وضعیت از این بدتر هم می شود؟

کابینه ای که باید مبتنی بر تعهدات رییس جمهور پس از شصت روز تشکیل می شد تا کنون پس از نزدیک به صد روز تشکیل نشده است. تضاد، تداخل کاری، هدر رفتن انرژی دو تیم اصلی در حکومت، رقابت ناسالم در برابر یکدیگر، هم سو نبودن سیاست ها و رویکردهای کلان دو رهبر علل عدم تشکیل این کابینه است و نگرانی های مردم را در مقابل این حکومت رقم می زند اما این مردم هستند که پیامدهای عدم تشکیل کابینه را در زندگی روزمره خود تجربه می کنند. مردمی که با اعتماد به این دو رهبر به پای صندوقهای رای رفتند و به آنها رای دادند که حامی مردم باشند.

غلام حسین ناصری عضو مجلس نمایندگان در برنامه «نگرش» گفت: پیامد های منفی معرفی نشدن کابینه هم در سطح ملی و هم در سطح بین المللی آشکار است. در سطح بین المللی، سه روز پیش نماینده ملکی ناتو علناً اعلام کرد که در صورت شکست حکومت، جامعه بین المللی نمی تواند کمکهای خود را اد امه بدهد و منجر به قطع کمکهای جهانی می شود. همه می دانند قطع کمکها چه پیامدهایی در کشور دارد. آنهم در حکومتی که اساساً توانمندی پرداخت معاش کارمندهای خود را ندارد و خزانه اش خالی است. پیامد اجتماعی آن این می شود که مردم عزت مند افغانستان کار نخواهند داشت، مجبور می شوند که به جیب دیگری بچسبند و دزدی کنند یا اینکه بروند در زیر پلها و گدایی کنند.

وی علت عدم معرفی کابینه را در داخل حکومت جست و گفت: بر هر فردی روشن است بحرانی که در افغانستان به وجود آمد و ادامه پیدا کرد، به خاطر مداخلات قدرت هایی بود که در سطح منطقه و جهان وجود داشتند. امروز هم این مداخلات به شکلی دیگر وجود دارد اما این دلیل نمی شود که ما کابینه خود را تشکیل ندهیم. اولویت اول یک حکومت این است که کابینه اش را در ابتدای کار معرفی کند. عدم تشکیل کابینه هیچ ربطی به این مداخلات ندارد. ده ماه است از زمان ثبت نام کاندیدها و پس از آن تشکیل حکومت می گذرد. مردم افغانستان بیکار هستند. قیمت همه چیز بالا رفته است و در واقع هیچ حکومتی وجود ندارد.

ناصری دو رهبر حکومت وحدت ملی را موظف به دو کار دانست که باید به انجام برسانند: اول، اگر توانایی این را دارند حکومت را تشکیل بدهند، قدرت را که تقسیم کردند، وزرای خودرا معین کنند و برای رای اعتماد به مجلس بفرستند. دوم، اینکه بیایند و بگویند که چه کسی مانع و چالش بر سر راه ایجاد کرده است.

این عضو مجلس نمایندگان صراحت گفتاری روسای دولت را خواهان است و انتظار دارد تا سران حکومت صادقانه به مردم واقعیت ها را بگویند: رهبران می توانند بیایند و صادقانه و آشکارا در تمام رسانه ها حرف بزنند و بگویند به این دلیل ها و این اشخاص اجازه ندادند که ما کابینه را تشکیل دهیم تا مردم متوجه شوند که در این کشور چه می گذرد اما اگر آنها بیایند و صرفاً بگویند که ما می خواهیم یک کابینه آراسته و شایسته ای که نه در گذشته افغانستان سابقه داشته و نه در آینده وجود خواهد داشت تشکیل دهیم، این یک ادعای محض است.

اگر رهبران نمی توانند اداره کشور را ادامه دهند صادقانه به ناتوانی خود اعتراف کنند و از حکومت کنار بروند.