فرهاد: از مهاجران بدون مدرک حمایت نمی کنیم

بیش از سه میلیون مهاجر افغانستانی در پاکستان زندگی می کنند که این روزها زیر فشارهای مختلفی از جانب دولت پاکستان قرار می گیرند. بعد از حادثه انفجار مکتب در پشاور حکومت این کشور حکم اخراج تمامی پناهندگان مقیم آن کشور را صادر کرد. این روند حالا با فشار و اذیت هموطنان ما همراه است. حتی آنهایی که دارای کارت ویژه مهاجرت هستند نیز تحت این فشارها قرار می گیرند. سازمان بین المللی مهاجرت اعلام کرده است که در ماه جاری 24 هزار افغانستانی پاکستان را ترک کرده اند در حالی که نزدیک به همین رقم در سال 2014 به افغانستان بازگشته اند. چرا حکومت افغانستان از حقوق شهروندانش در این مورد دفاع نمی کند؟

نادر فرهاد سخنگوی سازمان ملل در امور مهاجران در برنامه «آماج» گفت: در حال حاضر در جمهوری اسلامی پاکستان حدود یک میلیون و ششصد هزار افغانی با مدارک پناهندگی زندگی می کنند. در حال حاضر فشارهایی بر افغانستانی ها مخصوصاً بعد از حادثه پیشاور که در یک مکتب رخ داد و این فشارها بر افغانها چه آنهایی که با مدرک بوده اند، چه آنهایی که بی مدرک بوده اند، افزایش یافته است. سازمان ملل شاهد اخراج مهاجرانی که دارای مدرک هستند نبوده است. سازمان ملل سعی کرده است برای مهاجرانی که دارای کارت هستند اطلاع رسانی کند که آنها می توانند تا پایان 2015 به طور قانونی در پاکستان زندگی کنند.

وی درمورد هموطنانی که به طور قانونی در پاکستان زندگی می کنند گفت: برای افغانهای با مدرکی که در پاکستان زندگی می کنند اگر تحت فشار قرار بگیرند، هر نوع کمکی که بتوانیم به آنها می کنیم. اجازه نمی دهیم که آنها از حق خودشان محروم شوند. دولت پاکستان هم اجازه آزار و اذیت و یا اخراج آنها را ندارد.

فرهاد سازمان ملل را فاقد وظیفه و مسوولیت در قبال هم وطنانی که به طور غیر قانونی در پاکستان زندگی می کنند خواند و افزود: افغانهایی که با مشکلات در این کشور مواجه هستند بیشتر افغانهای فاقد مدرک هستند. فاقد مدرک بودن بدین معنا نیست که آنها تحت فشارهای فیزیکی یا روحی قرار بگیرند، اعضای خانواده را از هم جدا کنند یا اخراج اجباری شوند اما سازمان ملل در این مورد نمی تواند دستی باز داشته باشد. در مقابل این افراد دولت ها مسوولیت دارند.

وی در ارتباط با افرادی که سازمان مللی می تواند به آنها کمک کند گفت: افغانها هنگامی که از کشور خارج می شوند نباید به دیگر کشورها آرمان گرایانه بنگرند. بیشتر آنها فکر می کنند که اگر به کشوری دیگر بروند از تمام حقوق شهروندی برخوردار هستند و زیر چتر سازمان ملل قرار می گیرند. در حالی که سازمان ملل تنها از حقوق پناهند گان دفاع می کنند. یعنی کسانی که به سبب وضعیت سیاسی کشورشان به کشوری دیگر پناهنده شده اند و در هنگام ورود به آنها کارت پناهندگی داده شده است. ما بقی که مهاجر محسوب می شوند و در این مورد باید دولت تصمیم بگیرد. اگر از طرف کشور میزبان زیر فشار قرار بگیرد سازمان ملل هیچ کاری نمی تواند انجام بدهد.