آریانا نیوز: والی بلخ برخورد اشرف غنی با خودش را ابتدا نمی‌توانست بپذیرد، اما در نهایت عکس العمل دیگری از خود نشان داد…
عطامحمد نور از کارکرد عبدالله عبدالله در دولت افغانستان ابراز نارضایتی کرد و پس از دیدار اشرف غنی با او در بلخ، در یک خیزِ تاکتیکی مذاکرات مستقیم با رییس‌جمهور غنی را روی دست گرفت.
اگرچه که پس از واکنش‌های بدبینانه اعضای حزب جمعیت اسلامی به این مذاکرات، عطا سعی کرد تا از تریبون‌های مختلف ادامه این روند را حول‌محور منافع اقوام تاجک‌تبار کشور و بالاخص حزب جمعیت که متشکل از چهره‌های سرشناس تاجک است جلوه دهد اما در نهایت، سران این حزب باز هم عبدالله را به وی در نمایندگی از تاجک تبارها در حکومت مرکزی ترجیح دادند.
رییس‌اجرایی حزب جمعیت به منظور رفع تردیدها نسبت به انگیزه‌اش در مذاکرات هم‌چنین افزود که با وجود حسن‌نیت نسبت به وی از سوی رییس‌جمهور، اما تاکنون در مذاکرات او برای خودش هیچ خواسته‌ای نداشته است.
خوشحالی طرفداران عطا دیری نپایید و معاون سخنگوی ریاست‌جمهوری، سریعاً نظر مثبت اشرف غنی نسبت به هرنوع خواسته‌ای را تکذیب کرد.
فرزند دانای بلخ در نهایت موفق به این شد که حکم ولایت بلخ را به امضای رییس‌جمهور افغانستان رسانده و قانوناً در امپراطوری شمال باقی بماند.
بسیاری از طرفداران عطا در شبکه‌های مجازی این دستاورد را به وی تبریک گفتند، اما خیلی از تاجک تبارها هنوز هم دقیقاً نمی‌دانند که پس از این همه هیاهو و نشست‌های پی‌درپی سران حزب جمعیت، چقدر دستاورد برای منافع قومی‌شان رقم خورده است.
رویدادهای مهم در افغانستان همیشه تنیده در تاروپودهای قومی بوده است؛ حکومت وحدت ملی نیز از بدو شروع به کارش عنقریب در باتلاق بحرانی فرو می رفت که ریشه هایش در تضاد منافع قومی برای تصاحب قدرت وجود داشت.
عطا یکی از حامیان اصلی انتخاباتی تیم اصلاحات و همگرایی و عبدالله عبدالله محسوب می‌شد. پس از کار حکومت وحدت ملی هم دست از خط و نشان کشیدن برای تیم تحول و تداوم و نقد کارکردهای اشرف غنی دست برنداشت.
اشرف غنی هم با آینده‌نگریِ همین تنش‌های قومی در حکومت وحدت ملی و خطری که از جانب قدرت عطا محمد نور در شمال او را تهدید می‌کرد، از بدو کارش در ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان، وی را از ولایت بلخ برکنار کرد تا جایگاه عطا و تاجک‌ها در شمال کشور را متزلزل کند.
عطا طی سال‌های حاکمیت حامد کرزی والی بلامنازعه بلخ بود و کرزی برخلاف اشرف غنی، بنا بر سیاست مماشات‌گونه، مانورهای سیاسی-اقتصادی عطا در بلخ را پذیرفته بود.
والی بلخ برخورد اشرف غنی با خودش را نمی‌توانست بپذیرد و آغاز به مقاومت‌های زیاد و فشار آوردن بر رییس‌اجراییه حکومت کرد، اما زمانی که حساب‌های مالی‌اش نیز توسط رایزنی‌های اشرف غنی در بانک‌های خارجی مسدود شد، تسلیم شد و مسیر مذاکره را انتخاب کرد.
رییس‌جمهور افغانستان چنین فرصتی را مغتنم شمرد و علاوه بر این‌که توانست شکافی در میان حزب جمعیت ایجاد کند، به هر نوع سرکشی و انتقاد از سوی عطامحمد نور نیز نقطه پایان گذاشت.
حالا عطا باز هم در شمال است و می‌تواند با درگیری قدرتی که با جنبش ملی در ولایت‌هایی نظیر فاریاب و جوزجان دارد، کاری کند که معاون اول رییس‌جمهور تمرکز حضور در کابل را نداشته باشد و این نیز به سود تیم ارگ ریاست‌جمهوری است.
تنها نقطه‌ای که می‌توان از آن من‌حیث دستاورد برای والی بلخ ذکر کرد این است که وی بتواند با توجه به مذاکراتی که داشته، سهم مهمی در انتخابات ریاست‌جمهوری بعدی داشته باشد و شمال را به مقصد پایتخت ترک کند؛ همان‌گونه که خودش هم در مصاحبه‌ای گفته بود که می‌خواهد به کابل بیاید و نقش مهم‌تری در عرصه‌ی سیاسی افغانستان ایفا کند.
