حکومت به جای نان آوری نان بردار شده است!!!

حکومت وحدت ملی در ابتدا که بر روی کار آمده بود شعارهای زیادی داده بود. وعده داده بود که نان بر سر سفره های مردم می آورد، نان از سفره ها گم شد، گفته بود امنیت را برقرار می کنند، کشور تبدیل به میدان جنگ شد، وعده داده بودند حکومتی قوی می سازد که در کنار مردم باشد که هنوز نتوانسته است حتی بدنه آن را تکمیل کند.

حکومت وحدت ملی در مدتی که از عمر آن می گذرد، عملکرد خوبی از خود برجای نگذاشته است. نه پروسه صلح به جایی رسید و نه در اصلاحات انتخاباتی انجام شد. پارلمان هم که اکنون با سرپرست اداره می شود و هنوز از انتخابات خبری نیست. وعده هایی هم که حکومت در ابتدای کار داده بود وارونه شده و وضعیت مردم را بدتر از قبل کرده است.

احمد ولی مسعود رییس بنیاد احمدشاه مسعود در برنامه «نگرش» گفت: ده ماه از آغاز حکومت گذشت اما حکومت وحدت ملی تشکیل نشده است. کابینه تکمیل نشده و بسیاری از والی ها هنوز مقرر نشده اند و سیستم قضایی کشور با سرپرست ها اداره می شود. حکومت وحدت ملی چوکات خاصی دارد که باید شکل بگیرد اما متاسفانه رهبران ما نتوانسته اند آن را شکل دهند. سابقه وجود چنین حکومتی تا به حال در افغانستان نبوده است و شاید مردم گمان کنند که این نوع کار همان حکومت وحدت ملی است. در حالی که چنین نیست و رهبران فقط نام آن را به یدک می کشند.

وی اظهار کرد که حکومت در این مدت هیچ کاری انجام نداده و افزود: از زمانی که حکومت وحدت ملی روی کار آمد بر خلاف تصورها مشکلات بیشتر شد. درست است که رهبری یک حکومت وحدت ملی امری دشوار و پیچیده است اما متاسفانه تا به حال ما حتی یک نتیجه کوچک و ملموس هم از کارکرد حکومت نگرفته ایم.

مسعود حکومت را حکومت وحدت ملی نمی داند بلکه آن را حکومتی ایتلافی می داند و می گوید: اگر حکومت به همین روال ادامه دهد بحران ها بیشتر می شود و مردم بیشتر دچار مشکلات می شوند. حکومت باید تغییر مسیر دهد تا بتواند به نتیجه خوبی برسد.

وی در خصوص مشکلاتی که در حکومت وجود دارد گفت: مشکلات حکومت، میراث فسادی است که از دوره کرزی باقی مانده است، عم تفاهم میان دو تیم، عدم دیدگاه واحد میان دو تیمی که وجود دارند، وجود حدود پنجاه مراکز استخباراتی که در کشور وجود دارند که همه در امور کشور ما مداخله می کنند، کندی کار خود حکومت از جمله مشکلاتی است که این حکومت دارد.

مسعود معتقد است که در پروسه صلح باید سنجیده عمل کرد و افزود: هیچ کسی در افغانستان مخالف صلح نیست اما باید در این عرصه سنجیده قدم برداریم. باید ببینیم آیا پاکستان استراتژی خود را تغییر داده است؟ آیا مردم افغانستان در جریان روند مذاکرات قرار داده می شوند؟ آیا ما خود برنامه مدونی برای صلح داریم؟ باید بدانیم اگر صلحی به دست می آوریم به چه قیمتی به دست می آوریم. تفاهمنامه ای میان افغانستان و پاکستان امضا شد این تفاهمنامه به نفع چه کسی است؟ از تمام مفاد آن مشخص است که این تفاهمنامه به نفع پاکستان است. پس مشخص است که پاکستان تغییری در استراتژی خود نیاورده است.

وی در خصوص صداقت پاکستان در مورد صلح اظهار کرد: در حال حاضر پاکستان یک پالیسی تعریف کرده است که تعدادی از طالبان بیایند و به پروسه صلح بپیوندند و باقی جنگ را به نام داعش ادامه دهند. متاسفانه حکومت هم راهبرد مشخصی برای صلح ندارد. با ملت افغانستان به تفاهم نرسیده است. با جامعه مدنی و نخبگان کشور در این مورد مشورتی صورت نگرفته است. حکومت باید تمام این کارها را انجام دهند و از موضع قدرت با مخالفان مسلح مذاکره کند.

نشست هایی که تا کنون برای صلح برگزار شده است امیدواری هایی برای مردم می آورد اما به اینکه بتواند ما را به یک صلح پایدار و پروسه صلح را به نتیجه مطلوب برساند، خوشبین نیستم.

مسعود کلید صلح را به دست رهبران حکومت دانسته و گفت: جنگ افغانستان جنگی تحمیلی است. سیاست های پاکستان بر ما تحمیل شده است. پاکستان به صراحت می گوید که ما باید گروه هایی در افغانستان داشته باشیم که بتواند منافع ما را تامین کند. کلید قطع جنگ در خارج از کشور ما است اما کلید صلح به دست خود ما است. تا زمانی که سیاست مداران ما به توافق نرسند و هر کدام با یک کشور رابطه داشته باشند و بخواهند استمرار قدرت داشته باشند مطمیناً جنگ ها ادامه پیدا می کند.

رییس بنیاد احمدشاه مسعود با انتقاد از عملکرد رهبران حکومت گفت: حکومت وحدت ملی در ابتدا که بر روی کار آمده بود شعارهای زیادی داده بود. وعده داده بود که نان بر سر سفره های مردم می آورد، نان از سفره ها گم شد، گفته بود امنیت را برقرار می کنند، کشور تبدیل به میدان جنگ شد، وعده داده بودند حکومتی قوی می سازد که در کنار مردم باشد که هنوز نتوانسته است حتی بدنه آن را تکمیل کند. وعده داده بود که فساد را ریشه کن می کند و افرادی که باعث این فساد هستند به دادگاه و محکمه می کشاند اما برعکس، آنها را در جایگاه های بلندتری جای داد.

وی راه رسیدن حکومت به صلح را چنین بیان کرد: حکومت افغانستان اگر می خواهد به صلح برسد باید ابتدا یک خانه تکانی را از خود شروع کند. یعنی، دولتی را تشکیل دهند که مقتدر باشد، اختلافات را میان خود حل کنند و دیدگاه واحد، برنامه روشن و مکانیزم موثر در قسمت صلح ایجاد کند و ملت افغانستان در جریان آن باشد. بعد از آن تمام گروه هایی را که می خواهند در این پروسه شریک باشند را مد نظر داشته باشد. ملت را هم باید در این پروسه پشتیبان خود داشته باشد.

مسعود در پایان گفت: رهبران حکومت وحدت ملی هرچه زودتر باید کمیسیون اصلاحات انتخاباتی را تشکیل دهند و هرچه زودتر انتخابات پارلمانی را برگزار کنند. باید به تفاهمنامه سیاسی احترام گذارند و آن را عملی سازند و دولت وحدت ملی را در چارچوب درست تنظیم و تکمیل کنند.