سران قدرت می توانند زبان مشترک را ترویج دهند

در برابر منافع کلی خود همه احزاب و قدرتمندان کشور به یک زبان سخن بگویند و عمل کنند. سران قدرت باید سیاست خارجی و داخلی مناسب تنظیم کنند و تنها سران قدرت می توانند زبان مشترک را ترویج دهند.

استاد عبدالرب رسول سیاف در سخنرانی خود در بزرگداشت از هفته شهید از وضعیت کنونی حاکم بر کشور ابراز نگرانی کرد و از سران قدرت خواستار برگزاری هر چه زودتر انتخابات شد. وی همچنین در مورد وجود خلاء قدرت در کشور واکنش نشان داد اما چرا وی باید نگران خلاء قدرت در افغانستان باشد؟

واقف حکیمی عضو رهبری و سخنگوی جمعیت اسلامی پیرامون نگرانی استاد سیاف از ایجاد خلاء در قدرت در برنامه فراخبر گفت: شاید منظور استاد سیاف از خلاء قدرت یک سری مکانیزم های تصمیم گیری در دولت باشد که افرادی مانند وی در این تصمیم گیری ها شرکت داشته و یا از آن آگاهی داشته باشند. شاید وی به دنبال ثبات سیاسی کشور باشد همان گونه که افرادی چون احمد شاه مسعود در این راه کشته شدند تا ساختارها تغییری نکند و ثبات کشور متزلزل نشود.

وی افزود: من فکر می کنم از لحاظ ساختاری نگرانی ها رفع شده باشد. هدف استاد سیاف آگاه بودن چهره های سیاسی از تصمیم گیری ها است تا چیدمان شخصیت ها در نظام به گونه ای باشد که از ثبات در قدرت اطمینان حاصل شود. در تصمیم گیری های کلان مملکتی کسانی حضور داشته باشند تا حداقل استاد سیاف از آنان اطمینان داشته باشد اما یک سری ملاحظات و گفتگوهایی وجود دارد که سبب شد استاد سیاف به صراحت پیرامون انتخابات و مجلس بزرگان سخن بگوید.

همچنین بر باور وی دایر کردن مجلس بزرگان اشکالاتی را به همراه دارد و افزود: در قانون اساسی تعریف شده است که در مجلس بزرگان می توان صلاحیت تعدیل در قانون اساسی صورت بگیرد اما در صورتی که این مجلس متشکل از دو مجلس شورای ملی، شوراهای ولایتی و ولسوالی ها باشد. با این وصف در حال حاضر نخستین وظیفه مهم سران قدرت برگزاری یک انتخابات شفاف است. استاد سیاف بر مبنای موافقنامه سیاسی به دنبال برگزاری انتخابات است. در حال حاضر ممکن است مشکلات غیر اساسی در مجلس بزرگان رفع شود اما نمی توان قانون اساسی افغانستان را تعدیل و نظام کنونی را نهادینه کرد.

وی دلیل ابا ورزیدن عبدالله از نام پاکستان در سخنان خود را اقتضاع سیاست وی دانست و گفت: داکتر عبدالله در گذشته موضع صریحی با پاکستان داشته است. دولتمردان ما راه دشواری در پیش دارد. همه احزاب سیاسی پاکستان در برابر منافع و مصالح خود هماهنگ حرکت می کنند اما در افغانستان چنین چیزی وجود ندارد. حتی برای به قدرت رسیدن ممکن است کسانی سنگ مخالفت با پاکستان را به سینه بزنند. نیاز است تا ما تمام مسایل خود را تعریف کنیم. در برابر منافع کلی خود همه احزاب و قدرتمندان کشور به یک زبان سخن بگویند و عمل کنند. سران قدرت باید سیاست خارجی و داخلی مناسب تنظیم کنند و تنها سران قدرت می توانند زبان مشترک را ترویج دهند.