17 جدی 1393 - یادداشت
جنگ در افغانستان آتشی شعله ور پیدا کرده است و زمامداران مملکت خاموش نشته اند. آمریکا که تعهد داده بود در مقابل دشمنان ما بایستد و امنیت افغانستان را تامین کند، تغییر عقیده داده است و دیگر دشمن ما دشمن وی نیست. در این میان مردم قربانیان این سیاست های دوگانه هستند.
شکیبا هاشمی عضو مجلس نمایندگان به گوشه ای از دوگانگی سیاست آمریکا اشاره کرده گفت: باو وجودی که آمریکا در افغانستان حدود یک ترلیون دالر مصرف کرده است اما هنوز افغانستان امنیت ندارد و تهدیدات امنیتی همچنان وجود دارد. دلیل آنهم مشخص است. امروز در دانگام جنگ است ما به تجهیزات نظامی نیاز داریم به طیاره و نیروهای هوایی نیاز داریم اما هیچ کدام از اینها در اخیتار ما قرار داده نشده است. آمریکا می گوید: سیزده سال ماموریت ما در افغانستان موفق بوده است. از دیدگاه خودشان موفق بوده است. چون برای کشور ما هیچ سودی نداشته است.
وی آمریکا را به دنبال بهانه ای برای حضور بیشتر در افغانستان دانست وعنوان کرد: حالا هم که زمان حضور آنها پایان یافته است. اعلام کرده اند که هنوز تهدیدات امنیتی موجود است. به همین دلیل تعدادی از سربازان خود را به خاطر آموزش، مشاوره ، بازسازی باقی گذاشتیم.
هاشمی آمریکا را هیچ وقت متعهد به وعده هایش ندانسته و افزود: در پیمان نامه امنیتی تعهد کردند که از امنیت افغانستان دفاع کنند اما امروز می بینیم که هیچ خبری از این ادعا نیست. آنها هر زمان که تعهد کردند بر آن پایبند نبوده اند. ما می خواهیم آنها به تعهدی که در پیمان امنیتی به مردم داده اند عمل کنند.
این نماینده مجلس آمریکا را به خاطر پیش گرفتن سیاستی دوگانه مورد انتقاد قرار داد و افزود: آمریکا بعد از تصویب پیمان امنیتی گفته است که ملاعمر و طالبان دشمنان ما نیستند و تا زمانی که دشمنی مستقیم نکنند ما با آنها کاری نداریم. عکس العمل پارلمان افغانستان در این مورد این است که هرگاه آنها این سیاست دوگانه را در افغانستان بازی کنند به نفع شان نخواهد بود و پارلمان افغانستان واکنش جدی نشان می دهند. چرا با وجود پیمان امنیتی با آمریکا افغانستان ناامن تر از گذشته باشد. چرا تا طالبان تا سال 2014 دشمنان آمریکا بود و از سال 2015 که پیمان امضا شد دیگر دشمن شان نیست؟ پولیس و ارد وی ملی ما شجاعانه از وطن نگهداری و پاسداری می کنند. مردم هم در کنار این دو هستند.
آنها تعهد کرده بودند که به پولیس و اردوی ما تجهیزات بدهند در حالیکه با تمام شدن قرارداد آنها را از اینجا بردند و به پاکستان فرختند. بهانه آنها در این مورد این بود که ترس از این داشتند که این تجهیزات و تسلیحات به دست دشمنانشان نیفتند.
هاشمی آمریکا را موظف به عملکرد مطابق با قراردادهای دیپلماتیک دانست و گفت: آنها باید آنچه که برای خود می پذیرند برای ما هم بپذیرند. انگار افغانستان برای آنها بی ارزش است اگر برای آنها ارزشمند می بود آنها باید مطابق با هر بند پیمان امنیتی عمل می کردند که متاسفانه عمل نکردند. مردم افغانستان موافقت کردند که پیمان امنیتی امضا شود به این امید داشتند که با این کار امنتی به کشور بیاید، حالا کار به جایی رسیده است که بود و نبود آمریکا برای ما فرقی نمی کند.
وی در پایان گفت: فی الحال حکومت افغانستان هیچ نبض فشاری برای اینکه آمریکا را مجبود بسازد به تعهدات خود عمل کند ندارد. از آنجایی که در تشکیل حکومت وحدت ملی آمریکا نقش زیادی داشت و رییس جمهور هم به سرعت پیمان را امضا کرد آنها هم هیچ کاری در این مورد نمی توانند. فعلاً که آنها در برابر این نا امنی ها و عدم تعهد آمریکا خاموشی اختیار کردند. این خاموشی اخیتار کردن آنها به این معناست که نمی خواهند باداران خود را آزرده بسازند.
