9 عقرب 1395 - یادداشت
آریانا نیوز: نيويورک تايمز در راپور خود آورده است که عربستان سعودي به صورت باورنکردني يک جامعه مردسالارانه است و زنان دراين کشوراز بازگو کردن داستان زنده گی خود ترس و هراس دارند…
روزنامه امریکايي نيويورک تايمز در راپوري آورده است که 6 هزار زن سعودي خاطراتي از زنده گی خود را براي اين روزنامه ارسال کردند و آن را در سايت روزنامه و نيز شبکه تویيتر نشر کرده است.روزنامه نيويورک تايمز چاپ امریکا در اين راپور آورده است که خاطرات زنان را همزمان با پخش فلمي مستند تحت نام السيدات اولا”در شبکه تویيتر نشر کرده است، اين فلم مستند درباره انتخاباتي در عربستان است که زنان براي نخستين بار از حق راي دادن و نامزدي براي پست هاي محلي در آن برخوردار شدند.
در راپور نيويورک تايمز آمده است که يکي از دختران سعودي مي گويد: بدون کسب اجازه و بدون همراه، اجازه نداريم بیرون برويم، و اين مورد بسيار کوچک و ساده از فهرستي از ضوابط هولناکي است که بايد از آنها تبعيت کنيم که در غير اين صورت، قانون شکن و متخلف به شمار مي آييم.
وي افزود: سرپرستي مردان زنده گی مرا جهنم کرده است دوست دارم ناهار را با دوستانم بيرون از منزل صرف کنم و آن حس نااميدي را از خود دور کنم. من با کسب اجازه پدرم در بسياري از امور موافقم زيرا او بايد در جريان تمام مسایل من باشد؛ اما اعمال ضوابط و قوانين نادرست، سبب مي شود تا روابط خانوادگي قوي از هم بپاشد.
نيويورک تايمز در راپور خود آورده است که عربستان سعودي به صورت باورنکردني يک جامعه مردسالارانه است؛ زنان بسياري در اين کشور از بازگو کردن داستان زنده گی خود ترس و هراس دارند زيرا اقارب مرد تحت نام سرپرست بر تمام جنبه هاي زنده گی آنها نظارت دارند. عربستان يکي از کشورهايي است که بالاترين ميانگين استفاده از تویيتر را دارد و شبکه هاي اجتماعي اشکال زنده گی مردم در اين کشور را برملا مي کند.
بر طبق راپور نيويورک تايمز، اغلب پيام هاي زنان سعودي بر مساله افسردگي و خشم و نارضايتي از ضوابط سرپرستي مردان بر زنان متمرکز مي شود که آنها را وادار مي کند تا از اقارب خود(همسر، پدر، برادر و حتي پسر) براي سفر به خارج يا ازدواج و حتي تداوی کسب اجازه کنند. البته برخي از زنان به اين کولتور جامعه شان افتخار مي کردند و نسبت به غريبه ها نوعي بي اعتمادي از خود نشان مي دادند؛ اما اغلب خواهان ايجاد تغيير در جامعه بودند.
روزنامه نيويورک تايمز بخشهايي از پيام هاي زنان سعودي را بدون برملاکردن هويت آنها نشرکرد و براي همه آنها پيغامي بدين مضمون فرستاد: ما مي خواهيم همچنان با يکديگر در حال تماس باشيم… و در ارسال پيام به ما از طريق ايميل درنگ نکنيد.
زنان سعودي نيز نسبت به اين پيام واکنش نشان دادند و برخي از اتفاقات زنده گی خود در عربستان را براي اين روزنامه ارسال کردند؛ رولا يک دختر 19 ساله به نيويورک تايمز نوشته بود: يک بار تکر کردم اما امبولانس از انتقال من به شفاخانه امتناع مي کرد و تاکيد داشت که بايد ابتدا سرپرستم حاضر شود، من به شدت خونريزي مي کردم تا اين که سرپرستم از راه رسيد و اگر اندکي تاخير مي کرد جان خود را از دست مي دادم.
سارا يک زن 42 ساله که دررياض منحیث داکتر مشغول به کار است، اظهار داشت: هر بار که مي خواهم به مسافرت بروم بايد به پسرم که يک نوجوان است بگويم که به من اجازه سفر بدهد.
همچنين زن ديگري نوشت: خواهرم بدون اجازه همسرش به کتابفروشي رفت و هنگامي که به منزل بازگشت، به دست شوهرش لت و کوب شد.
يک دختر سعودي 23 ساله نيز تاکيد کرد که خانه را ترک کردم و به يک سازمان حقوق بشر در عربستان پناه آوردم و از مشکلاتم با پدرم سخن گفتم؛ اما اين سازمان هيچ اقدامي نکرد و به من توصيه کرد پيش پوليس بروم و از آنها بخواهم امنيت مرا تامين کنند. زماني که نزد پوليس رفتم، پدرم به پوليس اطلاع داده بود که من از خانه فرار کردم. به رغم آنکه همه چيز را به پوليس گفتم اما آنها اصرار داشتند که کار من اشتباه بوده است و با ترک خانه دست به جنايت هولناکي زده ام و مرا تحت بازداشت قرار دادند. سه روز در حبس انفرادي بودم سپس مرا به زندان زنان جنايتکار منتقل کردند.
زن ديگري به نام دينا که در رياض زنده گی مي کند و 21 سال سن دارد، گفت: به رغم نياز مالي، به من اجازه کار داده نمي شود، همچنين پدرم تمام احتياجات مرا تامين نمي کند. او 4 زن دارد. به من اجازه سفر به همراه مادرم نميدهد. او به شدت مرا تحت کنترول قرار مي دهد و حتي به ما اجازه نمي دهد که دوستاني داشته باشيم و با آنها رفت و آمد کنيم. مرا وادار مي کرد که بر طبق اعتقادات و باورهاي او زنده گي کنم.