موافقتنامه راهبردی با ایالات متحده امریکا همانطوری که برای افغانستان از اهمیت فوق العاده برخوردار بود و می توانست بسیاری از نگرانی ها را درباره آینده کشور برطرف سازد، به همان اندازه با حساسیت ها و دغدغه های دیگری نیز مواجه بود که به گونه پیامد این موافقتنامه را برای استقلال و حاکمیت ملی افغانستان و نیز تامین امنیت و ثبات دوامدار در کشور زیانبار تلقی می کردند.
قشرهای مذهبی از دیدگاه خودشان به این سند نگاه می کردند و آن را با ارزشهای اسلامی سازگار نمی دانستند. احزاب سیاسی بنابر گرایشات مختلفی که داشتند، اگرچه با اصل امضای پیمان استراتژیک موافق بودند؛ اما در مورد جزئیات آن هر کدام نظرات خاص خودشان را داشتند؛ اما در جامعه افغانستان مشخص بود که اغلب شهروندان کشور خواهان امضای سند راهبردی با امریکا و سایر کشورها بودند و آن را برای امنیت، ثبات، دموکراسی و اقتصاد افغانستان بسیار مفید ارزیابی می کردند.
بنابراین در عرصه داخلی مشکل جدی فراروی امضای این سند وجود نداشت و احزاب، گروهها، اقشار و طیف های اجتماعی در کل با امضای چنین سندی مخالف نبودند. زیرا نظریات مردم از طریق نمایندگان شان در لویه جرگه عنعنوی کاملا هویدا و آشکار شد و در این جرگه اکثریت مطلق اعضا به امضای پیمان استراتژیک با امریکا رای دادند.
ولی آنچه در هفته های گذشته نگرانی هایی را در مورد تصویب نهایی این سند به وجود آورده بود؛ شایعات و افواهاتی بود که از سوی برخی مقامات دولتی و نمایندگان پارلمان ابراز شده بود. دخالت همسایگان و تلاش آنها برای جلوگیری از تصویب این سند از سوی پارلمان کشور به یک جنجال تبلیغاتی در سطح رسانه ها تبدیل شده بود و حتا در این ارتباط تعدادی از افراد مورد اتهام قرار گرفته بودند. تصمیم دیروز ولسی جرگه و تصویب قاطع سند راهبردی میان افغانستان و ایالات متحده امریکا، به تمامی این افواهات و شایعات پایان داد و بازار گرم غوغاسالاری و تهمت افکنی را به تعطیلی کشانید.
روشن است که همسایگان افغانستان به دلایل مختلف با حضور درازمدت امریکا در این کشور موافق نیستند و یا حداقل درباره آن نگرانی دارند، منتها عکس العمل این کشورها درباره سند استراتژیک با امریکا کاملا متفاوت بود. برخی کشورها با تهدید و اقدامات تلافی جویانه آشکارا موضع خود را در برابر موافقتنامه استراتژیک میان افغانستان و امریکا ابراز داشتند؛ اما سایر کشورهای همسایه واکنش بسیار ملایم و محتاطانه از خود نشان دادند. سطح این عکس العمل ها و نحوه برخورد کشورها با امضای سند راهبردی با امریکا، میزان نگرانی ها از دخالت های آن کشور ها را در مورد ایجاد موانع فراروی تصویب این موافقتنامه در پارلمان رقم زده بود.
بحث ها و گفتگوهای نمایندگان در پارلمان اگرچه با تنش هایی نیز همراه بود؛ اما نشان داد که این مخالفت ها و موافقت ها متاثر از نفوذ کشورهای بیگانه در پارلمان نبود؛ بلکه دغدغه های شخصی نمایندگان را با توجه به گرایشات سیاسی و مذهبی آنان درباره پیامدهای سند همکاری های درازمدت به نمایش می گذاشت.
از آنجایی که اعضای جامعه از اقشار و طیف های مختلف و دارای افکار و گرایشات گوناگون تشکیل می شود؛ نمایندگان پارلمان نیز به مثابه یک جامعه کوچک از این اصل مستثنا نیست. و از آنجایی که آزادی بیان به عنوان یک اصل خدشه ناپذیر در قانون اساسی پذیرفته شده است و مصئونیت نمایندگان در برابر اظهارات شان در پارلمان تضمین گردیده است؛ هر نماینده حق دارد با توجه به برداشت های خود از موافقتنامه و از منافع ملی و اصول و ارزش های اسلامی، درباره آن نظر داشته باشد.
از اینرو نباید هرموافقت و یا مخالفتی را به معنای وابستگی اشخاص به این کشور و یا آن کشور تلقی کرد و بدون دلیل بر یکدیگر تهمت بسته کرد و فضای بی اعتمادی را در پارلمان و در میان جامعه به وجود آورد، مگر زمانی که تعلق خاطر یک شخص به منافع بیگانگان با دلایل و مدارک قوی و محکمه پسند به اثبات برسد که در این صورت وظیفه همه شهروندان کشور است که در برابر چنین اشخاصی بایستند و آنها را مورد بازخواست قرار دهند.
منبع:روزنامه افغانستان
