2 جوزا 1394 - یادداشت

چرا آمریکا بر پاکستان فشار وارد نمی کند؟

چرا آمریکا بر پاکستان فشار وارد نمی کند؟

هم اکنون جنگ در افغانستان به خصوص در قسمت های شمالی آن شدت گرفته است و روزانه طالبان جان صدها نفر از مردم عادی و نظامی را می گیرند. سوال های و اظهارات بسیاری در رابطه با تمویل کنندگان این جنگ وجود دارد. برخی ها فقط پاکستان، برخی ها سیاستمداران داخلی و برخی ها آمریکا را دخیل در این جنگ ها می دانند. وجود دست های آمریکا موضوعی است که بسیاری از آگاهان سیاسی افغانستان و برخی کشورهای منطقه بر آن توافق نظر دارند.

 

داکتر زلمی خلیل زاد سفیر پیشین آمریکا در افغانستان در برنامه «تحول» گفت: این حرف ها که در ناامنی های افغانستان دست آمریکا دخیل است، حرفهایی است که دشمنان افغانستان می زنند چرا که آنها می خواهند در رابطه آمریکا و افغانستان مشکل به وجود بیاورند، آنها کسانی هستند که نمی خواستند پیمان امنیتی میان این دو کشور امضا شود و از رابطه خوب میان این دو کشور هراس دارند.

 

وی در خصوص جنگ در افغانستان اظهار کرد: امسال نیروهای آمریکایی در افغانستان کم است. جنگ در افغانستان شدت خواهد گرفت چرا که دشمنان می خواهند نیروهای افغانستان را بدون موجودیت نیروهای خارجی امتحان کنند. دشمنان فکر می کنند که نیروهای افغانستان تنها هستند. حالا می خواهند ببینند که آیا قدرت این را دارند که نیروهای افغانستان را بشکنند. افغانستان باید خود را در جنگی شدید آماده کند. تا به حال از طرز عمل نیروهای افغانستانی بسیار خشنود هستم و تا به حال از امتحانی که پیش رویشان بوده است بسیار موفق بیرون آمده اند.

بیشتر بخوانید  ۲۰ سال تجربه ناکام امریکا؛ سیگار از شکست بازسازی افغانستان می‌گوید

 

داکتر خلیل زاد در خصوص جنگ و صلح با طالبان گفت: برخی در افغانستان بسیار امیدوار به صلح با دشمن از طریق پاکستان بودند. کوشش برای صلح همیشه یک چیز مثبت است اما بر دشمن نمی شود حساب کرد. اگر افغانستان در این حمله ها با موفقیت عمل کنند و با همکاری آمریکا اقدامات لازم را انجام دهد و دشمن را شکست دهد بر آینده صلح تاثیر خوبی خواهد داشت. فعلاً افغانستان خود را باید برای جنگ دوام دار و شدید آماده کند.

 

وی ایجاد یک برنامه برای خنثی کردن دشمن از جانب مسوولان امنیتی را ضروری دانسته و عنوان کرد: در جنگ فعلی، افغانستان نیاز به فکر و استراتژی از طرف مسوولان امنیتی افغانستان دارد. چرا که دشمن تا به حال بر سر این کار کرده است که در نقاط مختلف ناامنی ایجاد کند تا نیروهای امنیتی افغانستان را پراکنده کند. مسوولان امنیتی باید استراتژی دشمن را کشف و درک کنند تا بتوانند برنامه های آنها را خنثی کنند.

 

سفیر پیشین آمریکا در افغانستان معتقد است، موفقیت در صلح وقتی انجام می شود که دشمن در جنگ شکست بخورد، و افزود: آنها نباید بتوانند از نگاه جنگ پیشرفتی کنند. همه باید به صلح امیدواری داشته باشیم. به نظر من شانس صلح وقتی زیاد می شود که حمله های نظامی طالبان ناکام بماند و آنها به این نتیجه برسند که جنگ به ضرر آنها تمام می شود. اگر جنگ دوام کند آنها در موقعیت ضعیف تری قرار می گیرند. در آن وقت است که آنها و حامیانشان به این نتیجه می رسند که دوام جنگ به ضرر آنها است.

بیشتر بخوانید  رابطه نزدیک طالبان و تحریر الشام از نگاه لطیف پدرام

 

وی ادامه داد: افغانستان تا به حال قدم هایی در همکاری با پاکستان برداشته است اما باید برنامه هایی برای فشار بر پاکستان نیز داشته باشد. این قدم های صلح آمیز خوب است اما اگر نتیجه نداد نباید بر آنها پافشاری کرد و این کارها را ادامه داد.

 

داکتر خلیل زاد در خصوص صلح از طریق پاکستان اظهار کرد: بهتر بود که قدم های برداشته شده در مقابل قدم های برداشته شده انجام می گرفت. یعنی اگر افغانستان یک قدم برای صلح بر می داشت، پاکستان نیز آن یک قدم را بر می داشت و برای گام های بعدی نیز این روند ادامه پیدا می کرد اما افغانستان این اشتباه را انجام داد که یک سری قدم ها را ابتدا بر دارند بدون اینکه طرف مقابل هیچ گامی بردارد. اشرف غنی در این مورد باید سختگیر تر عمل می کرد.

 

وی افزود: با توجه به اینکه رهبری طالبان در پاکستان است و این کشور است که طالبان را تمویل و حمایت می کنند و با توجه به جنگی که در افغانستان هم اکنون جریان دارد، نشان می دهد که پاکستان هیچ تغییری در سیاست های خود نیاورده است و هیچ قدمی برای صلح برنداشته است.

 

سفیر پیشین آمریکا در پاسخ به این سوال که چرا آمریکا بر پاکستان برای تغییر سیاستش نسبت به افغانستان فشاری وارد نمی کند گفت: آمریکا طرفدار تغییر سیاست پاکستان نسبت به افغانستان است اما پچیدگی هایی در رابطه با پاکستان و آمریکا وجود دارد. ممکن است تعدادی به این نتیجه رسیده باشند که پاکستان می خواهد سیاست خود را تغییر دهد اما سوال اینجا است که تصمیم گیرنده در پاکستان کیست؟ آیا وزرات خارجه پاکستان است که با دیپلمات ها سرو کار دارد یا بخش نظامی آن؟ ممکن است حکومت ملکی آن نظر مثبت را داشته باشند اما حکومت نظامی آن، این نظر را نداشته باشند. مثلاً در زمان بی نظیر بوتو همه می خو استند که در سیاست های این کشور در رابطه با افغانستان تغییری به وجود آید اما چنین کاری صورت نگرفت چرا که تصمیم گیرنده فقط آنها نبودند. کنترل سیاست در پاکستان به دست نظامی ها است. بسیاری از مردم افغانستان از اینکه اشرف غنی در سفرش به پاکستان به دیدار نظامی های این کشور رفت انتقاد کردند ولی این کار درستی بود چرا که کنترل سیاست این کشور به دست نظامی ها است.

بیشتر بخوانید  رابطه نزدیک طالبان و تحریر الشام از نگاه لطیف پدرام
همرسانی کنید!