24 ثور 1394 - یادداشت
در حالی که طالبان کشور را در آتش جنگ فرو برده اند و بسیاری از ولایات را درگیر ناامنی کرده اند، پاکستان به کابل آمده و دم از دوستی با افغانستان می زند. نواز شریف دوستان و دشمنان افغانستان را دوستان و دشمنان پاکستان می داند. در حالی که نه سیاست پاکستان در طول سی سال این گونه بوده و نه اوضاع امروز این موضوع را تایید می کند. چرا ادبیات پاکستان به یکباره تغییر کرده و هدف از این سفرها و حرفها چیست؟ آیا پاکستان قرار است صلح و آرامش را به افغانستان بیاورد؟ آیا می خواهد دیگر حامی طالبان و تروریستها نباشد و از اهداف خود در افغانستان و منطقه چشم پوشی کند؟
مولانا فرید آگاه مسایل سیاسی در برنامه «تحول» گفت: سیاست حکومتی که تحت زمامت نواز شریف در پاکستان به قدرت رسیده، نسبت به افغانستان سیاست های خشنی بوده است که گذشته بد و غیر درخشانی دارد. به طوریکه هنگامی که پارلمان پاکستان از وی جواب خواست که دستاورد دولتت چه بوده؟ وی گفته است که دستاورد مهم من این بوده است که اردوی افغانستان را متلاشی ساخته ام. بنابراین این نوع سیاست در سیاست خارجی پاکستان نهادینه شده است. این سیاست تا زمانی که پاکستان به سه هدف در افغانستان برسد دوام دارد. یک، خط دیورند در افغانستان به رسمیت شناخته شود، دو، حکومت دست نشانده در افغانستان داشته باشد، سه، به عمق استراتژیک در افغانستان دست پیدا کند.
وی در خصوص سفر مقامات پاکستان به کابل و سخنان آنها اظهار کرد: تمام مسایلی که در کنفرانس مطبوعاتی نواز شریف در کابل مطرح شد و ادبیاتی را که به کار برد، ادبیاتی خنده دار بود. چطور می توانیم بگوییم، دشمن افغانستان دشمن پاکستان است؟ دشمنان افغانستان در پاکستان پایگاه دارند. این ادبیات زمانی زیبنده بود که حداقل شورای کویته بسته می شد، حداقل چند نفر از تروریست ها دستگیر می شدند و به مردم گفته می شد که اینها دشمنان افغانستان هستند، یا در پشاور، در کراچی و یا هم در وزیرستان کاری می شد. این ادبیات بازهم به خاطر سرپوش گذاشتن به جنایات پاکستان و فریب دادن مردم افغانستان به کار برده شده است.
فرید با انتقاد از صحبت رییس جمهور و نبردن نامی از طالبان در کنفرانس مطبوعاتی گفت: در صحبت های مزورانه نواز شریف یافتیم که گفته بود حتی اگر طالبان به عنوان دشمنان افغانستان باشند ما اجازه نمی دهیم که آنها اقداماتی انجام دهند اما متاسفانه در صحبت های اشرف غنی رییس جمهور افغانستان هیچ نامی از طالبان نشنیدیم. اگر این گونه سیاستی که سیزده سال داشتیم دوباره ادامه پیدا کند راه به جایی نمی بریم. ما مخالف صلح نیستیم بلکه با تمام وجود نیاز به آن را احساس می کنیم اما مخالف نحوه برخورد حکومت افغانستان با دولتی هستمیم که در طول سی سال ملت افغانستان را به خاک و خون کشانیده است.
این آگاه سیاسی در خصوص عملکرد پاکستان در قبال افغانستان و هدف آن در پاکستان عنوان کرد: ما تحلیلگران سیاسی به عنوان کسانی که در قسمت پاکستان شناخت داریم، یک هفته ای منتظر می مانیم تا ببینیم چند شورا در پاکستان بسته می شود. بعد از آن قضاوت خود را در مورد این کشور می کنیم. ما امروز نسبت به پاکستان بی باور هستیم و این بی باوری به امروز بر نمی گردد. سی سال است که پاکستان با مردم افغانستان چنین بازی های را کرده است و به پیش می برد. از بدو تاسیس پاکستان، این کشور از هیچ حکومتی در افغانستان به جز حکومت طالبان حمایت نکرده است. این موضوع به این معنا است که پاکستان به دنبال این است که افغانستان حکومتی داشته باشد که با آن حکومت به عنوان شعبه پنجم عمل کند و حداقل سیاست خارجی کشور را در کنترل خود داشته باشد.
وی ادامه داد: امیدوارم چنین مسایلی با تمام جدیت با پاکستان در اتاق مذاکره و در میز مذاکره مطرح شده باشد و چهره پاکستان برای رهبران ما شناسانده شده باشد اما امیدواری و آرزوی مردم این بود که در کنفرانس مطبوعاتی از رییس جمهور بشنوند که بگوید تمام نکاتی را که از پاکستان انتظار داشتید با پاکستان در میان گذاشته ایم اما چنین اتفاقی نیفتاد.
مولانا فرید معتقداست ادعاهای پاکستان در خصوص علت تغییر سیاستشان فریبکارانه است و افزود: اگر ما فکر می کنیم که سیاست پاکستان تغییر کرده است، آن هم به خاطر اینکه چند کودک در پشاور کشته شده، فکری ابلهانه در مسایل سیاسی است. اگر فکر کنیم که با چند انفجاری که در پاکستان شده است، پاکستان نیز قربانی تروریزم است، بد فهمی مسایل سیاست است.
وی طالبان را عاملان جنگ در افغانستان می داند نه داعش و توضیح می دهد: جنگ در افغانستان به نام داعش بزرگنمایی می شود و دولت افغانستان است که آن را بزرگنمایی می کند. دولتی که حافظه ندارد تقریباً یک ماه پیش در مطبوعات اظهار می کرد که داعش در افغانستان نیست اما بعداً تمام تهدیداتی که متوجه افغانستان است را به نام داعش می داند. دلیل اینکه داعش را بزرگنمایی می کند این است که می خواهد از طالبان قباحت زدایی کند و اینگونه جلوه دهد که طالبان دیگر برای افغانستان تهدید نیست و آنها در حال مذاکره و مصالحه با ما هستند.
فرید در پایان گفت: این کار حکومت یا دلایل سیاسی دارد یا دلایل قومی دارد یا به خاطر خشنود ساختن پاکستان است که از طالبان نام نمی برند اما واقعیت در افغانستان این است که امروز در تمام جبهات جنگ طالبان هستند که در حال جنگ می باشند نه داعش. همانطور که تا به حال طالبان به عنوان جنایتکار، تروریزم و آدم کش تلقی نشده است بلکه برادران ناراضی و مخالفان سیاسی نام گرفته اند از آنها حمایت صورت می گیرد.