2 اسد 1394 - یادداشت
آریانا نیوز: مسوولیت عدم برگزاری انتخابات به هر دو رهبر برمی گردد. همانطور که یک والی را هیچ کدام از رهبران بدون اجازه دیگری نمی تواند مقرر کند.
رییس اجرایی حکومت وحدت ملی می گوید از مساله اصلاحات انتخاباتی نمی گذرد. وی در سفر به ولایت بلخ تاکید کرد که تعلل و کار شکنی در اصلاحات انتخاباتی بیجا است و نباید از آن گذشت اما وی موانع و کارشکنان سد راه اصلاحات انتخاباتی را روشن نکرد در حالی که این رهبران توافق کرده بودند تا کمیسیون اصلاح انتخابات ایجادشود اما چه مانعی وجود دارد که تا هنوز این کار انجام نشده است؟
شاه گل رضایی عضو مجلس نمایندگان در برنامه «فراخبر» گفت: مجلس نمایندگان افغانستان بارها خواهان این شده است که جدول زمانی انتخابات تعیین شود. سخنگویان حکومت باید به این سوال پاسخ دهند که چه کسانی نمی خواهند اصلاحات انجام و انتخابات برگزار شود.
وی از زمانگیر شدن اصلاحات انتخاباتی و به تبع آن برگزاری انتخابات انتقاد کرده و افزود: به باور من به وجود آوردن یک کمیسیون برای آوردن اصلاحات انتخاباتی کار بسیار دشواری نیست. تعیین کمیسیونی که حداکثر بیست نفر عضو آن است کاری نیست که چندین ماه زمانگیر باشد و زمانگیر شدن آن به یکی از معضلات اجتماعی تبدیل شود. این همه معضلات مهم مانند جنگ و عدم امنیت، نبود کار برای جوانان وجود دارد که باید در اولویت های حکومت می بود تا رفع گردند اما متاسفانه امروز یک کمیسیون اصلاحات معضل شده و رهبران، مشغول آن هستند. گاه ریاست کمیسیون مورد بحث و جنجال است و گاه معاون و گاه اعضای کمیسیون باعث مشاجره می شود.
رضایی مسوولیت عدم برگزاری انتخابات را متوجه هر دو رهبر می داند و در خصوص سخنان رییس اجرایی برای تبریه خود از این مسوولیت گفت: ممکن است حرفهایی که داکتر عبدالله زده، نشانه به سوی تیم رقیب باشد اما این حرفها نمی تواند بار مسوولیت را از دوش هیچ کدام از تیم ها کم کند. چه کسی که رییس جمهور و چه کسی که رییس اجرایی افغانستان باشد. هردو مسوولیت مساوی دارند همانطور که قدرت را به طور مساوی تقسیم کرده اند.
این نماینده مجلس رهبران را موظف می داند که به جنجال ها خاتمه دهند و گفت: مسوولیت عدم برگزاری انتخابات به هر دو رهبر برمی گردد. همانطور که یک والی را هیچ کدام از رهبران بدون اجازه دیگری نمی تواند مقرر کند. همانطور که دیدیم یک وزیر را یک گروه انتخاب می کند و وزیر بعدی را گروه دیگر. یک والی را یک تیم و والی دیگر از تیم دیگر انتخاب می شوند. این مساله نشان می دهد که هر دو تیم در کشور سهیم هستند. در کمیسیونی که برای اصلاحات تشکیل شده، افراد متخصص زیادی چه از خانم ها و چه از آقایان وجود دارند اما رهبران نمی توانند آنها را مدیریت کنند و سمت های آنان را مشخص کنند تا آنها کار خود را شروع کنند و چنانچه دیدیم جنجال بر سر رییس کمیسیون آغاز شد و تا به حال ادامه دارد. موضوع اصلی جنجال هم بر سر کرسی های این کمیسیون است.
وی اظهار کرد که رهبران تا کنون تا به حال فقط وقت گذرانی کرده اند و کاری از پیش نبرده اند و افزود: هم اکنون افغانستان در جنگ و ناامنی درگیر است و رهبران ما به این فکر هستند که تا آخرین لحظه چطور می توانند کرسی ها را تقسیم کنند و حتی یک کرسی از دیگری کمتر نگیرند. این نشان از یک فاصله بسیار بزرگ و عمیق میان نگرانی های سی میلیون جمعیت و دو رهبر که در راس هستند است. جای تاسف است که ما برای موضوعی مانند اصلاح انتخاباتی به جای یک هفته وقت نه ماه وقت بگذرانیم و حل هم نشود. برای معرفی والی های کشور به جای یک ماه وقت، ده ماه وقت بگذرانیم. برای معرفی وزرا به جای دوماه وقت شش ماه وقت اختصاص دهیم و هنوز هم وزارت دفاع مان بدون وزیر باشد.
رضایی در خصوص تاکید مجلس برای تعیین جدول زمانی انتخابات گفت: اگر وضعیت اینگونه ادامه پیدا کند آینده، می تواند مرگ دموکراسی در افغانستان باشد. هنگامی که اصلاح نظام انتخاباتی به وجود نیامد انتخابات صورت نمی گیرد و وقتی هم که انتخابات صورت نگرفت ما یکی از شاخه های اصلی دموکراسی را از بین برده ایم. مجلس نمایندگان به این دلیل بر سر جدول زمانی انتخابات تاکید داشتند که تا وقتی، جدول زمانی انتخابات مشخص نباشد اعمال فشار بر سر مقامات اجرایی و تکنیکی به وجود نمی آید. این فشار برای این است که کارهای اساسی را برای برگزاری انتخابات انجام دهند.
این نماینده مجلس تسریع در تعیین زمان انتخابات را ضروری دانسته و افزود: بحث انتخابات پارلمان یک بحث اساسی است. به خاطر یک سری مسایل و مشکلات، حکومت نتوانست انتخابات را به موقع برگزار کند، نتیجه این شد که کار مجلس نمایندگان ادامه پیدا کرد اما این مجلس نمی تواند تا دو، سه یا پنج سال دیگر ادامه داشته باشد. به همین دلیل رهبران باید هرچه زودتر جدول زمانی انتخابات را مشخص نمایند.
وی در پایان گفت: مردم افغانستان واقعاً از شرایط فعلی خسته شده اند، اولویت ها و نیازهای مردم افغانستان چیز دیگری است و اولویت های رهبران چیز دیگر است. واضح است که آنها به خود می اندیشند و ذره ای به فکر مردم نیستند.
