هرکسی درصد خود را از این شرکت سهامی می خواهد

هشتاد و شش روز از تشکیل حکومت وحدت ملی گذشته است. کابینه هنوزهم تشکیل نشده است. رهبران حکومت هر روز تشکیل کابینه را به بهانه ی شناسایی افراد شایسته به تعویق می اندازند. وضعیت امنیتی بیش از پیش بد شده و مردم از کند شدن کار ادارات دولتی شاکی هستند. رییس اجرایی و رییس جمهور مشغول چه کاری هستند و چرا حکومت اینگونه در بلاتکلیفی قرار گرفته است؟

پرتو نادری نویسنده و پژوهشگر در برنامه «فراخبر» گفت: دولتها همیشه یک ابزار هستند، رسیدن به دولت و قدرت سیاسی هدف نیست. یک تیم یا یک حزب سیاسی برای این دولت را می خواهد که از طریق آن به اهدافی که برای مردم و برای پیشرفت و توسعه دارد برسد. انگار دولت ما به هدف خود رسیده است که کار را کنار گذاشته و بیکار نشسته است.

وی با یاد آوری از گذشته ها که باید آیینه عبرت امروز باشد گفت: در گذشته های دور مردم بر سربام ها می ایستادند و از روی ستاره های دنباله دار سال پیش رو را پیش بینی می کردند که خوب یا بد است. حالا هم مردم باید همین کار را کنند بر سر بام ها بایستند و پیش بینی کنند که در این حکومت چه می گذرد و چه سرنوشتی پیش روی شان است چرا که هیچ صدایی از حکومت بر نمی آید و مردم نمی دانند درون حکومت چه می گذرد که آنها دست روی دست گذاشته اند و کاری نه برای تامین امنیت می کنند و نه کابینه را تشکیل می دهند. کارد به استخوان مردم رسیده است. این بدترین حالت بی سرنوشتی مردم افغانستان است.

نادری، بی توجهی حکومت به اوضاع مردم را تقیبح کرده و افزود: مردم افغانستان مردمی سپاسگذار هستند اگر در آمریکا مردم می دانستند که با رای دادن و رفتن به پای صندوقهای رای انگشتنانشان بریده یا کشته می شوند، نمی رفتند رای بدهند اما در این کشور با وجودهمه ی مشکلات، مردم به پای صندوقهای رای رفتند. حال این دو رهبر که در راس قدرت قرار گرفتند باید بدانند که این مشروعیت را چه کسی به آنها داده است. آیا همین مردم نبودند که به قیمت قطع انگشت به آنها رای داده اند چرا که سرنوشت کشور و خودشان برایشان مهم بوده است؟ اینها در برابر تک تک شهروندان افغانستان مسوولیت دارند.

این نویسنده اوضاع کشور را بسیار آشفته ارزیابی کرده افزود: در افغانستان همیشه بین معاون ها اختلاف وجود داشته است. یکی از بین این معاون ها سرپرست شده است. حال معاون دیگر با این معاون در اختلاف و کشمکش و حسادت است. رهبران بر سر تقسیم قدرت کشمکش دارند و هنوز به تفاهم نرسیده اند. والی ها سرپرست شده اند. این اوضاع کشور در حال حاضر است.

این پژوهشگر، تاخیر معرفی کابینه را اختلاف بر سر تقسیم قدرت بین دو رهبر دانست و اظهار کرد: موضوع تقسیم قدرت و درصدها حتی در بین بحث های روزانه ی مردم وارد شده است. هرکدام از اعضای دو تیم که رهبران را حمایت کرده اند درصد خود را از حکومت می خواهند و این بر خلاف ادعای اشرف غنی است که گفته ما نمی خواهیم حکومت را شرکت سهامی بسازیم. حامیان رییس جمهور به صراحت می گویند که ما از رییس جمهور حمایت کردیم و باید سهم ما را بدهد. هنوز مشکلات زیادی پیش روی ماست اما اگر این مشکلات اینگونه ادامه پیدا کند اتفاقات بدی برای کشور و مردم خواهد افتاد.

نادری اوضاع اکنون کشور را متاثر از سالهای قبل دانست و عنوان کرد: متاسفانه اتفاق بدی که در طی ده سال گذشته افتاد این بود که رهبری جامعه به دست گروههای مافیایی افتاد. حتی می توان گفت حکومت آقای کرزی چیز دیگری جز تقسیم قدرت بین گروههای مافیایی قومی نبود. حال همان گروهها دروازه قوم خود شده اند. کمبود نهاد مدنی قوی و کمبود احزاب ملی دموکراتیک قوی سبب این گونه وضعیتی شده است. چند گروه مافیایی در قدرت جمع شده اند نه اشرف غنی می تواند از زیر جاذبه آنها فرار کند و نه داکتر عبدلله. سرنوشت کشور به دست آنها افتاده است و بهترین راه این است که در این باره احزاب سیاسی، جامعه ی مدنی و نهادهای حقوق بشر افغانستان بحث کنند و به حکومت فشار وارد کنند که زودتر از این بن بست عبور کند که هر روز این بن بست برای ما بسیار گران تمام می شود.

وی با درخواست از مجلس نمایندگان برای فشار جدی به حکومت گفت: به این باورمند نیستم که اخطار مجلس به حکومت به تنهایی برای تشکیل کابینه کارگر باشد. حتی اگر دروازه های مجلس برای اعتراض بسته هم شود فقط گره کوری به گره های این کشور افزوده می شود. اعضای مجلس باید یکپارچه و متحد برای سرنوشت کشور فکر کنند و راه حلی اساسی پیدا کنند. می توان گفت این حکومت در ناز لترین سطح حمایت مردم قرار دارند.