آریانا نیوز: اسدالله هارون گل، که متهم به ارتباط با القاعده بود، حالا و پس از آزادی، توسط امریکا به حکومت طالبان تحویل داده شده است که بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، هنوز ارتباط نزدیک با شبکه القاعده دارد…
اسدالله هارون گل، مشهور به پیک القاعده، پس از رهایی از زندان گوانتانامو، به کابل بازگشت و مورد استقبال مقامات حکومت طالبان قرار گرفت.
امیر خان متقی، سرپرست وزارت امور خارجه طالبان در مراسم استقبال از اسدالله هارون در صحبت با خبرنگاران، از امریکا خواست که یک زندان افغان دیگر باقی مانده در زندان گوانتانامو را نیز آزاد کند. او همچنین خواستار آزاد سازی ذخایر ارزی افغانستان از سوی امریکا شد.
طالبان روز جمعه با نشر یک اعلامیه، از آزادی اسدالله هارون گل از زندان گوانتانامو خبردادند و گفتند که او بر اثر تلاش‌های حکومت طالبان و تعامل رو در رو و مثبت با امریکا آزاد شده است.
طالبان از کشور قطر برای ایجاد سهولت‌ها برای رهایی اسدالله هارون از زندان گوانتانامو، قدردانی کرده است.
اسدالله هارون، در سال 2007 عیسوی توسط نیروهای امنیت ملی حکومت پیشین افغانستان از ولایت ننگرهار، بازداشت و به نیروهای امریکایی تحویل داده شد.
نیروهای امریکایی او را به اتهام داشتن روابط عمیق با شبکه تروریستی القاعده و خط ارتباطی میان این شبکه و سایر گروه‌های تروریستی، به زندان گوانتانامو در کیوبا فرستادند.
او که متهم به ارتباط با القاعده بود، حالا و پس از آزادی، توسط امریکا به حکومت طالبان تحویل داده شده است که بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، هنوز ارتباط نزدیک با شبکه القاعده دارد و ایمن الظواهری، رهبر القاعده با رهبر طالبان، تجدید بیعت کرده است.
وزارت دفاع امریکا در ماه میزان سال 1400 خورشیدی، اعلام کرده بود که اسدالله هارون از زندان گوانتانامو آزاد خواهد شد. در حکم آزادی وی آمده بود که او نقش رهبری در سازمان‌های افراطی و مبنای ایدئولوژیک مشخص برای رفتارهای قبلی خود نداشته و از تاثیرات فعالیت‌های گذشته خود پیشمان است.
وکیل مدافع او رهایی موکل خود را یک پیروزی تاریخی برای حاکمیت قانون در امریکا دانسته است و گفته است که: رهایی اسدالله به دولت ایالات متحده یادآوری می‌کند که برای اقداماتی که به نام محافظت از امنیت ملی انجام می‌دهد، محدودیت‌هایی نیز وجود دارد.
در سال 1399 خورشیدی، بی بی سی گزارش داد که اسدالله هارون، در زندان گوانتانامو به افسردگی شدید دچار شده است و برای یافتن وکیل مدافع و رهایی از زندان، 900 نامه نوشته است.
او همچنین مرتب به خانواده اش که در یک کمپ مهاجران در شهر پشاور پاکستان زنده گی می کرد، نامه می‌نوشت و از آنها می‌خواست که برایش دعا کنند.
سر انجام انجمن کمک رسانی امریکایی موسوم به ریپریو (Reprieve) اسدالله هارون را در تلاش برای رهایی از زندان گوانتانامو، یاری رساند.
انجمن ریپریو برای آسیب‌پذیرترین افراد در سراسر جهان از جمله افرادی که با حکم اعدام روبرو هستند و کسانی که به اساس سیاست‌های ضد تروریستی دولت‌ها مجازات، شکنجه و محبوس می‌شوند، خدمات حقوقی فراهم می‌کند.
کلیف ستیفورد سمیت، حقوقدان امریکایی و بنیان گذار انجمن ریپریو که وکیل مدافع اسدالله بود، آن زمان گفته بود یافته‌های آنها نشان می‌دهد که موکلش بی‌گناه است.
پس از سقوط حکومت طالبان در ۲۰۰۱ عیسوی حدود ۲۲۰ شهروند افغانستان، از افغانستان و پاکستان بازداشت و به زندان گوانتانامو فرستاده شدند.
در دوره ریاست جمهوری بارک اوباما بیشتر آنها آزاد شدند و پنج عضو برجسته طالبان در این زندان با یک عسکر امریکایی مبادله شدند اما سرنوشت دو شهروند افغان به شمول اسدالله هارون گل روشن نبود.
پس از رهایی اسدالله هارون، اکنون یک محبوس افغان در زندان گوانتانامو باقی مانده است. محمد رحیم الافغانی، در سال 2007 توسط نیروهای پاکستانی دستگیر و به ماموران سی آی ای، تحویل داده شد. امریکایی‌ها او را در سال 2008 به گوانتانامو منتقل کردند. امریکا او را متهم کرده است که دستیار و مترجم اسامه بن لادن، رهبر شبکه القاعده بوده و در زمینه فرار او از دستگیری، کمک کرده است.
در کابینه حکومت سرپرست طالبان، شماری از افرادی هستند که پس از شکست این گروه در سال 2001 عیسوی، بازداشت و به زندان گوانتانامو فرستاده شدند.
ملا خیرالله خیرخواه، سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان، مولوی عبدالحق وثیق، رییس اداره استخبارات طالبان، ملا فاضل مظلوم، معاون وزارت دفاع طالبان، مولوی نورالله نوری، سرپرست وزارت سرحدات و قبایل و مولوی محمد نبی عمری، والی خوست از جمله رهبران ارشد طالبان هستند که در زندان گوانتانامو زندانی بودند.
این افراد در سال 2014 عیسوی بر اثر تبادله با بوئی برگدال، نظامی امریکایی که توسط طالبان اسیر شده بود، از زندان گوانتانامو آزاد و به دفتر سیاسی طالبان در قطر تحویل داده شدند. آنها سپس عضو هیأت مذاکره کننده طالبان با دولت امریکا شدند که منجر به امضای توافق نامه دوحه و خروج امریکا از افغانستان شد.
ملا خیرالله خیرخواه پس از رهایی و عضویت در هیأت مذاکره کننده طالبان در قطر گفته بود که: در جریان اسارت ما در زندان گوانتانامو، حس می‌کردیم که که ما را به ناحق به این‌جا آورده‌اند و ما آزاد می‌شویم، اما هرگز فکر نمی‌کردیم که روزی با آن ها دور یک میز نشسته و مذاکره کنیم.
مردانی که روزی در بدترین زندان جهان با سنگین ترین اتهام‌ها زندانی بودند، یکی یکی از زندان آزاد شدند، با امریکایی‌ها دور یک میز نشستند و توافق‌نامه صلح امضا کردند و اکنون در افغانستان حکومت می کنند؛ چیزی که شاید خوش بین ترین هوادار طالبان نیز تصور نمی کرد.
