالب از زندان آزاد شوند و نیز خروج کامل نیروهای امریکایی در چهارده ماه آینده جز این توافق می‌باشد.

بدون تردید صلح یکی از نیاز‌های اساسی افغانستان و از خواست‌های اولی افغان‌ها می‌باشد که چهل سال است به‌دنبال آن می‌دوند، می‌افتند و برمی‌خیزند، اما هیچگاه به آن نرسیده‌اند، گویا صلح برای باشنده گان افغانستان سرابی بیش نیست. شاید توافق صلح بین امریکا و طالبان، گام موثری برای کاهش خشونت‌ها باشد، اما پس‌منظر این توافق، بسا بحران‌ساز و تاریک است که در جملات بعدی به آن اشاره شده است.

همانگونه که همه مردم کشورمان می‌دانند سناریوی جنگ در افغانستان در هژده سال گذشته توسط امریکا استارت خورد و تاکنون هم این کشور قادر نشده تا ذره‌ای از آتش جنگ بکاهد و این روند به‌صورت وارونه افزایش یافته تا جایی که اکنون بیش از ۶۰ فیصد خاک افغانستان در کنترول گروه طالبان قرار دارد.

عده‌ای غوغای موفقیت سر دادند و کف زدند، اما توافقی که بین طالبان و امریکا امضا شد، در واقع آشتی بین همین دو جناح است نه صلح بین طالبان و دولت و مردم افغانستان. از جهت دیگر در هفده ماه مذاکره بین دو طرف، دولت و مردم در کجای آن قرار داشتند؟ آیا تاهنوز کسی از متن این توافق‌نامه چیزی می‌داند؟ شوربختانه جواب نخیر است و نتیجه منفی.

از سویی هم آزادی ۵ هزار طالب که دست شان به خون هزاران بی‌گناه آغشته است، چه پیامدی خواهد داشت، آیا نمی‌توان چنین تعبیر و تحلیل کرد که این قضیه بیشتر مورال نیروهای امنیتی را ضعیف و سبب تقویت طالبان می‌شود، در حالیکه طالبان خلع سلاح نشده و هم‌اکنون تا به دندان مسلح استند.

آنچه گفتنی است، طالبان مانور اجرا کردند، خندیدند، در دل رقصیدند، بیرق امارت اسلامی را به اهتزار درآوردند و در دل خندیدند. اکنون که افغانستان در یک فضای متشنج سیاسی و پراکندگی سیاسیون سپری می‌کند، طالبان می‌توانند با استفاده از فرصت قدرت‌گیری بیشتری کنند، همانگونه که از امریکا باج گرفتند و تا اینجا رسیدند.

امریکا می‌رود و افغانستان می‌ماند با یک توافق بادی با طالبان که هرازگاهی امکان دارد اوضاع از هم بپاشد و نظام طالبانی حاکم گردد.