سربریدن فتنه ای برای نفاق های قومی و مذهبی

سربریدن افراد در طول این سال فتنه ای برای نفاق های قومی و مذهبی است و حکومت مسوولیت هایی که به خاطر تامین امنیت مردم داشت، وعده هایی را که در دوران کمپاین داده بود، انجام نداد.

مردم با تظاهرات خود در خیابان ها فریاد عدالت خواهی سردادند. مردم از هر قوم و مذهبی به خیابان ها ریختند و علیه بی عدالتی ها، تفرقه ها و کم کاری های حکومت قیام کردند. آنها همچنان صدای خونخواهی از افرادی که در طول سال سربریده شده و خونشان پایمال شده بود بلند کردند.

نصرالله صادقی زاده نیلی عضو مجلس نمایندگان گفت: تظاهرات اخیر، حرکتی مدنی، شایسته و در خورد تعریف و تمجید بود. این حرکت، حرکتی ملی و در سطح کل افغانستان بود و مربوط به منطقه و قوم خاصی نبود. در اواخر حکومت کرزی و از آغاز حکومت وحدت ملی به این طرف حرکت هایی بسیار مشکوک در کشور ما شروع شد. در اواخر حکومت کرزی تعداد زیادی افراد مسلح از داخل پاکستان وارد خاک افغانستان شدند و در مناطق مختلف افغانستان جابه جا شدند. این موضوع بسیار علنی بود اما حکومت توجهی به آن نکرد.

وی ادامه داد: همه در آن وقت صدا بلند کردند که این افراد افرادی هستند که به نیت خاصی در افغانستان آمده اند و می خواهند مردم را وارد جنگ های فرقه ای، مذهبی و زبانی کنند. نه کرزی توجهی به آن نمود و نه حکومت جدید آن را جدی گرفت. نتیجه این بی توجهی هم گروگان گرفتن سی و یک نفر از هم وطنان ما توسط آنها بود.

نیلی معتقد است سربریدن افراد در طول این سال فتنه ای برای نفاق های قومی و مذهبی است و افزود: حکومت مسوولیت هایی که به خاطر تامین امنیت مردم داشت، وعده هایی را که در دوران کمپاین داده بود، انجام نداد. در آخر هم ما شاهد سربریدن هفت نفر از هم وطنان شامل زن و کودک بودیم. این حرکت در تاریخ افغانستان بی سابقه بوده است. این حرکت در جهت ایجاد نفاق و اختلاف میان فرقه های اسلامی داخل کشور انجام شده است. تظاهرات اخیر نشان از نهایت خستگی مردم از ا ین اوضاع بود. تحمل مردم به سر آمده بود و از اقوام مختلف به خیابان ریختند. پیام مردم به حکومت این بود که ما از شما خسته شده ایم و به تنگ آمده ایم شما وظایف خود را انجام نداده اید، ما متحد هستیم و به کسانی که می خواهند در داخل مردم ما فتنه ایجاد کنند اجازه نخواهیم داد و همچنان برادروار در کنار همدیگر هستیم و جسد شهدای خود را با اتحاد ازبک، پشتون و هزاره و تاجیک حمل می کنیم.

این نماینده مجلس اظهار کرد که این سربریدن ها فتنه ای از جانب کشورهای غربی است و گفت: باید به حوادثی که در کشور اتفاق می افتد، دقت بیشتری شود. باید دقت شود چه کسانی این سربریدن ها و گروگان گیری ها را در افغانستان شروع کردند؟ خیلی از این اتفاق ها در گوشه و کنار کشور افتاده است. در بدخشان، غزنی، ننگرهار، زابل و غور شاهد چنین اتفاقاتی بوده ایم ولی این سربریدن ها با مذهب خاص و از فرقه ای خاص با انگیزه خاص سیاسی و تفرقه اندازانه بوده است. چه کسی این کار را انجام داده است؟ این کار توسط دسیسه های خارجی ها انجام شده است. این طرح از طرف کسانی که خاورمیانه را با جنگ های فرقه ای به آتش کشیده اند به راه افتاده است. این کشورها سالهای سال در صدد این بوده اند که جنگ های فرقه ای را در افغانستان به راه بیندازند. آنها قصد دارند جنگ را در کشور ما به نام فرقه روشن کنند. خوشبختانه مردم افغانستان با تظارات خود نشان دادند که در بندهای فرقه و مذهب نیستند و برادروار در کنار هم هستند.

وی در خصوص نتیجه تظاهرات اظهار کرد: با این حرکت مردم، فتنه های دشمن در حال خنثی شدن است و عکس آن چیزی که می خواستند اتفاق می افتد. مردم متوجه شده اند که در این شرایط باید در کنار هم باشند. حالا باید بدانیم چگونه از این فضای به وجود آمده استفاده کنیم.

نیلی معتقد است جری شدن دشمن به خاطر بی توجهی حکومت به این وقایع بوده و افزود: تظاهرات نشان داد که مردم ما دارای فهم و درک بسیار بالایی هستند و به بلوغ سیاسی رسیده اند. سران ما باید به داشتن چنین مردم آگاهی افتخار کنند اما متاسفانه آنها از زبان بسیار ناشایستی استفاده کردند و به سوی مردم فیر کردند. با افسوس به اثبات رسیده است که زمامداران ما لیاقت استفاده از این پتانسیل مردم را ندارند. در زمانی که این گروگان گیری ها به راه افتاد و ادامه داشت است مردم بامیان تحصن کردند اما حکومت هیچ اقدامی انجام نداد و توجهی به تحصن کنندگان نداشت.

وی در خصوص مطالبات مردم در تظاهرات عنوان کرد: مطالبات مردم در تظاهرات اخیر مطالباتی منطقی بود. این مطالبات هم از وظایف اولیه یک حاکمیت است. حفظ امنیت مردم. مردم به حکومت یادآوری کردند که شما مسوولیت اصلی خود را انجام ندادید. امسال ناامن ترین سالی بود که در افغانستان وجود داشته است. اتفاقات بدخشان، سقوط قندوز، فاریاب و سربریدن ها در همین حکومت اتفاق افتاد. این در حالی است که حکومت توانایی مهار همه آنها را داشت اما انگار با قصد، بی توجهی به آن کرده است. علاوه بر آن جنایتکاران را نیز از زندان ها آزاد کرد و اوضاع را از آنچه بود بدتر کرد.