نامه ای مناسب در زمانی نامناسب

یک منبع در حکومت افغانستان گفته است که رییس جمهور در نامه ای محرمانه به حکومت پاکستان، از آنها خواستار بازداشت و پیگرد قانونی رهبران طالب که در کویته و پشاور زندگی می کنند، شده است. چرا اشرف غنی این اقدام را ماهها قبل انجام نداده است؟ چرا حالا که جنگ و خونریزی کشور را فراگرفته به فر چنین کاری افتاده است؟ آیا پاکستان به چنین نامه ای توجه خواهد داشت؟ آیا در این خصوص همکاری می کند؟

بشیر بیژن آگاه امور سیاسی در برنامه «آغاز روز» گفت: ماه هایی که رهبران حکومت در کشور سپری کردند ظلم و جفایی در حق مردم افغانستان بود. رهبران در قضیه رابطه با پاکستان بسیار عجولانه عمل کردند و حالا در برابر این کشور دچار شک و تردید شده اند به طوریکه اشرف غنی نامه ای محرمانه به پاکستان داده و در آن خواسته است که رهبران طالبان را که در پاکستان زندگی می کنند به افغانستان تحویل دهند.

وی در ارتباط با تبعات اقدامات شتاب زده حکومت در رابطه با پاکستان اظهار کرد: در برابر پاکستان اجماع ملی وجود دارد. مردم افغانستان از اراده جنایتکارانه پاکستان از قبل آشنا بودند. خواست مردم این بوده که اینگونه اعتماد کردن به پاکستان درست نیست. در این شتاب زدگی در رابطه با پاکستان حتی دوستان خود را در سطح منطقه وهم زده و آشفته ساخته ایم. همچنان خساراتی هم در این هفت هشت ماهی که گذشت بر کشور، مردم و نیروهای امنیتی در ولایات مختلف با این جنگهای به وجود آمده وارد آمد.

بیژن نامه رییس جمهورغنی به پاکستان را کاری بی فایده دانسته و افزود: نامه رییس جمهور به پاکستان کاری خوب است اما در زمان مناسب انجام نشده است. این کار باید چند ماه قبل انجام می شد. یعنی در آغاز گام گذاشتن به طرف پاکستان. حالا ما خیلی چیزها را از دست دادیم. مردم هم به حکومت وحدت ملی بی باور شده اند. دلیل بی باور شدن مردم به حکومت همین اقداماتی است که نه رنگ و رخ ملی، نه قانونی و نه دموکراتیک داشت. حالا فرستادن این نامه سودمند نیست و رهبران باید در رفتار خود تجدیدنظر کنند. آنها حق ندارند که هر کاری متناسب با علایق شخصی خود انجام دهند. هرکاری که آنها می کنند باید ازکانال اراده ملی عبور کند در غیر این صورت ممکن است مردم دست به اقداماتی برای سلب اعتماد از رهبران بزنند.

این آگاه سیاسی دلیل بی فایده بودن رابطه دوستانه با پاکستان را چنین بیان کرد: در موضع پاکستان نسبت به افغانستان هیچ گونه تغییری نیامده است.آنها پیوسته جنگ می کنند، انتحار و انفجار به راه می اندازند و خون می ریزند. اهداف خود را دنبال می کنند و پیوسته در پی راههای مختلفی برای فریب زمامداران افغانستان هستند تا بتوانند اهداف خود را راحت تر دنبال کنند.

وی با انتقاد از عملکرد رهبران در چند ماه حکومت داری گفت: اگر رهبران به رفتارشان که محصول علایق و ذهن خودشان است ادامه دهند طبیعتاً ما برای رفع مسوولیت و تعهد خود، تقاضای انسجام مردم را می کنیم و از مردم می خواهیم که راهکارهای دموکراتیک را برای متوقف ساختن آنها انتخاب کنند. وقتی عملکرد رهبران را در معرفی کابینه، انتصاب والی ها و دیگر کارها را مشاهده می کنیم، تصور نمی شود که آنها زمامداران یک نظام دموکراتیک هستند. به گونه ای برخورد کرده اند که نمونه آن را حتی در روایت ها و حکایت های سنتی از اربابان، فیودال ها و سرمایه داران مشاهده نکرده ایم. به طوریکه موچی را به جای نجار و نجار را به جای موچی تعیین کنند و کل حوزه دیدشان در نقطه ای خلاصه شود که افرادی به آنها مرده باد و زنده باد گفته اند و بر درد مردم و نیاز آنها کوچکترین توجهی نداشته باشند.

بیژن معیار تعیین افراد در پست ها را برای رهبران منفعت خودشان دانسته و افزود: رهبران وقتی در تعیین هر پستی کار می کنند. جست و جو می کنند و فردی را می آورند که منافع آنها را حفظ می کند. این نشانه یک نظام دموکراتیک نیست. حتی در نظام های توتالیته نیز چنین چیزی مشاهده نمی شود. از مردم می خواهم در مقابل این رفتارهای حکومت آگاه باشند، اعتراض کنند و در نهایت آنها را سلب اعتماد کنند.