10 ثور 1395 - یادداشت
آریانا نیوز: معاون پیشین مشرانو جرگه تأکید کرد که نبود پروگرامهای لازم جهت راهاندازی دولت مقتدر با حمایت مردمی و عدم آماده گی مجاهدین برای دولتداری پس از پیروزی انقلاب مهمترین نقطه ضعف مجاهدین افغانستان بود.
معاون پیشین مشرانو جرگه افغانستان جهاد افغانستان را سند شکست اردوی شوروی سابق که در آن زمان اردوی ملی شکستناپذیر بود دانست و گفت: امریکا از جهاد ما افغانستانیها بیشترین سود را برد.
معاون پیشین مشرانو جرگه و یکی از قومندانان مشهور افغانستان گفت: با جهاد افغانستان و به قدرت رسیدن حزب خلق و بیرق فضای اختناق همه جا را فرا گرفته بود.
ایزدیار تصریح کرد: این حزب در برابر ارزشها و باورهای مردم قرار گرفتند و دست به وحشت، دستگیری و اقدام به نابودی مردم کردند، اما با وجود اینهمه این کودتا علائم مثبتی را نیز به همراه داشت که یکی از مهمترین آن برچیده شدن بساط نظام خانوادگی بود.
معاون پیشین مشرانو جرگه افغانستان گفت: اما متأسفانه کارهای منفی به مراتب بیشتر از کارهای مثبت در این کودتا صورت گرفت که در نتیجه آن زمینه نارضایتی مردم فراهم شد تا اینکه قیام بر علیه این نظام بر پا شد.
وی مقصر اصلی جنگهای افغانستان را گروههایی دانست که زمانیکه به قدرت رسیدند بر خلاف عقاید مردم عمل کرده و به سرکوب غیرنظامیان بیگناه پرداختند.
این قومندان جهادی افغانستان با بیان که این قیامها بر اثر ظلم و عدم پذیرش باورها و ارزشهای دینی، مذهبی و سرکوب این ارزشها توسط نظام حاکم آن زمان بر مردم افغانستان بود، گفت: در اصل این قیامها خودجوش و مردمی بود، اما با اشغال اردوی شوروی سابق روشن شد که این نظام تحت سیاست حمایت همه جانبه اقتصادی، نظامی و سیاسی حزب کمونیستها قرار دارد.
وی افزود: با سراسری شدن این قیام در افغانستان مسئله حمایتهای منطقوی و بینالمللی برای برخی حلقات مجاهدین به میان آمد که این یک بحث جدا است.
معاون پیشین مشرانو جرگه افغانستان با تأکید به اینکه نظام کمونیستی همزمان که در آستانه سقوط قرار گرفته بود، خواستار کمک نظامی از کرملین شد، گفت: شوروی سابق نیز اردوی 120 هزار نفری را به افغانستان اعزام کرد و به این صورت رسماً افغانستان را تحت اشغال نظامی خود درآورد.
وی افزود: با اشغال نظامی شوروی یک جنگ روانی در افغانستان ایجاد شد زیرا تا زمان اشغال افغانستان، شوروی هر کشوری را که تحت استعمار خود در آورده بود، ملل آن کشورها قادر به آزادی خود و حتی مبارزه با عساکر کرملین نشده بودند که این موضوع بیانگر شکست ناپذیری اردوی شوروی سابق بود.
ایزدیار تصریح کرد: با وجود این همه، اما مردم افغانستان با باورهای اعتقادی دینی و پاسداری از ارزشهای ملی خود در برابر این اردوی شکستناپذیر ایستاده و چنان عملیات سنگینی را راهاندازی کردند که بالاخره کرملین مجبور به پذیرش شکست خود در افغانستان شد.
معاون پیشین مشرانو جرگه افغانستان گفت: پیروزی مجاهدین توأم با چند عامل زیر بود که نخست از همه حمایت گسترده مردم از مجاهدین بود، در آن زمان تمام افغانستانیها با هر آن چیزی که در توان داشتند از مجاهدین حمایت کردند.
وی در خصوص عامل دوم گفت: عامل دیگر حمایت کشورهای اسلامی و همسایه از مجاهدین در زمینههای تسلیحاتی و سیاسی بود که با این عامل مجاهدین توانستند به خوبی از فرصت استفاده کرده و از هر راه ممکن عملیاتهای سنگین را علیه نظامیان شوروی راه اندازند.
ایزدیار در خصوص عامل سوم پیروزی مجاهدین بر اردوی شوروی سابق اظهار داشت: حمایتهای سیاسی بینالمللی و جهان نیز در آزادی مردم افغانستان نقش ارزندهای داشت، زیرا در غیر این صورت جهاد و انقلاب ملت به مشکلاتی بر میخورد.
وی در ادامه سخنان خود گفت: در این میان امریکا منحیث رقیب سرسخت غربی شوروی از این فرصت استفاده مبرم کرد و به انتقام گیری از شوروی سابق پرداخت.
وی افزود: در کُل دلیل اصلی شکست اردوی اتحاد جماهیر شوروی سابق، شجاعت، آزادیخواهی و ایستادهگی ملت در برابر ظلمهایی بود که بر آنها روا داشته شده و این دلیل در کنار سایر عوامل توانست در سال 1371 مجاهدین را به پیروزی تاریخی برساند.
این عضو مشرانو جرگه افغانستان در ادامه به نقاط قوت و ضعف این انقلاب پرداخت و گفت: حمایتهای مردمی، منطقوی و بینالمللی از مجاهدین نقطه قوت این انقلاب بود که با آن نظامیان شکستناپذیر شوروی متحمل شکست شدند.
وی در خصوص نقاط ضعف این انقلاب تأکید کرد: عدم اتحاد و یکپارچگی مهمترین نقطه ضعف مجاهدین بود و اینکه به چندین گروه مختلف با افکار متفاوت تقسیم شده بودند، توانست مشکلات زیادی را به آینده کشور ایجاد کند.
معاون مشرانو جرگه افغانستان در بخش پایان سخنان خود اظهار داشت: حمایت و تجهیز مجاهدین از سوی کشورهای کمک کننده نیز سلیقهای بود که خود نقطه ضعف برای مجاهدین و انقلاب برشمرده میشود.
وی تأکید کرد که نبود پروگرامهای لازم جهت راهاندازی دولت مقتدر با حمایت مردمی و عدم آماده گی مجاهدین برای دولتداری پس از پیروزی انقلاب مهمترین نقطه ضعف مجاهدین افغانستان بود.