شش رییس و یک لشکر مشاور!

این روزها رییس جمهور و رییس اجرایی و هر کدام مشاوران زیادی برای خود به کار گرفته اند. به طوری که تعداد آنها به بیش از پنجاه نفر می رسد. این در حالی است که از دولت کرزی به دلیل مشاوران بی شمار و کارایی کم انتقاد می شد. آیا این رقم زیاد از مشاور برای حکومت نیاز است؟ این افراد تا چه میزان کار را برای حکومت داری خوب در افغانستان آسان می سازد؟

بشیر بیژن آگاه و تحلیلگر مسایل سیاسی در برنامه «نگرش» گفت: از ابتدایی که دو رهبر حکومت وحدت ملی تشکیل شد شعارها و وعده هایی دادند. حالا تمام عملکرد آنها در تناقض با همان وعده ها است. هر دو رهبر ملی عنوان می کردند که ما تعهد به منافع ملی و افغانستان داریم. مردم با امیدواری آنها را به عنوان چهره هایی ممتاز پذیرفته بودند اما حالا احساس می شود که مردم دوباره دچار نا امیدی شده اند.

وی در ارتباط با وجود مشاوران متعدد و فراوانی در اطراف رییس جمهور، رییس اجرایی و هر کدام از معاونان آنها عنوان کرد: این موضوع مفاهیم متعددی را می رساند. دردولت به عنوان یک نیاز و ضرورت می شود افرادی را به عنوان مشاور انتصاب کرد اما برای هر مقام یک یا دونفر یا یک کمیته در راس حکومت. نه اینکه برای هر فرد یک لشگر معاون وجود داشته باشد. چنانچه مشاورین حکومت وحدت ملی به بیش از پنجاه نفر می رسد. این وضعیت به حیثیت حکومت نیز لطمه می زند. این نشان می دهد مسوولان خود هیچ کارایی ندارند و تمام کار را مشاورین آنها انجام می دهند.

بیژن ادامه می دهد: این موضوع عدم شهامت، صداقت و استواری را بر تعهدات و گفته هایشان نشان می دهد. اگر دو رهبر جایگاه خود را با صداقت نگاه ندارد باور مردم از آنها سلب می شود. بیشترین خطرات هم به لحاظ مادی و معنوی هم متوجه خود آنها خواهد بود. آنها تعهد ملی دارند و هر حرکتی از آنها از جمله همین لشکر کشی مشاوران که خلاف تعهد ملی باشد کار آنها را مورد سوال قرار خواهد داد.

این آگاه سیاسی رهبران حکومت وحدت ملی را در بیشتر زمینه های حکومت داری ضعیف دانست و گفت: یکی از کارهایی که تعهد آنها را زیر سوال می برد معرفی اعضای کابینه بود. گرچه تمام اعضای کابینه افرادی ناشایست نبودند اما بیشتر آنها صلاحیت کار در وزارتهای کشور را نداشتند. این در حالی است که رییس جمهور و رییس اجرایی می توانستند از میان افراد متخصص بی شماری که در کشور وجود دارد این گزینش را انجام دهند.

وی در پایان گفت: با وجود همین تعدد مشاوران که در اطراف رییس اجرایی و رییس جمهور هستند آنها هنوز یک استراتژی ملی برای کشور ندارند. این برای افغانستان خطرناک است. هیچ کس نمی داند موضع حکومت در قبال جنگ چیست، سیاست خارجی دولت چیست، سیاست اقتصادی حکومت چیست؟ همه اینها به دلیل نبود همان استراتژی است. آنها کابینه ای را معرفی می کنند که خط مشی وزیران آنها در تناقض کامل با حکومت است. این وضعیت برای یک دولت بسیار ناگوار و یک نوع مصیبت است. باز هم امیدوار هستم که رهبران به خود بیایند و به این اوضاع بیندیشتند و آن را اصلاح کنند.