اهداف امریکا از کمک‌های مالی به ارتش ملی چیست؟

حامد کرزی با اشاره به ادامه کمک‌های مالی آمریکا به ارتش ملی پس از سال 2016 خاطر نشان کرد: این موضوع باید درک شود که این کمک‌ها اصولاً چه اهدافی را با خود دارد؟ آیا برای آن است که ارتش ملی ژاندارم مردم خود باشد؟ و یا به ارتشی قوی تبدیل شود، تا بتواند از مرزها و تمامیت ارضی کشور دفاع نماید؟

محترم حامد کرزی رییس‌جمهور سابق کشور که چند روزی است در روسیه به سر می‌برد، در گفتگویی با خبرگزاری اسپاتنیک مطالبی را درباره مسایل سیاسی کشور بیان کرد که در مواردی نشان از همان وابستگی های همیشگی اش به دیگران داشت ولی در برخی موارد به موضوعاتی اشاره کرد که ای کاش در سیزده سال حکومت داری اش به آنها معتقد بود و سیاست خود را بر مبنای این منافع ملی قرار می داد.

وی در ابتدای این گفتگو اظهار داشت: وقتی که من رییس جمهور افغانستان بودم، توافقنامه امنیتی با واشنگتن را امضا نکردم زیرا می‌خواستم قبل از اتخاذ این تصمیم (حفظ حضور نیروهای بین‌المللی در افغانستان)، برنامه دقیق رشد صلح افغانستان به دست بیاید تا شرایط آغاز روند صلح در کشور فراهم گردد.

محترم کرزی تصریح کرد: اکنون اگر آمریکا بخواهد پس از سال 2016، حتی سال 2017 در کشور ما باقی بماند، باید به ما اطمینان دهد که دو شرط اصلی را عملی می‌نمایند: یکی اینکه آن‌ها باید در تامین وحدت مردم افغانستان کمک کنند و در قدم دوم آن‌ها بای تعهد دهند که به هیچ شکلی تلاش نکنند حق حاکمیت ما را به‌ نفع پاکستان پایمال نمایند. هرگاه این دو شرط رعایت گردد، در آن صورت هیچ نوع مشکل برای حضور نیروهای آمریکا در افغانستان وجود ندارد. اگر رعایت نگردد، در آن صورت حضور غربیها به ما هیچ کمکی نمی‌کند که وضعیت موجود نشان می دهد تا کنون این شرایط عملی نگردیده است و اگر آمریکا قصد ماندن در افغانستان را دارد باید این موارد را عملی کند.

(اینکه کرزی صاحب با این صراحت چنین مواردی را به آمریکا هشدار می دهد خود جای تقدیر و البته تعجب دارد ولی واقعیت این است که از این طرز سخن گفتن در سیزده سال حکومت کرزی بسیار کمتر سراغ داریم به ویژه هشدار دادن به آمریکا درباره پاکستانی که سالها کرزی به نوعی خدمتگذار آنها بود)

حامد کرزی در ادامه با اشاره به ادامه کمک‌های مالی آمریکا به ارتش ملی پس از سال 2016 خاطر نشان کرد: این موضوع باید درک شود که این کمک‌ها اصولاً چه اهدافی را با خود دارد؟ آیا برای آن است که ارتش ملی ژاندارم مردم خود باشد؟ و یا به ارتشی قوی تبدیل شود، تا بتواند از مرزها و تمامیت ارضی کشور دفاع نماید؟ می‌خواهیم ارتش قبلی و قوی خود را داشته باشیم. می‌خواهیم که آمریکا به ما در تامین قوای مسلح کمک کند تا ارتش ما به ارتش قوی و با توان نظامی تبدیل شود مثل شوروی سابق که در این عرصه به ما کمک نموده بود.

وی در مورد اینکه آیا افغانستان نیز به سرنوشت امروز عراق دچار می‌شود، گفت: من فکر نمی‌کنم که آمریکا از کشور ما خارج شود، اگر چنین اتفاقی بیفتد و آمریکا تصمیم به ترک افغانستان بگیرد در آن صورت برای ابرقدرت‌های منطقه چون روسیه، چین و هند و سایر همسایگان فرصت آن میسر می‌شود تا نقش سازنده را در افغانستان بازی نمایند.

رییس جمهور پیشین کشور در ادامه تفاوت بین طالبان و گروه داعش را اینگونه بیان داشت که: گروه دولت اسلامی موسوم به داعش نیرویی است که در افغانستان ریشه ندارد. بلی، طالبان افغانستانی است (البته این دیدگاه جناب کرزی است چرا که طالبان به جز آن دسته از مخالفان مسلح دولت که تعدادشان بسیار محدود است، مابقی همه مزدوران پاکستان و آل سعود هستند) ما آن‌ها را می‌شناسیم و وضع داخلی کشور آن را به وجود آورد! (این نیز موضوعی است که باز نشان می دهد کرزی هنوز در تحلیل موضوعات وابستگی دارد چرا که اهداف آمریکا در منطقه باعث به وجود آمدن همه گروه های تکفیری از جمله طالبان شده است)، اما داعش حاصل فکر افغانستانی نیست بلکه عواقب رشد وضع عراق و سوریه می‌باشد. هرگاه در افغانستان نفوذ کنند، به این مفهوم است که کسی از آن‌ها پشتیبانی می‌کند و در دست خارجی قرار دارند. به این مفهوم که سناریوی توطئه جدید برای منطقه و افغانستان طرح‌ریزی شده است.

کرزی صاحب همچنین وی در مورد گفتگوهای صلح اظهار داشت: از مذاکرات با آن عده از طالبان که افغانستانی هستند و تحت کنترل خارجی‌ها به‌ویژه سرویس‌های اطلاعاتی نیستند، حمایت می‌کنیم اما با داعش مخالف هستیم. راه دیگری هم جز مذاکره با طالبان نداریم. آن‌ها افغانستانی هستند و راه دیگری برای دستیابی به صلح در افغانستان وجود ندارد.