25 اسد 1394 - یادداشت
آریانا نیوز: تنها واکنش رییس جمهور این بود که این حمله را بی سابقه دانست و آن را سخت محکوم کرد. سخت محکوم کردن یا نرم محکوم کردن به کشته شدگان دوباره جان نمی دهد.
کابل غرق در خون و آتش است و هر روز آتش جنگ در کشور شعله ورتر می شود اما سران حکومتی واکنش جدی به این مساله نشان نمی دهند. از سویی نیز حکومت به دنبال گفتگوهای صلح است. با وجود این ناامنی های قدرتمند که گفته می شود در توان طالبان نیست سرنوشت ملت به کجا خواهد کشید؟
بسم الله شیر رییس حزب وفاق ملی افغانستان پیرامون حملات اخیر مخالفان بر کابل گفت: این حملات از قبل بوده است و ادامه خواهد داشت. رییس جمهور در قبال خون مردم جوابگو است اما تنها واکنش رییس جمهور این بود که این حمله را بی سابقه دانست و آن را سخت محکوم کرد. سخت محکوم کردن یا نرم محکوم کردن به کشته شدگان دوباره جان نمی دهد. رهبری کشور در دست کسانی است که برای ملت دلسوز نیستند. از طرفی در کشور فرهنگی جا افتاده است که هر کسی که مردم بیشتری را بکشد و چپاول کند مقام بالاتر و پست و جایگاه بلند تعلق می گیرد.
وی در ادامه افزود: بدون شک و تردید حکومت ضعیف است اما ملت ضعیف نیست و تنها خاموشی اختیار کرده اند که این خاموشی جبران ناپذیر است. ما برای پاکستان به عنوان یک سرمایه هستیم که چطور از ما به عنوان ابزار برای منافع خود استفاده کرده و از دیگران باج بگیرد. از طرفی در افغانستان کسی که رییس جمهور می شود اول به سفارت آمریکا می رود.
زیرا سفارت آمریکا باید ریاست جمهوری وی را تایید کند. وقتی که نان و آب پولیس کشور را آمریکا می دهد و رییس جمهور را آمریکا تعیین می کند در آن شک و تردید نیست که ما حتی اختیار خود را نداریم.
رییس جمهور به صراحت اعلام کرده بود که جنگ تحمیلی است اما تحمیلی بودن را برای مردم تشریح نکرد زیرا خود در این جنگ شریک است. مشخص است که حکومت و رییس جمهوری که استقلال داشته باشد نداریم.
بسم الله شیر با توجه به گفتگوهای صلح گفت: مساله، مساله منافع افغانستان نیست، بلکه استخبارات جهانی به دنبال منافع خود هستند و این میان مردم قربانی می شوند. ملاعمر چیزی نیست برای ملتی که تاریخ دارد و زمانی یک قشون را از پای در آورده است. یک آدمی که از لحاظ علمی در سطح پایین است چطور می تواند در حدی باشد که جامع جهانی را با تمام تکنولوژی از پای در آورد. کل این موضوع یک بازی سیاسی است. صرف نام ملاعمر بود ه است و در پشت آن سه قوت آمریکا، انگلیس و پاکستان قرار داشته است.
آگاه امور سیاسی این بحران را نتیجه بی اراده بودن سران حکومت دانست و گفت: اگر طالبان را تحلیل کنید این جنگ ها با توانایی طالبان بسیار فاصله دارد. ملت قربانی می شوند و دولت از خود اراده و توان نشان نمی دهد. چرا نان این افراد و باقی ماندن در قدرت این افراد به دست خارجی ها است و آنان نمی توانند از ما دفاع کنند. واکنش سران تنها با محکوم کردن نشان دهنده ضعف در مدیریت است. این تقبیح کردن درد مردم را دوا نمی کند و تاثیری بر پروسه جنگ و صلح نیز ندارد.
وی راه بیرون رفت از این منجلاب را تصمیم گیری توسط خود مردم دانست و گفت: ما رهبری که از خود مردم و برای مردم باشد نیاز داریم. ملت مسوولیت بسیار بزرگی دارد. مردم باید حق خود را از راه مصالحت آمیز مطرح کنند و اول از خارجی ها بخواهند که بار خود را از کشور ببندند و به جایی که تروریستان حضور دارند بروند. به دنبال تروریست آمده بودند اما در کشور ما پایگاه ساختند. این خود یک بهانه جنگ در افغانستان است که پاکستان از همین افکار استفاده می کند و ابزار خود قرار می دهد تا افغانستان را میدان جنگ بسازند. اگر خارجی ها در کشور پول می دهند و مردم را می کشند ما نیازی به آنان نداریم.
باید بروند به پاکستان چون لانه تروریسم آن جا قرار دارد. حکومت باید هرچه زودتر مناسبات خود را با پاکستان قطع کند. ما نیازی به کشوری که برای ما تروریست می فرستد نداریم. مردم حاضرند که با دست خالی از کشور خود دفاع کنند.
