بررسی شرایط فاجعه بار پناهنده گان روهینگیایی در بنگله دیش

آریانا نیوز: یک کارشناس سوئیسی به روایت شرایط فاجعه بار پناهنده گان روهینگیایی در بنگله دیش پرداخته و روهینگیایی‌ها را پناهنده گان واقعی دانست که در کشورشان جان و زنده گی آن‌ها در معرض خطر قرار دارد.

آندره کیپا از امدادگران و کارشناسان امور پناهنده گان در سوئیس که چندی پیش از اردوگاه های پناهنده گان روهینگیایی در بنگله دیش بازدید کرده بود درباره شرایط این اردوگاه ها در گفت و گو با روزنامه سوئیسی تاگس آنسایگر گفت: شرایط بد است. آب و مواد خوراکه و عذا کمیاب است و همواره پناهنده گان بیشتری به این منطقه هجوم می آورند که بعضی اوقات تعداد آن ها به 10 هزار نفر در یک روز می رسد. زیر ساخت های اردوگاه ها برای پذیرش همه پناهنده گان کافی نیست.

وی با اشاره به یکی از اردوگا ها در این منطقه گفت: این اردوگاه با هفتصد هزار پناهنده یکی از بزرگترین اردوگاه های پناهنده گان است.

کیپا از مسایل و مشکلات زیاد پناهنده گان روهینگیایی در بنگله دیش سخن گفته و تصریح کرد که مناطقی که پناهنده گان باید در آن روزگار سختی را بگذراند به گونه بدی توسعه یافته که دسترسی با موتر و لاری به آن ها مشکل است. نبود سَرَک برای دسترسی به این پناهگاه ها تقسیم کالاهای کمکی و مواد مورد نیاز برای تاسیس زیر ساخت ها در این منطقه را بسیار دشوار می کند.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از سازمان های امدادی بین المللی در این اردوگاه ها در حال فعالیت هستند، در عین حال گفت که هجوم پناهنده گان به این منطقه به اندازه ای بالا است که اغلب تعداد امدادگران کافی نیست.

وی درباره وضعیت روحی و عاطفی پناهنده گان روهینگیایی نیز گفت: من در طول دوره اقامت خودم در این منطقه هیچ گونه خشونت و تجاوز بین پناهنده گان را ندیدم. پناهنده گان تن به این اوضاع داده و بسیار آرام و هماهنگ با هم عمل می کنند. در پس این آرامش آن ها اغلب تجارب وحشتناکی نهفته است. من زنی را به یاد دارم که با طفل خود در اردوگاه پناهنده گان حضور داشت و همواره به فضایی خالی خیره بود. همسر وی در میانمار کشته شده بود.

وی از سخت شدن تامین آب در این منطقه برای پناهنده گان با توجه به کاهش بارندگی ها و تمام شدن موسم بارش خبر داد.

این کارشناس سوئیسی همچنین از نیاز پناهنده گان به چوب برای درست کردن آتش و طبخ خبر داده و گفت: برای آن ها راه دیگری جز قطع درختان اطراف وجود ندارد.

وی کمک های مالی بین المللی برای تامین ضروری ترین نیازهای این پناهنده گان را کافی ندانسته و گفت: یک مسئله دیگر فقدان زمان است. حالا باید به سرعت تشناب و چاه آب ایجاد شود و سَرَک هایی برای انتقال مواد مورد نیاز با موتر به اردوگا های پناهنده گان راه اندازی شود. این مسئله قابل تصور است که شرایط با گذر زمان بهتر شود، اما تنها زمانی که پناهنده گان بیشتری به این منطقه پناهنده نشوند.

کیپا در بخش دیگری از این گفت و گو تصریح کرد که دولت بنگله دیش می گوید که این پناهنده گان تازه وارد تنها زمان کوتاهی را در بنگله دیش خواهند بود و بعد از آن به میانمار بازگردانده خواهند شد. بنابراین این دشوار است که در اردوگاه های پناهنده گان جدید یک شرایط پایدار و طولانی مدت و مناسبی را ایجاد کنیم. اما من نگرانم که بسیاری پناهنده گان حداقل مدتی را در این اردوگاه ها بمانند.

وی از واکنش های محدود و ناکافی غربی ها به این شرایط فاجعه بار سخن گفته و اظهار داشت: درباره روهینگیایی ها بدون شک باید گفت که آن ها پناهنده گان واقعی هستند که در کشورشان جان و زنده گی آن ها در معرض تهدید قرار داشته و در غیر این صورت آن ها بدون سرو صدا روزهای طولانی را با پای پیاده برای عبور از سرحدات طی نمی کردند. اما سرنوشت آن ها کم تر ما را منقلب می کند چرا که از ما دور هستند.