تمامی کارهای ما می لنگد!

رهبران ما دچار ضعف مدیریت و عدم توجه به منافع افغانستان هستند و این گونه است که تمامی کارهای ما می لنگد. آنها باید به نهادهای امنیتی دستور دهند تا این گونه گروه ها شناسایی شوند و از حوزه علوم افغانستان که دانشگاه ها باشند رفع شوند.

حزب تحریر شاخه ای ملکی از سازمان های تروریستی است که به گونه ای گسترده در نهادهای آکادمیک کشور نفوذ کرده و نسل جوان را به طرف افراط گرایی تشویق می کند. فعالیت این حزب از نظر ارگان های امنیتی افغانستان به دور نیفتاده است ولی اقدامات لازم برای جلوگیری از فعالیت های این حزب انجام نشده است. این سخنان را رییس اجرایی حکومت بیان کرده است.

غلام حسین ناصری عضو مجلس نمایندگان در برنامه «نگرش» گفت: تاریخ تشکیل این حزب به حدود پنجاه سال می رسد، نکته ای که در مورد این حزب وجود دارد این است که آنها در حوزه ای فعالیت می کنند که آکادمیک باشد، برمبنای این اصل همانطور که داکتر عبدالله رییس اجرایی اعتراف کرده است اینها در حوزه آکادمیک فعال هستند و از انظار امنیتی دور مانده اند.

چند سال پشت سرهم در موضوع عاشورا در دانشگاه کابل جنجال بود، تلاش بر این بود که تحت عنوان شیعه و سنی دانشجویان این دو مذهب را درگیر کنند. خدارا شکر می کنم در کشوری زندگی می کنم که تا به حال دشمنان تمامیت ارضی و تمامیت دینی افغانستان موفق نشده اند که شیعه و سنی را آنطور که می خواهند به جان هم بیندازند. مردم افغانستان چه شیعه و چه سنی می دانند که حسین متعلق به شیعه و سنی است و همه قبول دارند و علمای شیعه و سنی در کنار همدیگر سالهای متمادی سوگواری می کنند. از این جهت است که این حکومت در حوزه آکادمیک مثل دانشگاه های افغانستان و در بقیه جاهایی که باید نسل فعال و ارجمند و سرشاری که واقعاً باید باعث نجات افغانستان شود، به این کارها گرویده می شود.

دیگر داکتر عبدالله به عنوان یک نیرو و رییس یک اپوزیسیون نیست. چنانچه که در مقابل حکومت فاسد کرزی بودند. دیگر این صدا و این شعار هیچ گونه مستمع ندارد. به عبارتی دیگر این شعارها دیگر هیچ گونه مخاطبی درون افغانستان ندارد. وی می خواهد بگوید که چنین کاری صورت گرفته و هیچ کاری از جانب رییس جمهور انجام نمی شود. شما که در راس کابینه و شورای وزیران افغاستان قرار داری به مسوولان امنیتی دستور صادر کن تا جلوی این فعالیت گرفته شود. چرا که اوضاع بسیار پیچیده شده است. دیگر مسوولیت ها را به گردن دیگری انداختن هیچ فایده ای ندارد.

وی در خصوص وجود چنین گروه هایی در کشور اظهار کرد: گروه های تروریستی می خواهند جنگ های مذهبی را با سربریدن ها شعله ور بسازند و به نام تشیع و تسنن جبهه بندی به وجود آورند. اساساً وقتی که این فعالیت رشد می کند می تواند اساسی ترین ریشه بحران را در افغانستان خلق کند. اگر بر پیکر مردم افغانستان ضربه اقتصادی وارد شود قابل جبران است اما وقتی بحران بحران اعتقادی، بحران ایدویولوژیک وارد می شود، سرنوشت کشور ما تبدیل به سرنوشتی بدتر از عراق خواهد شد. ناکارآمدی حکومت در گذشته ها عامل بحران های متعدد در کشور شد. اگر ما دچار بحران هستیم و اگر عقب مانده ایم کاملاً بر می گردد به مسوولان حکومت های افغانستان. چرا که آنها نتوانسته اند مدیریت شایسته را انجام دهند و مسوولیت کارهای خود را نیز نپذیرفته اند. چنانکه رهبران اقدامی برای مبارزه با حزب تحریر نکرده اند.

ناصری، پیشگیری از فعالیت چنین گروه هایی را ضروری ترین کار حکومت می داند و می گوید: این خطر خطری بسیار جدی است، رییس جمهور و تمام نهادهایی که به عنوان مدیریت های کلان اداری و اجرایی در افغانستان حکومت می کنند مگر نمی دانند که این گروگان گیری های سیستماتیک برای آغاز جنگ های قومی و مذهبی و جنگ های ایدویولوژیک است. هرسال در عاشورا جنگ هایی میان شیعه و سنی راه می اندازند و در این میان کشته های زیادی می دهیم.

نماینده مجلس ادامه داد: منافع ملی افغانستان باید تعریف شود. منافع ملی افغانستان تنها منافع اقتصای و یا منافع ارضی نیست. بدترین ضربه و بدترین لشکرکشی این است که لشکرکشی های ایدولوژیک را دامن بزنند. داکتر اشرف غنی و داکتر عبدالله مکلفیت اساسی دارند که از این موارد جلوگیری و باآنها مبارزه کنند اما متاسفانه رهبران ما دچار ضعف مدیریت و عدم توجه به منافع افغانستان هستند و این گونه است که تمامی کارهای ما می لنگد. آنها باید به نهادهای امنیتی دستور دهند تا این گونه گروه ها شناسایی شوند و از حوزه علوم افغانستان که دانشگاه ها باشند رفع شوند. اگر فعالیت آنها به جایی رسیده است که از مرحله قوه گذشته و به مرحله فعالیت رسیده اند آنها را دستگیر کنند ولو اگر از عناصر داخلی افغانستان باشند.

وی در پایان گفت: در این حکومت انسانیت به سخره گرفته شده است. به مردم هیچ گونه توجهی نمی شود. دشمنان افغانستان تار و پود زندگی مردم افغانستان را نشانه گرفته اند و هدف قرار داده اند. رهبران که به خون شهدای افغانستان سوگند خورده اند و هزاران زن و مرد قربانی شده اند تا آنها به قدرت رسیده اند چرا هیچ اقدامی برای جلوگیری از این دشمنان نمی کنند.