آریانا نیوز: با گذشت بیش از یک هفته از مهلت تعین‌شده برای تعلیق کمک‌های امریکا، این کمک‌ها هنوز از سر گرفته نشده و ملیون‌ها افغان در معرض خطر جدی قرار دارند. کمیته بین‌المللی نجات هشدار داده است که کاهش حمایت‌های مالی ایالات متحده بر آسیب‌پذیرترین قشرهای جامعه، خاصتاً زنان و اطفال، تأثیرات مخربی گذاشته است…
هشت روز پس از پایان مهلت تعین‌شده برای تعلیق کمک‌های ایالات متحده، روند ازسرگیری این کمک‌ها همچنان متوقف مانده و نگرانی‌های گسترده‌ای در سطح ملی و بین‌المللی برانگیخته است.
کمیته بین‌المللی نجات (IRC) در تازه‌ترین گزارش خود اعلام کرد که کاهش بودیجه امریکا زنده گی بیش از ۲۳ ملیون نفر را در افغانستان به خطر انداخته است. در این گزارش آمده: ناامنی غذایی، مریضی و بی‌ثباتی اجتماعی همچنان زنده گی افغان‌ها را تهدید می‌کند و کاهش کمک‌های مالی، خاصتاً برای زنان و اطفال، نتایج ویرانگری داشته است.
آی‌آرسی تصریح کرده است که به دلیل کاهش بودیجه، برخی از خدمات نجات‌بخش خود را در افغانستان به حالت تعلیق درآورده است. این روند می‌تواند بحران انسانی موجود را بیش از پیش وخیم‌تر کند.
عبدالنصیر رشتیا، آگاه مسایل اقتصادی، در این پیوند گفت: بزرگ‌ترین دریافت‌کننده گان این کمک‌ها مردم عادی افغانستان بودند و حکومت در روند توزیع آن نقشی نداشت. اما متأسفانه با سیاسی شدن کمک‌ها، روند آن مختل شد و مردم بی‌دفاع، خاصتاً اطفال مبتلا به سوءتغذیه و سکتور صحی کشور، آسیب دیدند.
عبدالرحمن حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد افغانستان، اعلام کرد که امریکا ۳۷ فیصد از بودیجه نهادهای ملل متحد در افغانستان را تأمین می‌کرد. وی افزود: با تعلیق این کمک‌ها، فعالیت‌های ۳۱ نهاد داخلی و خارجی که بخش اعظم بودیجه‌شان از امریکا تأمین می‌شد، تحت تأثیر قرار گرفته است.
همزمان با تشدید بحران اقتصادی، بسیاری از باشنده گان افغان خواهان ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار توسط حکومت هستند. سمیع‌الله، باشنده ولایت سمنگان، گفت: از امارت اسلامی می‌خواهیم که برای ما کار ایجاد کند، کاری دایمی که درآمدی ثابت داشته باشیم. از این کارهای بی‌ثبات خسته شده‌ایم.
بر اساس گزارش کمیته بین‌المللی نجات، افغانستان با یکی از شدیدترین بحران‌های انسانی جهان روبه‌روست. بیش از ۲۲.۹ ملیون نفر در کشور نیاز فوری به کمک‌های بشردوستانه دارند. جنگ‌های طولانی، بحران اقتصادی مزمن و آسیب‌های زیست‌محیطی، ملیون‌ها افغان را به ورطه فقر کشانده و بیش از یک‌سوم جمعیت را در معرض ناامنی غذایی قرار داده است.
