19 جدی 1393 - یادداشت
صد روز اول حکومت وحدت ملی به پیاین رسید. رییس جمهور برای تشکیل کابینه بارها مهلت تعیین کرده و هر بار طبق آن عمل نکرده و کابینه هنوز معرفی نشده است. ماجرای تشکیل کابینه پس از این صد روز به کجا خواهد کشید و مردم در مقابل آن چه عکس العملی نشان خواهند داد؟
داکتر حمیرا قادری استاد دانشگاه و فعال جامعه مدنی در برنامه «صد روز نخست» گفت: برای گذر از کشوری بحرانی مثل افغانستان ما نیازمند به زمانی برای انتخاب افراد اصلح و شایسته بودیم. اگر حقیقت این است که ما به دنبال کاندیدهای اصلح هستیم بحثی نیست و مردم بازهم منتظر می مانند اما اگر ما همچنان اینطور فکر کینم، این نوعی توهین به افراد اصلح و شایسته ای است که در افغانستان هستند. نود و نه روز می گذرد و ما نتوانستیم سی نفر را پیدا کنیم که شایسته وزارت باشند.
وی علت عدم تشکیل کابینه را نزاع بر سر قدرت د انست و افزود: اوضاع حکومت نشان می دهد که افرادی که در اطراف دو رهبر ما هستند اجازه نمی دهند که این دو نفر درست کار کنند. جامعه و مردم فکر می کنند که تقسیم قدرت بیشتر براساس تعصب است تا تخصص و بیشتر موضوع ارادت است تا مهارت. بنابراین بهتر این است که ما نیز این خوش خیالی سیاسی را به کنار بگذاریم و آماده بحث های جدی تری برای پیگیری این کمکاری حکومت شویم.
این فعال جامعه زنان، تاخیر در اعلام کابینه را بی سیاستی دولت قلمداد کرده ادامه داد: تاخیر کابینه یعنی درنظر نگرفتن مشارکت عمومی سیاسی مردم. ما نیازمند هستیم که مردم را به عنوان حامیان خود با خود داشته باشیم. ما باید به این فکر کنیم که اگر روزی مردم به خیابان ها بریزند و شعار«ما رای خود را پس می گیریم» دهند، آبرویی برای دو رهبر حکومت وحدت ملی باقی نمی ماند. به همین دلیل هرچه زودتر از این خلا سیاسی خارج شویم بهتر است.
قادری مردم را خشمگین از کمکاری و عدم تشکیل کابینه دانست و گفت: رهبران این حکومت در طی این صد روز مرتب مهلت تعیین کابینه را تمدید کردند و پایبند همان مهلتهایی که تعیین کرده بودند هم نبودند. حالا صد روزاز تشکیل حکومت می گذرد. این صد روز مهلتی است که مردم در هر حکومتی برای رهبران آن می گذارند تا نشان دهند که شایستگی رهبری آنها را دارند یا خیر. حال اگر رهبران عجله نکنندو کاندیدهای اصلح و برتر را معرفی نکنند مردم هم چاره ای ندارند جز اینکه بیایند و به صورت نمادین رای های خود را پس بگیرند تا تکلیف مردم زودتر مشخص شود.
این استاد دانشگاه مردم را منتظر مهلت یک هفته ای پس از صد روز اعلام کرد و عنوان نمود: حال یک هفته دیگر پس از این صد روز برای تعیین کابینه مهلت تعیین شده است. باید ببینیم که واقعا افراد شایسته معرفی می شوندیا خیر. اگر مشاهده کنیم که در کابینه ترکیب قومی، تنظیمی و ارادتها و تعصبات مطرح باشد مسلماً رهبران باید پاسخگوی تک تک ثانیه های این صد روز ملت باشند اما اگر مشاهده کنیم که واقعا این زمان صرف مصاحبه ها و بررسی ها شده است تا از بین این پتانسیل هایی که در جامعه است افراد برتر انتخاب شوند این هدر رفتن زمان قابل توجیه است.
وی در پایان گفت: زمزمه هایی در بین مردم رونق گرفته است که بحث قومی و مشارکت طرف های سیاسی پررنگ است. من هم به این خوش بین نیستم که این دو رهبر به زودی به تفاهم برسند. تفاهم ملی بر اساس تقسیم قدرت نیست، بر اساس اندیشه ای مشترک است. این اندیشه مشترک از ابتدا موجو نیست. رفتارها و بینش های سیاسی دو رهبر نیز کاملاً متفاوت است. خواهش که جامعه مدنی از این دو رهبر دارند این است که مفهوم تفاهم ملی را بیشتر از این خدشه دار نسازند. ما در این مدت سخت توانستیم ساختارهای اجتماعی و فرهنگی خود را بازسازی کنیم. ویران کردن دوباره اینها و بازسازی آنها هم زمان و هم هزینه و هم حوصله می خواهد که مردم دیگر آن را ندارند.