منافع ملی ما با کشور ها تعریف نشده است

سیاست خارجی افغانستان از هند محوری به پاکستان محوری تغییر کرده است و روابط حسنه و دوستانه زیادی با این کشور برقرار شده است. با توجه به این که این دو کشور با یکدیگر دشمن هستند این سیاست خارجی جدید چه مضراتی برای افغانستان خواهد داشت؟

سید مسعود استاد دانشگاه در برنامه «آماج» گفت: این روزها یکی از مهلک ترین بخش های سیاست خارجی افغانستان شکل گرفته و این یک نوع تلاش به منظور در آمدن بازی ای است که متاسفانه چهل سال است که این بازی را شکل داده ایم که نتیجه آن هم تا اندازه ای خطرناک است. منطقه ما منطقه ای متجانس از لحاظ اجتماعی اقتصادی و سیاسی است و حرکات غولهای اقتصادی منطقه که غولهای نوپای جهانی به شمار می روند از لحاظ سیاسی بسیار مطرح می شوند. چین، روسیه، ایران، هند دموکرات و پاکستانی که زیادتر از حد می خواهد چیزهایی را به دست آورد، وی برای رسید به اهداف خود و رسیدن به یک دولت دنباله رو است، از این جمله غولها هستند.

وی افزود:ما گریزی از هند محوری به چین محوری پیشه کردیم. حذف شدن یک قدرت در منطقه و در افغانستان قابل پذیرش نیست و اگر در این راستا تغییرات جدی به وجود آید به معنای یک بازی خطرناک بین سه کشور دشمن، پاکستان هندوستان و چین که با یکدیگر رقابت می کنند و بین ایرانی که تلاش می کند دشمن را در اینجا مصروف نگاه دارد و روسیه ای که سخت تلاش می کند که از محاصره شدن خودش جلوگیری کند ما را دچار موضوع مهلک و پیچیده ای کرده است که پیدا کردن فرمول برای آن بسیار مهم است.

این استاد دانشگاه با انتقاد از تغییر سیاست خارجی افغانستان اظهار کرد: ما باید از حکومت بپرسیم که چگونه سیاست ما از یک کشور به طور ناگهانی تغییر می کند و به کشور دیگر متمایل می شود بدون اینکه ما تعریف درستی از سیاست های دو کشور داشته باشیم. تعریف مشخصی هم از منافع ملی درون کشور نداریم. عمدتاً سیاست اصلی در کشور عقب مانده مثل کشور ما نوعی بازی مسخره با سیاست است. دولت افغانستان باید نوعی تعریف سیاسی مقایسه استراتژیکی را انجام دهد تا بداند با هر کشوری چه سیاستی را به پیش گیرد.

وی مدیریت درست موقعیت جدید و سیاست جدید را وظیفه حکومت دانسته و گفت: اگر مدیریت داخلی ما قوی باشد می تواند هر مشکلی را تبدیل به یک موقعیت تاریخی کند. من هیچ گاه مخالف این نیستم که به پاکستان نزدیک شویم بلکه از کسانی هستم که تیوری دشمن سازی راکاملاً رد می کنم. در حال حاضر هم دشمن سازی از بین رفته است و دوست سازی مطرح است. وقتی ایجاد دوست سازی منطقه ای مطرح می شود هر حرکت ما بر اساس منافع ملی مطرح می شود. منافع ملی ما در پاکستان و هند و روسیه چیست؟ در ایران و در آمریکا چیست؟ به این معنا که کدام نقطه را باید پید اکنیم که منافع ملی ما را شکل دهد. رفتن افراطی کشور به یک طرف جنجال سیاسی ما را ایجاد کرده است، یکی از مهلک ترین بخش های سیاست خارجی بازی میان چین و هند و پاکستان است. سه کشوری که هر سه دشمن یک دیگرند. پاکستان دشمن هند و هند دشمن چین است و هر سه هم در افغانستان دست دراز دارند. اگر ما سیاست خارجی مستقلی را به کار می بردیم بهتر می توانستیم با هر کشوری رابطه خاص خودش را بدون ایجادهیچ مشکلی داشته باشیم.