سیاست تضرع آمیز نتیجه بخش نیست

رییس جمهور گفته است که ما در مقابل ترور تسلیم نمی شویم و از مردم خواست که در مقابل ترور بپاخیزند اما همچنان مشخص نمی کند که طالب دشمن است یا مخالف سایسی؟

حملات مخالفان مسلح و تروریستان در افغانستان این روزها به اوج خود رسیده است اما هنوز رییس جمهور طالبان را مخالفان سیاسی کشور می داند و پاکستان را دوست می خواند.

احساس می شود که دولتمردان به ویژه رهبران حکومت درد مردم را درک نمی کنند چرا که اگر این درک وجود داشت برخوردی جدی با تروریستان داشتند. رییس جمهور راه تضرع و زاری را در مقابل آنان پیش گرفته است. در حالیکه این راه حل مشکل نیست.

سمیع الله صمیم عضو مجلس نمایندگان در باره ازدیاد نا امنی ها گفت: هر روز مردم در میدانهای داغ مبارزه به شهادت می رسند. هیولای وحشت و دهشت هرروز جان عزیزان ما را در افغانستان می گیرد. نبود یک برنامه مشخص سیاسی در افغانستان و آگاهی کامل سیاسیون ما از افغانستان در قبال سیاستهای پاکستان باعث این می شود که هر روز ما در افغانستان قربانی بدهیم. هر روز ما افغانستان را مانند یک میدان کشتارگاه مشاهده کنیم. این سناریو توسط چه کسی باید ختم شود؟ همه مردم افغانستان انتظار پایان آن را می کشند.

وی از سکوت رییس جمهور در برابر اعمال سلیقه های قومی گله کرده می گوید: رییس جمهور در داخل زندان پلچرخی گفت: «من به عنوان فرمانده همه نیروهای مسلح افغانستان مسوول خون سرباز پولیس و اردو هستم.» سکوت رییس جمهور در مقابل شهادت مظلومانه سربازان پولیس ملی و اردوی ملی دردآور است، این چگونه مسوولیتی است. بدبختی این است که سیاسیون ما موضوع ملی بودن را، افغانی بودن را، افغانستانی بودن را به سلیقه های قومی می برند. گمان می کنند که افغانستان با سلیقه های قومی ساخته می شود.

وی سیاست تضرع رییس جمهور ناکارا دانسته عنوان کرد: حکومت در مقابل دشمن سیاست تضرع آمیز را دنبال کرده است. اگر این سیاست ادامه داشته باشد نظام در افغانستان بی اساس خواهد بود و به زودی نابود خواهد شد. کاسه ی صبر مردم آنقدر به سر رسیده است که دیگر تحمل یک روز اینگونه زندگی کردن در کشور را ندارند. کدامیک از مردم افغانستان از خانه بیرون می آید در حالی که مطمین باشد که شب به خانه برمی گردد؟ سیاست تضرع آمیز باید کنار گذاشته شود. با دشمن باید مقابله شود. اگر قصد رییس جمهور دیپلماسی کردن و سیاسی کردن این موضوع است به آن احترام گذاشته می شود اما دیپلماسی به بهای چند نفر و چقدر خون انسان است؟

این نماینده مجلس سیاست پیش گرفتن تضرع در مقابل دشمن را علت قوی شدن دشمن دانسته افزود: رییس جمهور گفته است که ما در مقابل ترور تسلیم نمی شویم و از مردم خواست که در مقابل ترور به پا برخیزند اما همچنان مشخص نمی کند که طالب دشمن است یا چه کسی دشمن است. مردم با چه کسی مقابله کنند؟ رییس جمهور ابتدا خودش باید اقدام به این کار کند، خودش باید پیشاپیش مردم در میدان مبارزه ایستاده باشد. چگونه این دستور را می دهد در حالی که در برابر دشمن تضرع می کند. این سیستم تضرع آمیز افغانستان را به سرمنزل مقصود نخواهند رساند، این راه به ترکستان است. راه ریختن خون مردم افغانستان و اردوی ملی و پولیس ملی است. این سیاست اگر نتیجه ای داشت در طول سیزده سال گذشته نتیجه می داد. اظهار عجز پیش ستم پیشگان خطاست، اشک کباب باعث طغیان آتش است. هرچقدر که ما در مقابل دشمن تضرع آمیز باشیم همانقدر دشمن قوی تر می شود.

صمیم بحران عدم اعتماد را در میان مسوولان و مردم نگران کننده دانسته گفت: تداوم این سیاست روزی با مشکل مواجه می شود، رییس جمهور شکست خواهد خورد و این نظام بدبخت تر و بیچاره تر از حکومت کرزی خواهد بود. فاصله ای که در زمان حامد کرزی بین ملت و حکومت ایجاد شده بود آنقدر بزرگ خواهد شد که ملت حتی به پولیس و اردوی ملی اعتماد نخواهند کرد، به رییس اجرایی و رییس جمهور اعتماد نخواهند کرد و رییس اجرایی به رییس جمهور و وزیر به وزیر دیگر اعتماد نخواهند کرد. آنگاه هیچ کدام از ما نمی توانیم آن بحران را کنترل و مدیریت کنیم. من در هیچ کدام از این دولتمردان توانایی مدیریت آن بحران را نمی بینم.