مذاکره با طالبان هم هیچ مفهومی ندارد

رییس اجرایی در یک سفر غیر رسمی به هندوستان رفت. سفر داکتر عبدالله در حالی صورت می گیرد که تغییرات گسترده ای در مناسبات منطقه ای افغانستان رونما شده است. نزدیکی اسلام آباد و کابل مناسبات را در سطح منطقه متاثر ساخته است. باورها بر این است که این نزدیکی قیمت گزافی هم دارد. آیا سفر رییس اجرایی برای ایجاد توازن در مناسبات منطقه ای افغانستان صورت گرفته؟ آیا هند هنوز هم دوستی استراتژیک برای کشور پنداشته می شود؟

طاهرهاشمی استاد دانشگاه در برنامه «آماج» گفت: افغانستان از چند سال به این طرف به عنوان کشوری که نقطه عطف کشورهای دیگر بوده درآمده، در این اواخر ارزش و اهمیت استراتژیک آن بیشتر از هر زمان دیگری شده است. بر این اساس در دوازده سال گذشته که ما سیاست خارجی فعال و مدون نداشتیم که بر اساس آن حرکاتی سیاسی را انجام دهیم، به حالی رسیدیم که در اوایل حکومت کرزی تصمیمات راجع به طالبان و دیگر دشمنان توسط دیگر کشورها گرفته می شد و کشور ما نمی توانست در این قضیه مستقل باشد.

وی در ارتباط با روابط کشور با هند و پاکستان عنوان کرد: در سیزده سال گذشته روابط خوب و دوستانه ای با هندوستان شکل گرفت و این روابط برای افغانستان بسیار خوب بود اما در این طرف با ایجاد این رابطه حرکاتی در مخالفت با این رابطه در پاکستان شکل گرفت. حالا هم که این روابط در حال شکل گرفتن با پاکستان است روابط در حال مخدوش شدن با هندوستان است اما این مخدوش شدن به معنای این نیست که هندوستان روابط خود را با افغانستان تیره می سازد. چرا که همانطور که ما به روابط با پاکستان نیاز داریم این کشور نیز منافع اش در برقراری ارتباط با افغانستان است.

استاد دانشگاه سفر داکتر عبدالله را سفری غنی دانسته و اظهار کرد: در شرایط فعلی سفر داکتر عبدلله به هندوستان سفری خوب خواهد بود و با نتایج خوبی نیز همراه خواهد بود و این بسته به این است که چه موضوعاتی مطرح می شود. وی سفر خود را غیر رسمی اعلام کرده است اما سفر غیررسمی به این معنا است که شاید حکومت هندوستان از وی دعوتی به عمل نیاورده است اما این را باید درنظر داشته باشیم که برای کشورهایی که در ضرورت تحکیم روابط به سر می برند چه در سفرهای رسمی و چه در سفرهای غیر رسمی می توانند خواسته های خود را از هم مطرح کنند.

هاشمی ایجاد رابطه با پاکستان را به معنای قطع رابطه با هند نمی داند و می افزاید: در حال حاضر تامین صلح در کشور باعث شده است که حکومت وحدت ملی تمایل زیادی به پاکستان پیدا کنند در حالی که این چاره کار نیست بلکه ما باید در ارتباط با همه کشورهای منطقه توازن را حفظ نماییم و ارتباط با یک کشور روابط با کشوری دیگر را تخریش نکند.

وی صلح و مذاکره با طالبان را امری پیچیده دانسته و در این مورد می گوید: از هنگامی که حکومت وحدت ملی روی کار آمده و با توجه به تحولاتی که در سطح بین المللی و منطقه به وجود آمده است، حتی مذاکرات با طالبان هم باید با رویکردی دیگری دیده شود. به خاطر اینکه تا امروز بر این عقیده نیستم که پاکستان بخواهد صلح و ثبات در افغانستان بیاید. اگر مقداری به افغانستان می خواهند روی خوش نشان دهند به خاطر این است که اوضاع پاکستان هم امروز بهم ریخته است. مذاکره با طالبان هم هیچ مفهومی ندارد، چون مشخص نیست ما قرار است با چه گروهی از طالبان مذاکره کنیم در کنار این هم گروههای نوی مانند داعش به وجود آمده است که صلح را بی معنا کرده است.